Wygięta szklana rurka

Przytaczamy wykaz kolejnych czynności przy układaniu posadzki z mozaiki dywanowej: 1. dobór arkuszy, 2. oczyszczenie i zwilżenie podłoża, 3. wyznaczenie posadzki, osadzenie znaków kierunkowych i naciągnięcie sznura, 4. ułożenie arkuszy kierunkowych, 5. przygotowanie arkuszy, 6. układanie arkuszy, 7. osadzanie arkuszy (wyrównywanie), 8. usunięcie papieru, 9. zalanie spoin, 10. przetarcie posadzki wiórami i oczyszczenie ze stwardniałej zaprawy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Powierzchnia posadzki powinna wszystkimi punktami przylegać do płaszczyzny wskazanej przez projekt. Arkusze powinny być ułożone prawidłowymi rzędami na warstwie zaprawy cementowej o grubości najwyżej 7 min; spoiny muszą być wypełnione zaprawą. Licowanie sufitów zaczyna się od założenia znaków kierunkowych. Osadza się je w sposób opisany w § 17, z tą różnicą, że zamiast pionu trzeba posługiwać się ostruganą łatą i poziomicą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Poziomnica jest to przyrząd do sprawdzania dokładnego poziomu powierzchni. Składa się ona z odcinka drewnianej łaty, w którą wmontowana jest z lekka wygięta szklana rurka, prawie całkowicie wypełniona płynem (zwykle eterem) i hermetycznie zamknięta (uprawnienia budowlane).

Znajdujący się wewnątrz rurki pęcherzyk powietrzny łatwo wzdłuż niej przesuwa się. Kiedy poziomnica znajduje się w położeniu poziomym, pęcherzyk ustawia się pośrodku rurki. Przy zakładaniu na suficie znaków kierunkowych łatę przykłada się do główek dwu pierwszych gwoździ, a do jej dolnej krawędzi przyciska się poziomnicę. Położenie pęcherzyk’! wskazuje, który z gwoździ należy wbić głębiej (program egzamin ustny). W momencie gdy pęcherzyk ustawia się pośrodku rurki, główki gwoździ znajdują się w płaszczyźnie ściśle poziomej. Wszystkie pozostałe gwoździe wbija się tak głęboko, aby ich główki dotykały górnej krawędzi łaty (opinie o programie).

Licowanie sufitów

Licowanie sufitów obejmuje te same kolejne czynności, jakich wymaga licowanie ścian. Szczególnie duże znaczenie przy licowaniu sufitów ma przyczepność zaprawy do powierzchni licowanej, która z tego względu powinna być chropowata. Na powierzchnie drewniane należy naciągać siatkę Rabitza mocno przytwierdzoną do tych części sufitu, które nie są narażone na wypaczenie (segregator aktów prawnych).

Przed użyciem, płytki powinny być dobrze namoczone w wodzie. Licowaną powierzchnię murowaną należy zwilżyć wodą. Na płytkę nakłada się zaprawę o stosunku 1 : 2 i przykłada się po linii sznura do powierzchni. Po dociśnięciu należy sprawdzić położenie płytki łatą. Trzeba pamiętać, że płytki okładzinowe niedostatecznie moczone i ułożone na gładkiej powierzchni nie zwilżonej - będą łatwo odpadać. Licowanie sufitów i ścian oraz układanie posadzki należy obowiązkowo zaczynać od ścian z oknami, ponieważ miejsce pracy oświetlone jest wówczas światłem naturalnym.

Należy przestrzegać następujących wskazań przy licowaniu sufitów:

• Osadzanie płytek za pomocą uderzeń przy licowaniu sufitów wszelkiej konstrukcji oraz ścian drewnianych wywołuje wstrząsy. Osadzone już na zaprawie płytki rozluźniają się i okładzina staje się nietrwała.
• Licowanie sufitów jest niedopuszczalne, jeżeli w pomieszczeniu następnej ‘kondygnacji mogą być wykonywane roboty wywołujące wstrząsy stropu (wyjątek stanowią sklepienia) (promocja 3 w 1).
• W ciągu 3 - 4 dni od ułożenia okładziny na suficie, zakazane są na stropie roboty związane z uderzeniami w podłogę.

Posadzki z płytek metalowych wykonuje się w następujących miejscach:

1. na powierzchniach poddanych działaniu wysokiej temperatury wskutek zetknięcia się z rozżarzonymi przedmiotami (w odlewniach, formierniach, walcowniach itp.);
2. w składach poddanych obciążeniu dynamicznemu (uderzenia przy wyładowaniu, przesuwaniu ciężkich przedmiotów po podłodze itp.);
3. w przejściach i przejazdach o intensywnym ruchu środków transportowych na kołach z żelaznymi obręczami.