Wykonanie obiektów

Z chwilą rozpoczęcia na dużą skalę produkcji i stosowania prefabrykatów wielkowymiarowych, zaistniała możliwość wprowadzania do budownictwa nowoczesnych tzw. uprzemysłowionych metod wznoszenia budynków (program uprawnienia budowlane na komputer).

Metoda polega przede wszystkim na zastosowaniu mechanizacji kompleksowej w całym procesie realizacji budowy oraz zastosowaniu pracy równomiernej w produkcji prefabrykatów i ich montażu na budowie.
Mechanizacja kompleksowa w budownictwie uprzemysłowionym obejmuje wszystkie zasadnicze procesy robocze w wytwórni, w transporcie i montażu, zharmonizowane w zakresie wydajności, miejsca pracy i czasu.

W kompleksowej mechanizacji procesu budowy stosowane są trzy zespoły maszyn i urządzeń mechanicznych, a mianowicie:
1) maszyny do produkcji prefabrykatów w wytwórni,
2) maszyny i urządzenia do transportu tych prefabrykatów z wytwórni na plac budowy,
3) maszyny i urządzenia do montażu i wykończenia robót na placu budowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy mechanizacji kompleksowej każda maszyna powinna być w pełni wykorzystana. W budownictwie uprzemysłowionym stosuje się maszyny i urządzenia mechaniczne specjalnie do tego celu wyprodukowane lub tak dobierane spośród maszyn znanych i stosowanych - jeśli to jest możliwe - aby tworzyły kompleks maszyn zharmonizowanych ze sobą pod względem pracy i pełnego ich wykorzystania.
Najwyższy stopień mechanizacji wykazuje budownictwo z elementów wielkoprzestrzennych, przy którym produkcja poszczególnych zespołów budynku odpowiada taśmowej produkcji przemysłowej przedmiotów i urządzeń skomplikowanych, przeto metodę wznoszenia tego rodzaju budynków mieszkalnych możemy nazwać przemysłową metodą budowy domów mieszkalnych.

Metoda przemysłowa

Do budynków mieszkalnych wznoszonych metodą przemysłową możemy zaliczyć również niektóre budynki wielkopłytowe tak zaprojektowane, że przy ich budowie stosowana jest wysoka mechanizacja (poza mechanizacją kompleksową i pracą równomierną) i to nie tylko w produkcji prefabrykatów i ich montażu, lecz także w całym przebiegu wykonawstwa na placu budowy, łącznie z robotami przygotowawczymi i robotami wykończeniowymi (uprawnienia budowlane).

Natomiast budynków wznoszonych w początkowym okresie rozwoju metod uprzemysłowionych w budownictwie prefabrykowanym, gdy wszystkie czynności związane z produkcją elementów, ich transportem i montażem oraz wykończeniem budynku nie były ze sobą zharmonizowane - nie zalicza się do budynków realizowanych metodą przemysłową. Można wówczas tylko mówić o metodach uprzemysłowionych w produkcji prefabrykatów, w ich transporcie i montażu. Elementy wielkoblokowe stosowane są głównie do wykonywania ścian zarówno w układzie podłużnym jak i poprzecznym oraz do wykonywania ścian piwnicznych i fundamentów. Wielkości i kształty bloków są różne, zależnie od stosowanych do ich produkcji materiałów, układu konstrukcyjnego budynku i przyjętego podziału ściany na kondygnacji (program egzamin ustny).

Największy wpływ na wielkość bloków ma zastosowany podział ściany. Najczęściej stosowane są następujące podziały ściany:
1) cztero- i pięciorzędowy,
2) dwurzędowy,
3) jednorzędowy.
Przy stosowanym powszechnie w początkowym okresie rozwoju budownictwa wielkoblokowego cztero- i pięciorzędowym podziale ściany kondygnacji ciężar bloku mieścił się zwykle w granicach 0,4 -1,2 T, dochodząc niekiedy do 1,5 T. Przy podziale ściany kondygnacji na dwa rzędy ciężar bloków jest większy i wynosi zwykle 1,5 - 3,0 T (opinie o programie).

Podział dwurzędowy o trzech typach bloków uważany jest za lepszy. Zaletą natomiast systemu dwurzędowego o dwóch typach elementów jest mniejsza liczba typów bloków oraz zbliżone do siebie ciężary tych typów, wadą zaś - utrudnienie w uzyskaniu zróżnicowanych elewacji oraz pewne utrudnienia przy montażu.
Przy podziale pięciorzędowym liczba typów bloków wynosi zwykle co najmniej 200. Przy podziale czterorzędowym liczba typów bloków zmniejsza się o 20 - 25%, np. do 160 sztuk, a przy podziale dwurzędowym następuje dalsze zmniejszenie liczby typów bloków o około 60% w stosunku do podziału pięciorzędowego, czyli do 80 - 90 typów bloków.

W przybliżeniu przyjmuje się, że w podziale dwurzędowym liczba typów bloków wynosi około połowy liczby typów przy podziale czterorzędowym (segregator aktów prawnych).
Do wykonania wielkich bloków stosowany jest najczęściej beton żużlowy, beton na kruszywie lekkim, beton lekki komórkowy, beton zwykły oraz duże pustaki ceramiczne. Wytrzymałość bloków wykonywanych z tych materiałów mieści się w szerokich granicach od 50 do 170 kG/cm2.

Grubości bloków w ścianach zewnętrznych wynoszą 40 - 60 cm, a więc są mniej więcej takie same jak grubości ścian w budynkach tradycyjnych murowanych. Grubość bloków w układzie poprzecznym jest znacznie mniejsza i wynosi zwykle 24 cm (promocja 3 w 1).