Zasady przemysłowe

Stosownie do przepisów sowieckich długość ta nie może przekraczać 500-400 m przy zabudowie ogniotrwałej (T) lub ognioodpornej (D), zaś 3Ó0-250 m przy zabudowie ogniochronnej (C) lub nieogniochronnej (N) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Poza tym z punktu widzenia ochrony przed pożarami istotny jest również sam sposób zabudowy kwartałów.
Przy budownictwie ,,T“ i „D“ długość budynków ich szeregów lub bloków może być nieograniczona, o ile zostanie wprowadzony odpowiedni podział ich za pomocą ścian pożarowych.

Przy budownictwie „C“ lub „N“ wskazane jest jednak ograniczać długość szeregu budynków, gdyż ściany pożarowe w tych wypadkach mogą być na ogół mniej pewne. Przepisy sowieckie określają maksymalne długości tego rodzaju budynków, odpowiednio do ich odporności ogniowej, na 140 i 80 m, oczywiście, przy zastosowaniu przepisowych ścian pożarowych (co 40 m).
Jest jasne, że pomiędzy tymi szeregami budynków muszą być zachowane dostateczne oddzielenia przeciwpożarowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W małych miastach przy zabudowie parterowej lub najwyżej piętrowej w połączeniu z budynkami gospodarczymi mogą być też wewnątrz kwartałów tworzone kompleksy budynków mieszkalnych i gospodarczych o określonej maksymalnej powierzchni placów, zabudowanych zwarcie lub w sposób skupiony, stosownie do danych.

W tym jednak wypadku dostateczne oddzielenie przestrzenne musi być zachowane pomiędzy poszczególnymi budynkami, należącymi do sąsiednich kompleksów (uprawnienia budowlane).
Poza kwestią zabudowy decydującym momentem w zakresie ochrony przed pożarami w planowaniu miast jest problem komunikacji, którego rozwiązanie powinno zapewnić strażom pożarnym swobodny dojazd do wszystkich ważniejszych obiektów budowlanych. Do tego celu musi być dostosowana w pierwszej mierze miejska sieć uliczna. Poza tym przy blokowej zabudowie kwartalnej, przy której wnętrza kwartałów wykorzystane są jako podwórza, powinien być zapewniony dojazd do nich za pomocą wjazdów, rozmieszczonych w granicach 100-150 m jeden od drugiego (program egzamin ustny). Jako wjazdy mogą służyć oddzielenia przestrzenne między budynkami oraz specjalne bramy wjazdowe o odpowiedniej szerokości i wysokości.

Zaopatrzenie wodne

Kwestia przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego rozwiązywana jest na terenie miast zwykle za pomocą gospodarczo-pożarowego wodociągu publicznego, przy projektowaniu którego potrzeby pożarowe uwzględnia się w ten sposób, że przy maksymalnym godzinowym zapotrzebowaniu gospodarczym od 7 do 20 Psek - największe zapotrzebowanie ogólne ustala się przez dodanie potrzebnego wydatku wody pożarowej do maksymalnego dobowego rozbioru gospodarczego, zaś przy maksymalnym godzinowym zapotrzebowaniu gospodarczym powyżej 20 Psek przez dodanie wody pożarowej do maksymalnego godzinowego rozbioru gospodarczego (opinie o programie).

W osiedlach miejskich lub w ich dzielnicach, nie posiadających wodociągów lub też zaopatrzonych w wodociągi o niewystarczającej wydajności, kwestia przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego rozwiązywana jest zwykle za pomocą specjalnych zbiorników pożarowych o pojemności 50-100 m3 lub też innych urządzeń wodnych, rozmieszczonych co 500-600 m. Przy uwzględnieniu potrzeb OPL urządza się większe zbiorniki o pojemności 200-1000 m3 w odległości średnio 1 km jeden od drugiego.
Poza tym przy projektowaniu miast powinno być przewidziane racjonalne rozmieszczenie ośrodków obrony przeciwpożarowej, pozwalające na wystarczającą obsługę potrzeb w przewidzianym czasie, oraz odpowiednie niezawodne środki sygnalizacji pożarowej (segregator aktów prawnych).

Przy planowaniu przestrzennym zakładów przemysłowych obowiązują ogólnie zasady omówione wyżej. Należy jednak mieć na uwadze ,że tak jak w budownictwie wiejskim, wchodzą tu w grę kompleksy budynków, które z punktu widzenia gospodarczego stanowią pewną całość i których wzajemne ustosunkowanie się decydują o ekonomii pracy i procesów wytwórczych (promocja 3 w 1).