Wypadkowa odporu gruntu

Wypadkowa odporu gruntu pochylona jest pod kątem tarcia wewnętrznego (P do normalnej płaszczyzny odłamu, a wypadkowa odporu ściany - pod kątem tarcia gruntu q o ścianę do normalnej do powierzchni ściany. Taki stan równowagi może zaistnieć dopiero w wyniku niewielkiego obrotu ściany wokół jej tylnej krawędzi fundamentu A, gdy wystąpią opory tarcia. Prosta AC oznacza ślad tzw. płaszczyzny odłamu, wzdłuż której przesunie się bryła gruntu ABC (program uprawnienia budowlane na komputer).

Współczynniki tarcia gruntu po powierzchni ściany. Kolejne wielkości Z, przyporządkowane p. Ct określającym płaszczyznę naniesiono nad śladem powierzchni terenu. Wykres Zt jest mało wypukły, wobec czego błędne przyjęcie położenia p. C0 prowadzi do niewielkiego błędu w określeniu siły Zmax (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zakres położeń płaszczyzn odłamu, dla których odchyłka AZ < 0,1.
Rebhan sformułował twierdzenie określające warunki wystąpienia największego parcia gruntu. Ślad AC płaszczyzny odłamu należy tak poprowadzić, aby powierzchnia Fi rzutu klina była równa powierzchni F2 trójkąta ACD, utworzonego przez ślad płaszczyzny odłamu, prostą poprowadzoną pod kątem tarcia wewnętrznego z p .A oraz prostą równoległą do tzw. prostej kierującej, przeprowadzonej z p. B pod kątem @ + q do tylnej powierzchni ściany (uprawnienia budowlane).

Położenie p. C można wyznaczyć nanosząc na wykres nad dowolnie przyjętymi punktami C, powierzchnie FY i F2. Punkt C otrzyma się rzutując punkt przecięcia obydwu wykresów na zarys naziomu. Materiałami budowlanymi nazywa się wszystkie tworzywa materialne stosowane do realizacji budowli lądowych i wodnych, a więc:
- surowce naturalne (kamienie, drewno, glina),
- surowce sztuczne (asfalty ponaftowe, smoły, żywice syntetyczne),
- półwyroby i wyroby (spoiwa, betony, cegły, kształtowniki stalowe),
- prefabrykaty (gotowe elementy drewniane, stalowe, żelbetowe) (program egzamin ustny).

Klasyfikacja materiałów budowlanych

Klasyfikację materiałów budowlanych przeprowadza się zależnie od rodzaju i struktury tworzywa (klasyfikacja strukturalna) lub zastosowania do elementów budynku (klasyfikacja funkcjonalna).
W klasyfikacji strukturalnej (rodzajowej) wychodzi się ze stwierdzenia, że w wielu materiałach występuje strukturalnie jednolita część układu materialnego, charakteryzująca się zbliżonymi właściwościami (opinie o programie).

Pozwala to połączyć materiały w trzy podstawowe grupy: nieorganiczne lub mineralne niemetaliczne (kamienie naturalne i sztuczne, spoiwa mineralne, ceramika, szkło), metaliczne (metale i ich stopy) oraz organiczne (drewno, bitumy, tworzywa sztuczne). W budownictwie stosowane są również materiały złożone, czyli kompozyty, składające się z kilku tworzyw samodzielnych, przy czym właściwości kompozytów i tworzyw składowych różnią się znacznie. Do kompozytów zalicza się beton, żelbet, tworzywa sztuczne zbrojone włóknem szklanym, asfaltobeton itp.

Podział strukturalny jest potrzebny i celowy do ogólnej charakterystyki materiałów, jest jednak mało przydatny do doboru materiału wg jego zastosowania. Materiałem izolacyjnym do izolacji chemoodpornej może być tworzywo metaliczne (np. blacha lub folia miedziana), tworzywo organiczne (np. pokrycie z folii poliizobutylenowej) lub tworzywo nieorganiczne (np. płytki kamionkowe), a nawet kompozyt (np. wyprawa mineralno-żywiczna zbrojona włóknem szklanym). Określenie „izolacja” oznacza funkcję elementu, a nie rodzaj materiału (segregator aktów prawnych).

Wszystkie katalogi i opracowania asortymentowe zestawia się przeważnie wg zastosowania i specyfiki funkcjonalnej materiałów (materiały dekarskie, izolacyjne, ścienne itp.).
Właściwości materiałów opisują ich skład chemiczny i budowę wewnętrzną, którą z kolei określa struktura i tekstura (promocja 3 w 1).

Struktura charakteryzuje stopień wykrystalizowania składników mineralnych, wielkość i kształt kryształów oraz wzajemne stosunki między składnikami. Zespół właściwości strukturalnych rozpoznawalnych dotykiem, okiem nieuzbrojonym lub przy powiększeniu nie przekraczającym dwudziestokrotnego, nazywa się makrostrukturą, a badania - makro- strukturalnymi.