Wyładunek kruszywa

Niedopuszczalne jest mieszanie z sobą takich rodzajów cementów jak krzemianowe, a więc portlandzkie, hutnicze (na bazie żużla), portlandzko-pucolano- we oraz murarskie jak również mieszanie cementów o różnych markach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nie zaleca się mieszania wspomnianych cementów przede wszystkim dlatego, że w warunkach budowy praktycznie nie istnieją możliwości techniczne dokładnego wymieszania spoiw, a poza tym cementownie dają tylko gwarancję na spoiwa znormalizowane.

Zabronione jest mieszanie wspomnianych cementów na bazie klinkieru portlandzkiego z cementem siarczanowo-żużlowym, gipsem lub spoiwem na bazie popiołów z węgla brunatnego, gdyż cement taki może wykazywać brak stałości objętościowej (pęcznienie). Podobnie mieszanie z cementem glinowym jest zabronione z uwagi na szybkie wiązanie spoiwa i znaczne obniżenie wytrzymałości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
S. Reinsdorf podaje, że także zabrania się układania świeżego betonu wykonanego z cementu portlandzkiego (hutniczego, murarskiego) na betonie stwardniałym, zawierającym cement siarczanowo-żużlowy bądź glinowy.
Na betonie co najmniej „jednorocznym” S. Reinsdorf dopuszcza układanie masy betonowej, lecz wykonanej na cemencie hutniczym (uprawnienia budowlane).

Problem stosowania cementów gorących na budowie szeroko omawia K. Seidel w pracy, W zasadzie użycie tych cementów jest niedopuszczalne. Należy również zwrócić uwagę na zagadnienie właściwego stosowania i wymiany cementów. Biorąc za podstawę kryteria ekonomiczne i technologiczne, jakie marki cementu powinno się stosować przy różnych markach i konsystencjach betonu.
Tak np. pełne uzasadnienie ekonomiczne i technologiczne znajduje wymiana cementu portlandzkiego 250 na 350 przy betonie marki 170 i 200 przy wszystkich konsystencjach.
Główne zastosowanie cementów krajowych z uwagi na markę betonu, warunki wykonawstwa oraz środowisko wyszczególniono w PN-63/B-06250 (program egzamin ustny).

Transport i odbiór kruszyw na placu budowy

Kruszywo do betonów dostarcza się na plac budowy luzem, transportując je dowolnymi środkami przewozowymi (samochody, kolej, barki wodne, kolejka linowa itp.) w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniami.

Każda partia dostarczonego kruszywa (partia - dostawa kruszywa z jednego rodzaju, jednej frakcji lub grupy frakcji, pochodząca z jednego źródła produkcji w ilości do 500 t, tj. 330 m3) powinna mieć atest jakości, wystawiony przez producenta, co ułatwia jej jakościowy odbiór na budowie. W przypadku braku atestu lub ewentualnych zastrzeżeń należy komisyjnie pobrać średnią próbkę kruszywa wg PN-66/B-06714 i przesłać do laboratorium w celu zbadania i porównania z wymaganiami technicznymi odnośnych norm (opinie o programie).
Szczególną uwagę przy odbiorze należy zwrócić na brak zanieczyszczeń py- lastych w kruszywie, jednolitość uziarnienia, zanieczyszczenia obce itp.

Przy pomiarze objętości należy uwzględnić poprawki na wilgotność kruszywa oraz na ewentualną zawartość śniegu i lodu. Tak na przykład dla kruszywa drobnego (piasku) przy wilgotności l-r-3°/o należy zmniejszyć objętość o 10% wg PN-66/B-06714. To zmniejszenie objętości najlepiej oprzeć na doświadczalnie ustalonych współczynnikach w miejscu odbioru. Inne warunki techniczne odbioru kruszywa (list przewozowy, niezgodność dostawy itp.) znaleźć można w pracy (segregator aktów prawnych).
Z uwagi na pracochłonność robót wyładunkowych w budownictwie, celowe staje się dostarczenie kruszywa na budowy bądź do centralnych wytwórni betonu specjalnymi wagonami lub wywrotkami samochodowymi.

Jeśli kruszywo dostarczane jest zwykłymi wagonami i brak jest specjalnych urządzeń wyładowczych na placu, wówczas najczęściej mechanizuje się wyładunek, stosując łopatę mechaniczną i przenośnik taśmowy, który dostarcza kruszywo na hałdy (prowadzenie pod kątem do 25°).
Przenośniki taśmowe stałe (estakady) lub przenośne w najrozmaitszych układach okazały się szczególnie pożyteczne przy rozładunku i składowaniu kruszywa (promocja 3 w 1).