Wymiary kanałów

Wymiary kanałów określa się na podstawie ilości odprowadzanego powietrza i wysokości przewodu wentylacyjnego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ilość powietrza na człowieka w mieszkaniu przyjmuje się 25 nr/godz, a na ucznia w szkole 15 m8/godz.
Dla przypadków typowych przyjmuje się następujące wymiary:
a) pokoje mieszkalne - półtorakrotna wymiana na godzinę,
b) pokoje biurowe - 1-2-krotna wymiana na godzinę zależnie od ilości pracujących,
c) kuchnie - 3-krotna wymiana na godzinę,
d) łazienki i ubikacje w budynkach mieszkalnych,
e) ubikacje w budynkach biurowych i szkolnych,

Dla określenia wymiarów kanałów pionowych bez załamań, przy wolnym wylocie i kratce wlotowej o prześwicie 1,5 raza większym od przekroju kanału (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Jak widać z tablicy - dla niewielkich pokoi mieszkalnych wymiary kanału wentylacyjnego Va X V2 cegły są przeważnie wystarczające.

We własny przewód wentylacyjny należy zaopatrzyć:
- każde pomieszczenie bez okna zewnętrznego lub specjalnego otworu, z wyjątkiem przedpokoju;
- każde pomieszczenie w budynkach do 4 kondygnacji z wyjątkiem budynków jednorodzinnych i przedpokojów;
- co najmniej kuchnię, ubikację i łazienkę w budynkach od 5 do 10 kondygnacji jeśli w takich budynkach z braku miejsca nie można zrobić kanałów wentylacyjnych w innych pomieszczeniach, to należy je zaopatrzyć w wentylację podokienną, wietrzniki, naświetla otwierane itp. (uprawnienia budowlane).

Do jednego kanału można włączyć tylko jedno pomieszczenie. Przy włączeniu dwóch lub kilku pomieszczeń do jednego kanału następuje przenikanie dźwięków poprzez kanał, przedostawanie się gazów, insektów (pluskiew) i bakterii. Kanały wentylacyjne umieszcza się przeważnie tuż przy kanałach dymowych, w celu podegrzania w nich powietrza, a przez to zwiększenia ciągu. Jednakże kanały dymowe z piecyków gazowych łazienek powinny być umieszczone w osobnej grupie, wyodrębnionej od kanałów wentylacyjnych i oddzielonej od nich szczelną ścianką o grubości co najmniej V2 cegły. Wlot kanału wentylacyjnego mieści się zwykle tuż pod sufitem pomieszczenia; jest on zaopatrzony w kratkę i żaluzje z łańcuszkiem (żaluzji w ubikacjach nie daje się) (program egzamin ustny).

Wylot

Nie wolno wypuszczać wylotów kanałów wentylacyjnych do przestrzeni poddasza, natomiast zezwala się na łączenie kanałów na poddaszu we wspólny poziomy kanał zbiorczy doprowadzony do wspólnego wylotu ponad dach (opinie o programie). Wylot taki musi być zaopatrzony w nasadę deflektorową. Zdaniem autora, najlepiej wyprowadzać wszystkie kanały wentylacyjne bezpośrednio ponad dach zakończając je w kominie. W ten sposób osiąga się najlepszą wentylację i wyklucza się przedostawanie gazów i insektów z mieszkania do mieszkania, co może mieć miejsce przy poziomym kanale zbiorczym na poddaszu. Opuszczanie kanałów wentylacyjnych do piwnicy nie jest potrzebne. Dopuszcza się wykonywanie murowanych przewodów, wentylacyjnych z cegieł dobrego gatunku ustawianych na rąb (V4 cegły) przy odpowiednim przewiązaniu.

Przewody wentylacyjne wykonywane bywają również z pustaków ceramicznych itp. Często po różnych przeróbkach mieszkań bez centralnego ogrzewania kanały wentylacyjne zostają użytkowane jako kanały dymowe. Ta okoliczność przemawia za tym, żeby kanały wentylacyjne były wykonywane w taki sam sposób jak dymowe (segregator aktów prawnych). Umieszczenie kominów w budynku i ponad dachem. Kominy zwykłych budynków, zawierające kanały dymowe i wentylacyjne, tkwią jako oddzielne masywy - trzony na strychach i ponad dachem w budynkach murowanych oraz w całej wysokości budynków drewnianych. Kominy centralnego ogrzewania, zwłaszcza większe, powinny być oddzielone od konstrukcji budynku dylatacjami - w celu umożliwienia swobodnych pionowych wydłużeń termicznych; kominy centralnego ogrzewania, nie wydzielone z konstrukcji budynku, często powodują w niej pęknięcia i uszkodzenia.

Wysokość komina ponad dachem według ustawy budowlanej z 16. II. 1928 r.:
- przy pokryciach palnych wierzch komina powinien się znajdować co najmniej o 60 cm wyżej od poziomu kalenicy;
- przy pokryciach niepalnych (włączając pokrycie papowe) odległość górnej krawędzi komina w kierunku poziomym od wznoszącej się powierzchni dachu powinna wynosić co najmniej 1 m, a odległość pionowa tej krawędzi od powierzchni dachu nie powinna być mniejsza od 30 cm (promocja 3 w 1).