Wszechstronne rozeznanie mechanizmu

Bliższa analiza omawianego rysunku pozwala na wszechstronne rozeznanie mechanizmu powstawania porów kapilarnych w uzależnieniu od współczynnika wodno-cementowego i stopnia hydratacji cementu (program uprawnienia budowlane na komputer)..
Zaczyn o najwyższej wartości współczynnika W/C = 0,8 ma w stanie świeżym bardzo dużą objętość przestrzeni międzyziarnowej, która wypełniona jest znacznie większą ilością wody niż ilość potrzebna do pełnej hydratacji cementu.

Cement może więc w tych warunkach całkowicie przereagować z wodą, przy czym produkty hydratacji mają w przestrzeniach międzyziarnowych wystarczającą ilość “miejsca do niezakłóconego lokowania się, a ponadto pozostaje jeszcze znaczna, wypełniona nadmiarową wodą, objętość stanowiąca pory kapilarne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zaczyn o najmniejszej zawartości wody (W/C = 0,2) nie stwarza warunków do pełnej hydratacji całej zawartej w nim ilości cementu. Wody jest w tym przypadku zbyt mało, toteż po całkowitym jej zużyciu na uwodnienie części cementu proces hydratacji zatrzymuje się, pewna ilość cementu z braku wody pozostaje bezwodna, nie zhydratyzowana, a ponadto stwardniały zaczyn nie zawiera porów kapilarnych. To samo dotyczy także zaczynu o W/C = 0,3.

Omówione wyżej skrajne przypadki dotyczące najwyższej i najniższej wartości współczynnika W/C dotyczą zaczynów, z których każdy po stwardnieniu wykazuje określone wady techniczne. Zaczyn o dużym współczynniku W/C umożliwia wprawdzie pełne wykorzystanie całego zawartego w nim cementu, ale po stwardnieniu zawiera zbyt wiele porów kapilarnych, które obniżają wytrzymałość mechaniczną. Zaczyn o zbyt małym współczynniku W/C nie wykazuje wprawdzie porowatości kapilarnej, ale niedomiar wody uniemożliwia wykorzystanie całej zawartej w zaczynie ilości cementu. Warto dodać, że przy tak niskim stosunku wody do cementu zaczyn jest nieelastyczny („półsuchy”), co stwarza duże trudności przy jego mieszaniu i układaniu w formach (uprawnienia budowlane).

Trzy etapy hydratacji siedmiu różnych zaczynów, łatwo zauważyć, że po ostatecznych zakończeniu procesu hydratacji (czwarty schemat) każdy z siedmiu stwardniałych zaczynów ma inną ilość produktów hydratacji w stosunku do objętości całego nowo utworzonego ciała stałego.

Układ porów

Układ porów stwardniałego zaczynu cementowego (nie licząc porów dużych) stanowi zbiór kapilar o różnych średnicach (program egzamin ustny). W zakresie porów najmniejszych, które zwykle nazywa się porami żelowymi, polikapilarny zbiór porów wykazuje wyraźne maksimum rozkładu objętości porów.
Pory duże, kuliste, pory usadowe i in. częściowo lub całkowicie przerywają wielokapilarny układ porów stwardniałego zaczynu cementowego (opinie o programie).
Zachodząca w czasie hydratacji kontrakcja układu woda-cement powoduje powstanie dodatkowych porów w całym układzie. Nie są to jednak nowe samodzielne pory; następuje rozszerzenie układu kapilar.

Verbeck i Helmuth 1156] przytaczają rozkłady porów w starych (11 lat) zaczynach cementowych, oznaczane metodą porozymetrii rtęciowej. Oznaczenia te dotyczyły zaczynów o wartościach W/C 0,35; 0,65 i 0,80, a ich wyniki wykazały, że krzywe rozkładu porów wykazują dwa maksima. Pierwsze maksima przypadają na średnice porów a więc dotyczą porów żelowych, o wielkościach tego samego rzędu niezależnie od współczynnika wodno-cementowego (segregator aktów prawnych).

Natomiast drugie maksima dotyczą porów o wymiarach znacznie większych, różniących się wzajemnie od siebie zależnie od W/C. Dla zaczynu o W/C = 0,35 drugie maksimum na krzywej rozkładu porów przypada na średnice ok. 55-10-9 m, przy W/C = 0,65 drugie maksimum dotyczy średnic ok. 21 -10-8 m, a w przypadku W/C = 0,80 pory odpowiadające drugiemu maksimum mają średnice ok. 35-10~8 m.
Szeroki zakres wymiarów porów stwardniałego zaczynu cementowego nie może być objęty jedną metodą pomiarową (promocja 3 w 1).

Pomiary sorpcyjne umożliwiają oznaczenie objętościowego udziału porów. Pory większe można oznaczyć penetrometrycznie za pomocą rtęciowego porozymetru ciśnieniowego.