Współczynnik sprężystości stali

W obu materiałach w wyniku działania ściskania w kierunku pionowym (nominalne naprężenie w próbce) pojawiają się odkształcenia poprzeczne na skutek efektu Poissona. Współczynnik sprężystości stali jest jednak 5-15 razy większy, a współczynnik Poissona 2 razy większy niż odpowiednie w przypadku betonu (program uprawnienia budowlane na komputer). W efekcie boczne odkształcenia płyty dociskowej są małe w porównaniu z tymi poprzecznymi odkształceniami, które pojawiłyby się w betonie, gdyby mógł się przekształcać swobodnie. Newman i stwierdzili np., że boczne przekształcenia płyt stalowych wynosiły odkształceń bocznych betonu, mierzonych w odległości dostatecznej na to, aby zaniknął ograniczający efekt brzegowy.

Płyty dociskowe ograniczają boczne rozszerzanie się betonu w obszarach w pobliżu krańca próbki; stopień tego ograniczenia zależy od rzeczywiście występującego tarcia. Jeśli tarcie usunąć, np. nakładając na powierzchnie docisku warstwę grafitu lub twardej parafiny, próbka wykazuje duże rozszerzanie w kierunku poprzecznym i ostatecznie rozłupuje się na całej długości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeśli działa tarcie, tj. w normalnych warunkach badania, część materiału w próbce poddana jest nie tylko ściskaniu, lecz również naprężeniom ścinającym. W miarę oddalania się od płyt dociskowych wartość naprężeń ścinających maleje, a odkształcenia boczne rosną (uprawnienia budowlane). W wyniku takich istniejących ograniczeń, w próbce badanej aż do zniszczenia pozostaje stosunkowo nienaruszony beton o kształcie stożka lub piramidy, o wysokości równej w przybliżeniu d, gdzie d jest bocznym wymiarem próbki (program egzamin ustny). Jeśli jednak próbka jest dłuższa niż l,7d, część jej pozostanie wolna od ograniczającego wpływu płyt dociskowych. Próbki, których długość jest mniejsza niż l,5d, wykazują znacznie.

Odkształcenie poprzeczne

Zniszczenie zostaje opóźnione, gdy przy ściskaniu osiowym działa dodatkowo naprężenie ścinające; można stąd wnioskować, że nie główne naprężenia ściskające powodują zarysowanie i zniszczenie, lecz prawdopodobnie poprzeczne odkształcenia rozciągające (opinie o programie). Rzeczywiste zniszczenie może być spowodowane, przynajmniej w niektórych przypadkach, rozpadnięciem się rdzenia próbki. Odkształcenie poprzeczne wywołane jest efektem Poissona i jeśli przyjąć, że współczynnik Poissona wynosi 0,2, wówczas odkształcenie boczne wynosi 1/5 odkształcenia osiowego. Dokładne kryterium zniszczenia betonu nie jest znane, natomiast istnieją przesłanki, że zniszczenie następuje przy granicznym odkształceniu równym 0,002-0,004 przy ściskaniu lub 0,000l-f-0,0002 przy rozciąganiu. Ponieważ stosunek drugiej z tych wartości do pierwszej jest mniejszy od wartości współczynnika Poissona dla betonu, wynika stąd, że warunki zniszczenia w stanie obwodowego rozciągania powstają wcześniej, niż osiągnięta zostanie graniczna wartość naprężenia ściskającego (segregator aktów prawnych).

Pionowe rozłupywanie obserwowano w licznych próbkach walcowych, w szczególności w próbkach o wysokiej wytrzymałości, wykonanych z zaprawy lub z czystego zaczynu cementowego, ponieważ w betonie obecność grubszych ziaren kruszywa zapewnia ciągłość w kierunku poprzecznym. Obecność rys pionowych potwierdzona została także pomiarami prędkości fal ultradźwiękowych przechodzących wzdłuż i w poprzek próbki. Opisane spostrzeżenia nie umniejszają wartości próby ściskania w badaniach do celów porównawczych, należy jednak wystrzegać się interpretowania jej jako prawdziwej miary wytrzymałości betonu na ściskanie (promocja 3 w 1). Próbki normowe mają wysokość h równą dwukrotnej długości średnicy d, niekiedy jednak napotyka się próbki o innych proporcjach. Przypadek taki dotyczy w szczególności rdzeni wyciętych z betonu w konstrukcjach istniejących. Średnica zależy wówczas od wielkości aparatu do wycinania próbek, podczas gdy wysokość próbek zmienia się wraz z grubością płyty lub innego badanego elementu.