Wybór kleju

Zginanie warstw drewna jodłowego w poprzek włókien otrzymano szereg rur o różnych średnicach, następnie nakładając te rury na siebie uzyskiwano rury o wymaganych grubościach. Podobnie do sposobu otrzymywania listew o nieograniczonych długościach wprowadzono sposób otrzymywania długich rur. Poszczególne rury o ściętym styku łączono kolejno za pomocą kleju i nacisku (program uprawnienia budowlane na komputer).

Odmienny sposób stanowi umieszczanie w rurze metalowej cienkich listew drewna o uprzednio nadanym kształcie. Poszczególne listwy drewna skleja się i wprowadza worek gumowy do rury metalowej. Następnie przez napompowanie worka wywołuje się nacisk, pod działaniem którego listwy drewna ściśle łączą się ze sobą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wybór kleju jest uzależniony od żądanego czasu wiązania, wymaganej wytrzymałości i przewidzianych kosztów. Zginane drewno warstwowe należy poddawać naciskowi dłużej niż płaskie drewno warstwowe, a to dla przeciwdziałania wyższym naprężeniom powstałym w sklejonych spoinach. Czas wiązania klejów syntetycznych przyspiesza się przez podwyższenie temperatury (uprawnienia budowlane). W czasie drugiej wojny światowej rozwinięto metodę ogrzewania elektrycznego. Umieszcza się zazwyczaj metalowe taśmy po obu bokach elementu warstwowego i przepuszcza prąd o niskim napięciu, a wysokim natężeniu. Prąd wytwarza ciepło przenikające do kleju w spoinach. Należy przy tym ściśle kontrolować napięcie i temperaturę (program egzamin ustny).

Ostatnio rozwinięto inne metody ogrzewania, a mianowicie ogrzewanie za pomocą promieni podczerwonych lub prądu wielkiej częstotliwości albo też ogrzewanie elektrostatyczne. Ostatnia metoda polega na działaniu wibrującego pola elektrycznego wielkiej częstotliwości, wytwarzającego równomierne ciepło jednocześnie w całym elemencie warstwowym. Metoda ta wprowadzona na skalę przemysłową znajdzie przede wszystkim zastosowanie do klejenia grubych konstrukcyjnych elementów warstwowych (opinie o programie).

Drewno utwardzane

Czas wiązania, czyli utwardzania, jest zmienny, przy czym bardzo ważną rolę odgrywa kontrola temperatury. Nadmierna ilość ciepła może wywołać rozklejanie się warstw (np. w przypadku żywicy mocznikowo-formaldehydowej wiążącej na zimno - temperatura powyżej 100°C). Nacisk należy stosować ostrożnie, gdyż nadmierny nacisk może spowodować złamanie błony klejowej (segregator aktów prawnych).

Zgięty element warstwowy wyjęty z formy ma skłonność do odzyskiwania pierwotnego kształtu, przez co powstają w elemencie momenty zginające, równoważone wytrzymałością materiału. Maksymalne naprężenia ścinające w sklejonych spoinach występują na końcach, ponieważ tam element nie natrafia na przeszkody w wykonywaniu ruchów. Zastosowanie cienkich listew warstwowych zmniejsza możliwość powrotu do pierwotnego położenia, mają one jednak tę wadę, że użyty klej zawiera większy procent wilgoci, a nadmierna zawartość wilgoci wywołuje również pewne ruchy w elemencie.

Elementy z drewna warstwowego znalazły zastosowanie przy prefabrykacji domów oraz przy pokrywaniu hangarów, hal fabrycznych i tym podobnych pomieszczeń o dużych rozpiętościach. Ostatnie osiągnięcia w dziedzinie stosowania żywic syntetycznych do utwardzania drewna przyczyniły się do polepszenia stałości wymiarów oraz do zwiększenia wytrzymałości, udarności trwałości powierzchniowej drewna. Wyprodukowano szereg elementów z drewna utwardzanego, które wykazały lepsze własności w porównaniu z metalami używanymi do tych samych celów. Trwałość drewna narażonego na wpływ czynników atmosferycznych uległa również poprawie (promocja 3 w 1).

Drewno tnie się na cienkie arkusze, które poddaje się starannej impregnacji. Jego wyższe koszty produkcyjne będą usprawiedliwione w tych przypadkach, kiedy wymagany jest korzystny stosunek wytrzymałości do ciężaru oraz gdzie potrzebne jest podniesienie wytrzymałości na rozciąganie i udarność. Drewno utwardzone można formować, a uzyskany w ten sposób materiał jest odporny na zmiany temperatury, na skurcz i pęcznienie oraz posiada dobre właściwości izolacyjne. Materiał ten stosuje się do wyrobu elementów konstrukcyjnych, przez co można zaoszczędzić dużo drewna, a jednocześnie osiągnąć wytrzymałość i lekkość konstrukcji.