Współczynnik niejednoczesności

Współczynnik niejednoczesności (obciążenia) - el. odwrotność współczynnika jednoczesności (obciążenia) współczynnik nieliniowości odchylenia - stosunek różnicy między największą i najmniejszą czułością odchylania do największej wartości tej czułości współczynnik obciążenia - el stosunek energii elektrycznej dostarczonej w określonym przedziale czasu do energii, która byłaby dostarczona, gdyby zapotrzebowanie mocy w całym tym przedziale czasu było równe obciążeniu szczytowemu; w.o. jest zazwyczaj wyrażany w procentach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Współczynnik odbicia - stosunek impulsu sił uderzenia w drugim okresie (gdy siły te maleją do zera) do impulsu sił uderzenia w pierwszym okresie (gdy one narastają) współczynnik odbicia - stosunek strumienia świetlnego odbitego przez dane ciało (z rozproszeniem lub bez) do strumienia, który na nie pada współczynnik odbicia’ - w sejsmice - współczynnik określający wartość amplitudy fali odbitej w stosunku do amplitudy fali padającej współczynnik odchylania - odwrotność czułości odchylania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Współczynnik oddziaływania napięciowego (między dwiema elektrodami) - wartość bezwzględna stosunku nieskończenie małego przyrostu napięcia jednej elektrody do przyrostu napięcia drugiej przy stałej wartości prądu anody i ustalonych napięciach pozostałych elektrod współczynnik oddziaływania zapłonowego - nachylenie charakterystyki zapłonowej w danym punkcie (uprawnienia budowlane).

Współczynnik odkażenia, współczynnik dekontaminacji, współczynnik dezaktywacji - stosunek zawartości zanieczyszczenia promieniotwórczego w danym materiale przed rozpoczęciem i po zakończeniu procesu odkażania radiologicznego; termin „w.o.” może dotyczyć określonego nuklidu bądź całkowitej mierzalnej promieniotwórczości (program egzamin ustny).

Współczynnik odkształcenia

Współczynnik odkształcenia - iloraz końcowej i początkowej wartości określonego wymiaru odkształcanego ciała lub jego części współczynnik odkształcenia (w przekształtniku) - stosunek współczynnika mocy do współczynnika przesuwu fazowego współczynnik oprzyrządowania przedmiotu - liczba pomocy warsztatowych specjalnych przypadająca średnio na jedną nieznormalizowaną część rodzajową danego przedmiotu (opinie o programie).

Współczynnik osłabienia - fiz. wielkość oznaczona przez p we wzorze pAx określającym część promieniowania równoległej wiązki określonego promieniowania, utraconą w związku z jego osłabieniem podczas przejścia przez cienką warstwę danej substancji o grubości lub wartości jakiejś wielkości do niej proporcjonalnej, równej Ax, w zależności od tego czy Ax oznacza grubość czy ilość masy na jednostkę powierzchni lub ilość moli na jednostkę powierzchni, wyróżnia się w. o. liniowy, masowy i molowy.

Współczynnik oświetlenia dziennego - stosunek natężenia oświetlenia w płaszczyźnie poziomej w danym punkcie wnętrza do równocześnie występującego natężenia oświetlenia na otwartej przestrzeni w płaszczyźnie poziomej, pochodzącego od całkowitego, niezasłoniętego nieboskłonu o założonym lub znanym rozkładzie luminancji; bezpośredni wpływ światła słonecznego wyłącza się z wartości natężenia oświetlenia zarówno we wnętrzu jak i na otwartej przestrzeni; w.o.d. wyraża się zwykle w procentach współczynnik pełnotliwości owręża - stosunek pola podwodnej części przekroju owrężowego do pola powierzchni opisanego na nim prostokąta (segregator aktów prawnych).

Współczynnik pełnotliwości podwodzia - stosunek objętości podwozia do objętości prostopadłościanu na nim opisanego współczynnik pełnotliwości przekroju wodnicowego - stosunek pola przekroju wodnicowego do pola powierzchni opisanego na nim prostokąta współczynnik pochłaniania - stosunek strumienia świetlnego pochłoniętego przez dane ciało do strumienia świetlnego, który na nie pada.

Współczynnik pochłaniania dźwięku - stosunek pochłoniętej przez dany materiał energii fali akustycznej do całkowitej energii fali akustycznej padającej na powierzchnię tego materiału w określonych warunkach; dla fali płaskiej sinusoidalnej o określonej częstotliwości, padającej pod określonym kątem, w.p.dź. nazywa się k i e runko w y m; kierunkowy w.p.dź. dla prostopadłego padania dźwięku nosi miano fizycznego lub normalnego; dla dźwięku rozproszonego o określonej częstotliwości w.p.dź. nazywa się pogłosowym (promocja 3 w 1).