Wtopione listwy

Często nie są wykonywane, zalecane w normie, zaokrąglenia lukiem lub skosami miejsc załamań podłoża i jego styków z pionowymi częściami budynku. Efektem są pęknięcia w tych miejscach pokrycia i przecieki wód opadowych. Inna nieprawidłowość to stosowanie łagodnego zaokrąglania zamiast prostoliniowych kątów przełamania płaszczyzn odbojów i skosów. Stosowane przybijanie do podłoża sprężynującej blachy nic zapewnia właściwego jej przylegania. Prowadzi to do późniejszego odrywania blachy wraz z warstwą pokrycia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Szczególnie istotne jest prawidłowe wykonanie skosów przy ściankach kolankowych. Tradycyjnie wykonane obróbki z prostokątnym przełamaniem w płaszczyźnie dachu i wpuszczenie blachy między warstwy pokrycia powoduje rozerwanie lub podnoszenie się pokrycia oraz powstawanie przecieków. Prawidłowo wykonane skosy gładzi cementowej powinny mieć wysokość 15 cm oraz wtopione listwy do mocowania obróbek blacharskich (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Najpierw na dachu wykleja się odpowiednią liczbę warstw papy z wywinięciem jej luźno na ścianę ponad skos, a następnie umocowuje się obróbki blacharskie na wierzchu papy.

Przykładem trudności w wykonaniu obróbek są prefabrykowane kominy wentylacji zbiorczej o gładkich ścianach bocznych (bez wyder). Przy obróbce tych kominów należy zapewnić możliwość ruchów termicznych połaci dachowej i jednoczesne przyleganie obróbki blacharskiej do gładkiej ściany prefabrykatu komina. Istotne jest także właściwe wykonanie dylatacji podłoża. Przy najczęściej spotykanych, nie ocieplonych od góry płytach żelbetowych, układanych na murach lub ścianach prefabrykowanych, maksymalny rozstaw dylatacji pośrednich nie może przekraczać 12 m (uprawnienia budowlane).

Dylalacja między płytami pośrednimi oraz między płytami skrajnymi a ścianą kolankową powinna być bardzo starannie wypełniona materiałem ściśliwym, a przy kryciu dachu pokryta jednostronnie przyklejonym paskiem papy szerokości 33 cm, pod który podkłada się pasek blachy szerokości 20 cm. Nieprzestrzeganie tych warunków jest powodem częstego pękania papy nad dylatacją i przecieków.

Przy stosowaniu płyt dachowych ocieplonych od góry należy również zdylatować podłoże, tj. przeciąć gładź cementową na kwadraty o boku ok. 2 m i pozostawić nie wypełnione spoiny szerokości ok. 2 mm. Błędne jest, w większości przypadków, mocowanie wystających elementów, takich jak maszty antenowe, wywiewki itp., jedynie w grubości płytki dachowej (program egzamin ustny).

Wpust dachowy

Nieprzestrzeganie wymagań technicznych przy osadzaniu wpustów dachowych często jest powodem przecieków wód opadowych przy wprowadzaniu ich do pionu deszczowego. Stosowane szeroko wpusty dachowe o przekroju kołowym uniemożliwiają prawidłowe obrobienie papą. Wpust dachowy powinien mieć przekrój kwadratowy. W wielu przypadkach nie stosuje się zalecanego ocieplenia odcinka pionowej rury wpustu w poziomie stropodachu wentylowanego, co przy skraplaniu się pary wodnej na rurze powoduje przecieki wód opadowych przy wpuście (opinie o programie).

Realizacja robót dekarskich w nieodpowiednich warunkach atmosferycznych i przy zbyt niskich temperaturach to następne przyczyny wadliwie wykonanych pokryć. Podobnie wykonywanie robót na dachach o podkładzie zbyt wilgotnym lub niestarannie zagruntowanym roztworem asfaltowym, zaroszonym itp. jest niedopuszczalne, gdyż powoduje złe przyklejenie papy do podkładu i w następstwie przecieki.

Nieprzestrzeganie wymagań PN-80/B-10240, PN-79/B-27617 oraz instrukcji ITB nr 223 z 1979 r^Ł) w odniesieniu do krotności krycia, uzależnionej od odmiany papy, jest często powodem wadliwego wykonania robót dekarskich. Zalecane stosowanie w zlewniach dodatkowej papy asfaltowej na osnowie z tkaniny technicznej nie jest z reguły dotrzymywane (segregator aktów prawnych).

Klejenie papy do podłoża betonowego jest w wielu przypadkach wykonywane bez odpowiedniego zagruntowania podłoża i bez zachowania obowiązującej zasady smarowania w trakcie klejenia zarówno podkładu betonowego, jak i papy. Nie jest także często zachowywana zasada cięcia rolki papy na odcinki długości 6-8 m i nie zawsze przestrzega się utrzymywania zakładów szerokości 10 cm pomiędzy poszczególnymi arkuszami papy oraz mijankowego przesunięcia arkuszy pomiędzy sobą. To ostatnie powoduje powstawanie poziomej fali, utrudniającej odpływ wody i prowadzi do miejscowych przecieków (promocja 3 w 1).