Wyładowanie elementów

Wyładowanie elementów dostarczanych na plac składowy konstrukcji najkorzystniej jest przeprowadzać za pomocą maszyn do transportu pionowo-poziomego, jak np. żurawi samojezdnych (samochodowych, kołowych, gąsienicowych lub kolejowych) oraz żurawi bramowych, zależnie od warunków budowy. Najbardziej ekonomiczne przy większych ilościach konstrukcji są żurawie bramowe, za pomocą których można obsłużyć dość znaczny teren samego placu składowego z jednego torowiska (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy mniejszym zakresie robót wyładunkowych zamiast kosztownych maszyn należy stosować dźwigniki, wciągniki, wielokrążki, wciągarki oraz sprzęt pomocniczy. Aby zabezpieczyć wyładowane elementy przed odkształceniem, należy zawieszać je przynajmniej w dwóch punktach, zmniejszając w ten sposób długość zwisających części elementu i kierować nim za pomocą liny uwiązanej do jednego jego końca, zabezpieczając go w ten sposób cd przypadkowych uderzeń, które łatwo mogą uszkodzić np. styki montażowe elementu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dostarczone elementy konstrukcyjne powinny być niezwłocznie po wyładowaniu rejestrowane przez zaznaczenie na schemacie montażowym wg znaków widniejących na dostarczonych elementach oraz odnotowanie w odpowiednim dzienniku. W ten sposób można niezwłocznie ustalić brak poszczególnych elementów konstrukcji oraz uszkodzenia, jakie zaistniały przed ich wyładowaniem (uprawnienia budowlane).

Sortowanie i przechowywanie jednakowych elementów na uprzednio wybranym dla nich miejscu składowania (oznaczone tabliczkami) powinno być przeprowadzone niezwłocznie po dokonaniu rejestracji. Elementy powinny być układane na stosach w kolejności, w jakiej będą podawane do montażu (program egzamin ustny).

Belki podsuwnicowe

Ogólną zasadą przy wyborze miejsc składowania montowanych elementów konstrukcji jest, ażeby każdy element znalazł się jak najbliżej miejsca jego przyszłego wbudowania. Najkorzystniej jest, gdy miejsce składowania elementów znajduje się w zasięgu działania żurawia, gdyż unika się wtedy dodatkowego transportu elementów z placu składowego do miejsca montażu (opinie o programie).

Najkorzystniej jest magazynować w ten sposób najcięższe, ale jednocześnie najprostsze i najmniej miejsca zajmujące elementy konstrukcyjne, jak np. słupy czy belki podsuwnicowe. Pozostałe elementy, szczególnie te, które wymagają scalania, powinny być zmagazynowane poza terenem wykonywanego obiektu, przy czym elementy te powinny być skoncentrowane w jednym miejscu, położonym w bezpośrednim sąsiedztwie terenu montażu jako składy przyobiektowe, względnie w pewnym oddaleniu od terenu budowy, jako składy centralne, obsługujące kilka montowanych obiektów. Na placach składowych elementy najcięższe powinny być układane najbliżej drogi, na którą będą podstawiane środki transportowe do ich przewiezienia z placu składowego, natomiast elementy lżejsze mogą być układane w głębi placu (segregator aktów prawnych).

Przyjęte i rozlokowane elementy należy następnie starannie oczyścić i odpowiednio zabezpieczyć na okres pozostawienia ich na składowisku. Zabezpieczenie to wykonuje się zarówno przez stosowanie specjalnych środków ochronnych i konserwacyjnych, jak również (przede wszystkim) przez właściwe ułożenie elementów na miejscu składowania. Ogólną zasadą jest, że elementy na składowisku umieszcza się w takim położeniu, jakie przyjmą one po ustawieniu ich w konstrukcji, po ich zmontowaniu (poza słupami, które muszą być składowane w pozycji leżącej) (promocja 3 w 1).

Nie należy unikać pionowego składowania elementów, gdyż pozycja ta, poza koniecznością zastosowania urządzeń podtrzymujących (co jest jej wadą), posiada cały szereg zalet, jak np. ułatwienie podnoszenia, zajmowanie mniejszej powierzchni placu składowego, unikanie dodatkowych naprężeń wewnętrznych w elemencie (występujących przy złożeniu elementu ,,na płask”) oraz zmniejszenie powierzchni elementu, narażonej na wpływy atmosferyczne. Prawidłowe składowanie elementów konstrukcyjnych w większości wypadków wymaga zastosowania specjalnych urządzeń pomocniczych, jak przekładki, rusztowania, stelaże, kozły oporowe różnego typu itp.