Wsporniki żelbetowe

Największe odstępy wkładek pionowych nie powinny przekraczać podwójnej grubości ściany (tj. przy grubości ściany 15 cm - odstęp 30 cm), największe odstępy wkładek pierścieniowych przyjmuje się również 30 cm (3 szt. na metr wysokości w przypadku niskich temperatur gazów) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Większość kominów żelbetowych (wszystkie kominy odprowadzające spaliny o temperaturze t > 100 °C) ma wykładzinę wewnętrzną. Szczegóły dotyczące wykładziny podano w p. 4.5.7. Wykładzina opiera się na wspornikach pod- wykładzinowych.
Wysokość wspornika w kominach żelbetowych wynosi z reguły 1,25 m co jest uwarunkowane wymiarem płata wewnętrznej formy deskowania, który dla wykonania wspornika jest odchylany do żądanej szerokości. Można stosować również wsporniki o wysokości 2,5 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wsporniki zbrojone są dodatkowo osobnym zbrojeniem, które wraz z betonem wspornika spełnia również rolę pierścienia stężającego powłokę trzonu.

Zwiększenie grubości ściany żelbetowej powoduje większy jej udział w przenoszeniu różnic temperatury.i większe naprężenia termiczne, co oczywiście nie jest korzystne. Z tych względów stosuje się niekiedy zamiast wsporników ciągłych wsporniki przerywane pionową przekładką warstwy izolacyjnej, lub w ogóle osobne, rozdzielone wsporniki, na których opiera się specjalne beleczki, a na nich dopiero wykładzinę. Przy różnicach temperatury rzędu 200 °C wydaje się to jednak zbyteczne (uprawnienia budowlane).
Wielkość występu wspornika wynosi, w zależności od rodzaju i grubości wykładziny oraz izolacji od 15 do 40 cm. W zasadzie występ wspornika nie powinien znacznie przekraczać grubości ściany. Dodatkowe zbrojenie pionowe stosowane do wsporników zakrzywia się do ściany trzonu.

Zbrojenie to stosuje się konstrukcyjnie w ilości takiej, jak zbrojenie pionowe trzonu (program egzamin ustny).
U wylotu komina pogrubia się trzon w tzw. pierścień głowicy. Pierścień ten zabezpiecza koniec trzonu przed jego zwichrzeniem i wzmacnia trzon przy
zginaniu w płaszczyźnie poziomej. Ten drugi warunek dotyczy kominów o dużych średnicach wylotowych. Dla tego typu kominów istnieją nawet propozycje obliczania wylotów komina na obciążenie działaniem wiatru jako- kołowych ram zamkniętych.

Pierścień głowicy

Pierścień głowicy zbroi się dodatkowym zbrojeniem poziomym.
Dla ochrony przed skutkami osadzania się gorącego popiołu i wpływami atmosferycznymi wykładzina przykryta jest wspornikiem żelbetowym tak, aby pozostał pomiędzy nimi pewien luz, umożliwiający odkształcenie wykładziny (opinie o programie).

Na wspornik nałożona jest „czapka” z segmentów żeliwnych lub ceramicznych. Odlew żeliwny do pokrycia głowicy komina ma spadek do wnętrza komina, aby
woda opadowa spływała do wewnątrz, nie wywołując zacieków na zewnętrznej powierzchni trzonu. Zwykle, ze względu na nagłą zmianę warunków przepływu spalin, wierzch głowicy pokryty jest warstwą popiołu, który twardnieje, tworząc dodatkową czapę. Rozwiązanie głowicy ma wpływ na ogólny wygląd komina i dlatego do głowicy wprowadza się niekiedy elementy zdobiące, które nie powinny jednak przeszkadzać w odpływie gazów ani powodować utrudnień w wykonawstwie (segregator aktów prawnych).

Otwory wykonywane w trzonie komina dzielimy - z punktu widzenia ich przeznaczenia.

Otwory wlotowe dla czopuchów doprowadzających spaliny, o kształcie okrągłym lub prostokątnym i stosunkowo dużych wymiarach. Otwory te, w zależności od technologii mogą dochodzić do komina dwustronnie symetrycznie lub jednostronnie, a nawet z trzech stron. Jeśli kształt czopuchów jest prostokątny, to bokiem dłuższym jest bok pionowy. Otwory wejściowe do dolnej części trzonu, służące również do wprowadzania materiałów przy budowie i odpopielania w czasie eksploatacji. Kształt ich zwykle jest prostokątny, wymiary max. 2 x 3 m.

Otwory montażowe lub kontrolne, wykonywane w celu ułatwienia montażu galerii na trzonie, przeglądu wewnętrznego czy konserwacji komina od wewnątrz (promocja 3 w 1). Wymiary tych otworów nie przekraczają zwykle jednego metra.