Wykonanie muru nadkesonowego

Do wykonania muru nadkesonowego używa się betonu ubijanego. Masę betonową układa się warstwami o grubości 0,4-f-0,5 m i mocno ubija. Jako deskowanie służy tu płaszcz kesonu, który stopniowo nadbudowuje się. Wokół rur szybowych ustawia się deskowania stałe lub ślizgowe, aby można je było później wyciągnąć z otworów szybowych. W tym celu ustawia się również deskowania wokół rur instalacyjnych, przechodzących przez mur nadkesonowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Poziom górnej powierzchni muru nadkesonowego utrzymuje się przez cały czas zagłębienia kesonu na wysokości ok. 1 m ponad terenem lub zwierciadłem wody. Wysokość ta powinna być dostosowana do warunków zagłębiania kesonu i gdy zachodzi potrzeba zwiększenia jego obciążenia, mur wyprowadza się wyżej. Mur nadkesonowy spełnia rolę obciążenia balastowego, które powinno być regulowane w zależności od potrzeb zagłębianego kesonu.
Masę betonową podaje się zazwyczaj przez otwory pozostawione w płaszczu kesonu.

Jeżeli poziom podawania masy betonowej jest wyższy od poziomu betonowania, wówczas zsypuje się ją rynnami na miejsce ułożenia, a jeżeli jest on niższy, wówczas beton podaje się za pomocą przenośników lub wyciągów. Wewnątrz płaszcza masę betonową rozwozi się na miejsce ułożenia taczkami lub wózkami, lub przewozi się ją w kubłach zawieszonych na belkach wspartych na konstrukcji płaszcza. Mają tu również zastosowanie przenośniki taśmowe oraz przesuwne zasobniki i inne urządzenia transportowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przedłużenie rur szybowych. Przed przystąpieniem do zagłębiania kesonu ustawia się zazwyczaj rury szybowe na taką wysokość, aby zmieściły się one wraz ze śluzą pomiędzy rusztowaniami. Wysokość ta nie powinna być jednak zbyt duża, aby nie utrudniać komunikacji z kesonem.

Zazwyczaj rury szybowe ustawia się na wysokość jednego lub dwóch elementów, a niekiedy i trzech.
W miarę zagłębiania się kesonu śluzy obniżają się, co powoduje konieczność przedłużania rur szybowych w pewnych okresach. Przedłużanie rur szybowych powoduje przerwę w pracy w kesonie, toteż wskazane jest, aby występowało ono jak najrzadziej. W tym celu przedłuża się rury możliwie jak najwyżej, zazwyczaj ustawia się wtedy 3—4 dodatkowe elementy rur, w zależności od poziomu rusztowań (uprawnienia budowlane).

Przedłużanie rur szybowych

Przedłużanie rur szybowych wymaga wypuszczenia sprężonego powietrza ze śluz i rur szybowych. Komora robocza pozostaje jednak nadal pod sprężonym powietrzem. Odizolowanie jej od rur szybowych uzyskuje się przez zamknięcie klap stropowych. Ciśnienie w kesonie nie powinno ulec obniżeniu w czasie przedłużania rur, aby keson nie mógł samoczynnie zagłębić się. Dlatego powietrze do kesonu powinno być doprowadzane bez przerwy, a podparcie kesonu powinno być na tyle pewne, aby keson nie mógł osiąść w przypadku chwilowego spadku ciśnienia (program egzamin ustny).

W tym celu, przed przystąpieniem do przedłużania rur należy półkę noża mocno podbić gruntem, a przy słabych gruntach ustawić klatki w komorze roboczej.
Rury szybowe przedłuża się kolejno w taki sposób, aby zawsze istniała możliwość wejścia do kesonu przez jedną ze śluz. Po zamknięciu klap w kesonie wypuszcza się powietrze ze śluzy i zdejmuje ją z rur szybowych po uprzednim odłączeniu przewodów powietrznych i elektrycznych.
Po przedłużeniu rur ustawia się na nich śluzę i podłącza się instalację, po czym wpuszcza się do rur sprężone powietrze. Po zrównaniu ciśnienia w rurach szybowych i komorze roboczej otwiera się klapę stropową i wznawia roboty (opinie o programie).

Czas potrzebny na przedłużenie jednej rury szybowej wynosi zwykle ok. 8 godzin, obejmuje on wszystkie czynności od chwili zamknięcia klapy stropowej do jej otwarcia. Zużycie robocizny na wykonanie tej czynności wynosi ok. 50 robotnikogodzin.
Jednocześnie z przedłużeniem rur szybowych wykonuje się przedłużanie rur powietrznych i syfonowych oraz instalacyjnych (segregator aktów prawnych).
Odwożenie urobku wydobytego z kesonu. W zależności od konstrukcji śluzy, odbiór urobku z kesonu może być wykonany różnymi sposobami. Przy śluzach typu Morana przenoszony jest on w kubłach na odkład materiałowy, a przy śluzach typu Zschokkego i rękawowych, spuszczany jest on rynnami na kół.

Przy zagłębianiu kesonów przybrzeżnych urobek spod śluz odwozi się zazwyczaj wózkami kolejki roboczej wprost na wysypisko. Niekiedy magazynuje się go chwilowo w pobliżu kesonu, a następnie wywozi poza obręb robót. Nie należy jednak dopuszczać do gromadzenia większej ilości urobku w pobliżu kesonu, gdyż wywołuje to dodatkowe parcie boczne na keson, co może spowodować jego przechylenie (promocja 3 w 1).