Wymagana wydajność pompowych agregatów

Wymagana wydajność pompowych agregatów osuszających zależy od objętości wody, która ma być z doku usunięta (dochodzącej w nowszych dużych dokach do kilkuset tysięcy nr1), od średniej wysokości podnoszenia wody i od przewidywanego czasu osuszania (program uprawnienia budowlane na komputer).
Stosuje się obecnie pompy o wydajności 2-4 m3/s, co pozwala na osuszenie dużych doków (60 000-100 000 m:i) zespołem 3-4 pomp w ciągu 2-3 h (czas zwykle stosowany).
Rozwiązanie stacji pomp dostosowuje się do lokalnych warunków doku oraz do układu pomp. Można tu wyróżnić dwa zasadnicze układy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stacje z pompami o osi poziomej. Z uwagi na ograniczoną wysokość ssania (4,0-6,0 m) pompy muszą być z reguły umieszczone poniżej poziomu wody w doku i basenie. Ponieważ silniki napędzające omawiane pompy umieszcza się na tej samej osi poziomej, więc pomieszczenie pomp i silników musi być wspólne, poniżej poziomu terenu i zabezpieczone przed dostępem wody z komory smoków lub wody przeciekowej. Pomieszczenia pomp głównych i silników w jednym poziomie jak również pozostałych pomp i urządzeń wymaga zazwyczaj większej powierzchni (uprawnienia budowlane).

Dlatego ten typ stacji z reguły trudno jest zmieścić w samej konstrukcji głowy doku lub jego ściany bocznej i konieczna jest budowa pomieszczenia podziemnego o stosunkowo dużych wymiarach (w dużych dokach do ok. 500 m2). Koszt budowy stacji jest duży, trudności sprawia również ulokowanie stacji tak, aby nie kolidowała z torami pod- dźwigowymi i ewentualnie innymi obiektami na powierzchni. Natomiast tam, gdzie chodzi o ograniczoną wysokość konstrukcji (np. dla przykrycia stacji ciężkimi stropami żelbetowymi dla ochrony przed zniszczeniem w czasie wojny), stacje z pompami o osi poziomej są wygodne (program egzamin ustny).

Pompy zwykle odśrodkowe wirowe

2. Stacje z pompami o osi pionowej. Tutaj silnik ma wspólną oś pionową z pompą, jest więc umieszczony ponad pompą i dlatego stacje te mieszczą się na mniejszych powierzchniach. Często możliwe jest pomieszczenie tych pompowni w osobnych studniach w ścianach bocznych doku; lokuje się wówczas jedną pompę za drugą (opinie o programie).

Podobnie jak w pierwszym rodzaju stacji, pompy, z uwagi na ograniczoną wysokość ssania, mieszczą się z reguły poniżej poziomu wody zależnie od rodzaju zanurzone w wodzie lub w pomieszczeniu chronionym od dostępu wody. Natomiast silniki mogą być umieszczone powyżej najwyższego poziomu wody w basenie lub bezpośrednio nad pompami w pomieszczeniu zabezpieczonym przed dostępem wody. W tym rozwiązaniu budynek stacji pomp często wznosi się ponad poziomem terenu.
Pompy są zwykle odśrodkowe wirowe (tylko do wody przeciekowej używane bywają czasem jeszcze pompy tłokowe), napędzane silnikami elektrycznymi na prąd przemienny lub spalinowymi. Liczba ich powinna być ze względów oszczędnościowych jak najmniejsza, musi być jednak przynajmniej jeden agregat zapasowy. Pompy do wody przeciekowej pracują przez długi okres czasu i przy dużej różnicy poziomów z automatycznym wyłącznikiem silnika. Liczba tych pomp i wydajność zależy od spodziewanych ilości wody przeciekowej (zazwyczaj potrzeba 1-3 pomp) (segregator aktów prawnych).

Do doków lekkich odciążających należy na stacji pomp, prócz wszystkich wymienionych, przewidzieć osobne pompy dla trwałego obniżenia poziomu wody gruntowej (+ osobne pompy zapasowe awaryjne). Często są one sprzężone z przeznaczonymi do innych celów (do osuszania komory, do wody przeciekowej i wody przeciwpożarowej) w jeden system wspomagający się wzajemnie w razie awarii.

System odwadniający składa się z dwóch (czasem większej liczby) otwartych kanałów (rowów) odwadniających, równoległych do osi wzdłużnej doku i wyrobionych w dnie komory, zwykle u podstawy ścian bocznych. Kanały te odprowadzają wodę do poprzecznego zamkniętego przewodu zbiorczego, który biegnie pod powierzchnią dna w pobliżu bramy i odprowadza wodę do studni zbiorczej (promocja 3 w 1).