Wtłoczenie oleju

Olej zostaje wtłoczony do komory blokującej, wskutek czego tłok blokujący wciska stożek blokujący do bloku kotwiącego. Prasa hydrauliczna (model francuski z 1955 r.) z przystawionym do niej blokiem kotwiącym i z zakotwionymi strunami (program uprawnienia budowlane na komputer). W modelu tym sprężyna powrotna Konstrukcja składa się: ze słupów zamocowanych w stopach, dźwigarów kablobetonowych, sprężonych płatwi, opartych na nich płyt kasetonowych, sprężonych szczeblin świetlików oraz sprężonych belek podsuwnicowych. Połączenia dźwigarów ze słupami są przegubowe. Rozpiętość naw wynosi 16,50 m, rozstaw podłużny słupów - 9,0 m.

Słupy wykonane zostały metodą monolityczną w stalowych formach. Słupy skrajne mają identyczne przekroje betonu, jak i słupy wewnętrzne, co ma wielkie zalety przy wykonaniu zarówno metodą monolityczną, jak i metodą prefabrykacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ukształtowanie dźwigara dachowego wskazuje, że przyjęto zasadę uproszczenia wykonawstwa do maksimum rezygnując z nadania przekrojem prętów kształtów najekonomiczniejszych. Przy wykonaniu dźwigarów na płask bezpośrednio na podłożu betonowym formy składają się wyłącznie z lekkich bocznych deskowań odejmowanych w całości natychmiast po uwibrowaniu betonu. Dźwigary mogą być z łatwością wykonywane w stosach w formach podnoszonych. Prostota węzłów pod względem układu zbrojenia jest podobna co i w dźwigarach łukowych. Prostokątne przekroje wszystkich prętów kraty są bardzo łatwe w betonowaniu. W dźwigarach tego typu kosztem niedużego zwiększenia zużycia betonu i stali uzyskuje się wielkie oszczędności na drewnie form i robociznie (uprawnienia budowlane).
Elementy podłużne, na które składają się płatwie przy świetlikach i przy rynnach oraz belki podsuwnicowe, są prefabrykatami sprężonymi dopiero po zmontowaniu ich na konstrukcji. Sprężanie tych elementów dokonane jest na długości 76 m, tj. równej odległości jednej dylatacji od drugiej.

Sprężanie kabli o tak wielkiej długości uzyskano przez zastosowanie pras typu Freyssinefa (program egzamin ustny).

Sprężenie szeregu przęseł belek

Sprężenie szeregu przęseł belek pcdsuwnicowych nie musi mieć na celu stworzenia układu belek ciągłych. Doświadczenia wykazały, że ze względu na układy momentów gnących, jakie występują w belkach pod- suwnicowych ciągłych, ilość zbrojenia sprężającego przy układzie ciągłym może być większa aniżeli przy układzie belek wolnopodpartych, a jeżeli w poszczególnych przypadkach ciągłość przynosi zyski na zbrojeniu, to nie są one duże. Trudności przewlekania kabli odginanych na podporach i występujące w nich opory tarcia przy naciąganiu przemawiają dodatkowo za zachowaniem po sprężeniu układu belek wolnopodpartych z kablami o przebiegu wg linii prostych (opinie o programie).
Szkic rozwiązania węzła podporowego belek pod- suwnicowych. Sprężenie kablami ciągłymi szeregu przęseł stanowi bardzo proste połączenie ich ze sobą.

Rozwiązanie węzła podporowego ma tę ujemną cechę, wspólną zresztą dla wszelkiego typu rozwiązań belek podsuwnicowych wolnopodpartych, że w zaprawie cementowej spoin między czołami belek tworzą się przy pracy suwnic u góry rysy pogłębiające się z biegiem czasu. Wypełnienia tych spoin zaprawą nie daje się uniknąć, gdyż pomagają one skutecznie łącznie ze zbrojeniem wypuszczonym ze słupów i ewentualnymi spoinami w podkładkach w stabilizacji wzajemnego położenia belek poszczególnych przęseł w kierunku podłużnym. Rysy te nie stanowią oczywiście niebezpieczeństwa dla konstrukcji, lecz są przedmiotem obaw użytkowników obiektu przemysłowego (segregator aktów prawnych).
Konstrukcja trójkątnych świetlików składa się ze sprężonych szcze- blin usztywnionych w kalenicy elementem podłużnym. Szczebliny okienne są elementem o jednostajnym przekroju nadającym się do masowej produkcji w wykonaniu strunobetonowym na długich torach.

Szczebliny tego rodzaju mogą być zastosowane również i w świetlikach pionowych oraz w oknach ścian zewnętrznych budynków przemysłowych (promocja 3 w 1).
Przy wykonaniu konstrukcji prefabrykowanej o wielkich wymiarach i ciężarach w zakładach stałych staje się konieczne podzielenie jej na odcinki odpowiadające nośności i gabarytom żurawi manipulacyjnych i przeładunkowych oraz środków transportowych w zakładach i na budowie. Odcinki te są scalane, tj. łączone w elementy większe już na placu budowy przed rozpoczęciem montażu.