Wymienniki cyklonowe

Wymienniki cyklonowe omawianej instalacji przed zainstalowaniem pośredniczącego pieca fluidyzacyjnego umożliwiały rozkład zaledwie 40% zawartych w mieszance surowcowej węglanów, a całość instalacji zużywała 3300 kJ/kg klinkieru. Po uzupełnieniu układu omawianym pośredniczącym piecem fluidyzacyjnym, jednostkowe zużycie ciepła obniżyło się do 3215 kJ/kg, przy czym piec obrotowy zużywał 2378 kJ/kg, a piec fluidyzacyjny 837 kJ/kg klinkieru (program uprawnienia budowlane na komputer).

Utworzony w strefie spiekania w temperaturze ok. 1400-1450°C klinkier portlandzki ulega wstępnemu ostudzeniu do ok. 1200°C jeszcze wewnątrz pieca, po czym opuszcza piec przechodząc do wymiennika ciepła, zwanego chłodnikiem klinkieru.
Konstrukcja chłodnika ma zapewnić wymianę ciepła między gorącym klinkierem a zewnętrznym powietrzem, którego strumień nagrzany od gorącego klinkieru bierze następnie udział w spalaniu jako tzw. powietrze wtórne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W swojej pierwotnej postaci chłodnik klinkieru stanowił obrotowy bęben zainstalowany poniżej pieca i zaopatrzony we własny napęd. Gorący klinkier przesypywał się z pieca do chłodnika za pośrednictwem głowicy z odpowiednim zsypem.

W swej części wlotowej chłodnik bębnowy (zwany także rurowym) wyłożony był materiałem ogniotrwałym, a w dalszej części zawierał urządzenia do unoszenia klinkieru i przesypywania go przez strumień powietrza płynący przez chłodnik wskutek podciśnienia panującego w piecu (uprawnienia budowlane). Niektóre konstrukcje chłodników rurowych miały także własny wentylator, który umożliwiał intensyfikację chłodzenia klinkieru przez wtłaczanie dodatkowych ilości powietrza zewnętrznego. Obecnie światowy przemysł cementowy posługuje się dwoma typami chłodników, bardzo różniącymi się od siebie. Chłodnik planetarny stanowi nierozłączny element pieca, obraca się wraz z nim i nie wymaga odrębnego napędu (program egzamin ustny).

Chłodnik rusztowy

Chłodnik rusztowy jest typowym zewnętrznym wymiennikiem ciepła z własnym napędem i z dodatkowymi wentylatorami. Schematycznie różne typy chłodników: chłodnik rurowy A, chłodnik planetarny B oraz niektóre odmiany chłodników rusztowych C. Chłodnik planetarny składa się z 9-12 elementów o kształcie rur, które zmontowane są na obwodzie pieca obrotowego i za pośrednictwem staliwnych żaroodpornych gardeł przelotowych i otworów w płaszczu komunikują się z wnętrzem pieca (opinie o programie).

Wychodzący z pieca strumień gorącego klinkieru dzieli się w ten sposób na 9-12 strumieni, przez co wydatnie zwiększa się powierzchnia wymiany ciepła między klinkierem a powietrzem płynącym przez rury. Początkowe odcinki tych chłodników, wystawione na działanie gorącego klinkieru, bywają wyłożone żaroodpornym materiałem ceramicznym lub żaroodpornymi płytami żeliwnymi, natomiast w chłodnych odcinkach niejednokrotnie zawiesza się łańcuchy, które intensyfikują przekazywanie ciepła od klinkieru do zimnego powietrza zewnętrznego (segregator aktów prawnych).

Zarówno chłodnik rurowy, jak i chłodniki planetarne charakteryzują się tym, że cała wprowadzona do nich ilość powietrza chłodzącego bierze udział w spalaniu jako tzw. powietrze wtórne, które, choć obciążone dużą ilością pyłu klinkierowego, nie wymaga odpylania, ponieważ w całości i bezpośrednio zostaje wprowadzone do pieca. Z powyższego wynika, że operator pieca obrotowego zaopatrzonego w chłodnik rurowy, a w szczególności planetarny, ma tylko ograniczony wpływ na ilość powietrza chłodzącego klinkier, a więc powietrza wtórnego. Ilość tego powietrza zależy bowiem tylko od podciśnienia panującego w miejscu przesypu klinkieru z pieca do chłodnika.

Omawiane typy chłodników obniżają temperaturę klinkieru do ok. 150-250°C, a powietrze wtórne nagrzewają do temperatur rzędu 600-800°C (promocja 3 w 1).
Różne odmiany chłodników rusztowych zapewniają doskonalsze chłodzenie klinkieru, który opuszcza te wymienniki w temperaturze 40-MOO C, a powietrze wtórne nagrzewa się w nich do 400-M000 C.