Wskaźniki techniczno-ekonomiczne

Wytwórnia w zależności od zapotrzebowania produkowała masę betonową w ilościach 15, 30, 45, 60, 90 i 120 nWgodz. W wytwórni zainstalowane były dwie betoniarki każda o maksymalnej wydajności 60 mVgodz. Wskaźniki techniczno-ekonomiczne tej wytwórni kształtowały się korzystniej niż w analogicznych wytwórniach o działaniu okresowym, zarówno przy układzie betoniarek liniowym jak też gwiaździstym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Między innymi ogólna moc zainstalowanych silników była od 1,3 do 2,0 razy mniejsza, ciężar stalowych inwentaryzowanych konstrukcji  mniejszy 1,5-2,9 raza, zużycie energii elektrycznej na m3 wyprodukowanego betonu od 2 do 3 razy mniejsze itd. Jednocześnie wytwarzany beton był lepszej jakości, a dzięki małym wymiarom wytwórni i prostocie konstrukcji czas jej montażu był krótszy i co najważniejsze można było wytwórnię umieścić w małej odległości od miejsca układania betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przygotowana mieszanka betonowa jest przemieszczana na dalsze lub bliższe odległości w poziomie lub w pionie, najczęściej jednak zarówno w poziomie jak i w pionie. Przemieszczanie to może odbywać się porcjami (okresowo) albo w sposób ciągły.

Ze względu na odległość przemieszczania rozróżniamy transport masy betonowej daleki bliski, a maszyny służące do tego celu dzielimy na nośniki dalekie i bliskie (uprawnienia budowlane). W technologicznym procesie betonowania transport masy betonowej należy do prac najbardziej odpowiedzialnych. Masa betonowa o należytym doborze składników i produkowana wg ustalonych warunków przy nieodpowiednich warunkach transportu może w znacznym stopniu obniżyć swą jakość (program egzamin ustny). Poza tym stosowany rodzaj transportu poważnie wpływa na sposób prowadzenia i intensywność robót oraz koszty budowy. Dlatego też przy analizowaniu możliwości zastosowania określonego rodzaju transportu należy brać pod rozwagę wymienione czynniki, w pierwszym rzędzie zaś sposób oddziaływania środka transportowego na jakość masy betonowej.

Transport samochodowy

Wskaźniki techniczno-ekonomiczne W budownictwie wodnym do dalekiego transportu masy betonowej stosowany jest transport samochodowy, kolejowy, zespoły przenośników taśmowych, dźwigi linowo-lorowe, wreszcie transport mieszany (opinie o programie). Do transportu bliskiego używane są żurawie stałe i samojezdne, pompy do betonu, przenośniki taśmowe, a w pewnych okolicznościach również dźwigi linowo-torowe i rynny.
O wyborze systemu transportu dalekiego, a bardziej jeszcze bliskiego, decyduje ukształtowanie terenu, rodzaj konstrukcji, objętość robót betonowych, możliwości wykonawcy pod względem usprzętowania oraz, w bardzo poważnym stopniu, układ projektowanych etapów prowadzenia robót betonowych (segregator aktów prawnych). W pierwszym etapie, dla betonów położonych w dolnych partiach budowanego obiektu, należy wykorzystać transport daleki samochodowy, kolejowy lub za pomocą taśmociągów, zaś transport bliski głównie grawitacyjny.

W miarę wznoszenia budowy na coraz większe wysokości maleje możliwość stosowania transportu grawitacyjnego, natomiast znajdują zastosowanie wszelkiego rodzaju żurawie lub dźwigi linowe.
Transport samochodowy masy betonowej odbywa się w praktyce bezpośrednio przy użyciu samochodów-wywrotek lub też w specjalnych pojemnikach w kształcie kadzi. Ładowność używanych w tym celu samochodów wynosi od 3 do kilkudziesięciu ton. Dobiera się je w zależności od sposobu prowadzenia robót i rodzaju maszyn współpracujących. Samochody-wywrotki mają skrzynie przechylane do tylu lub na boki. Przy bezpośrednim transporcie masy betonowej największe zastosowanie znalazły samochody o ładowności 3-5 ton.

Wchodzi tu w grę wytrzymałość konstrukcji mostów stosowanych przy betonowaniu. Poniżej omówione są dwa przykłady betonowania przy transporcie masy betonowej samochodami-wywrotkami. Podpory wykonano ze zbrojenia z przyspawanymi strzemionami (promocja 3 w 1). Całość usztywniono odciągami z drutu. Na podpory układano przygotowaną stalową konstrukcję nośną z dwuteówek 300 mm z jezdnią z bali drewnianych. Rozpiętość przęsła wynosiła 12-14 m.