Wypór wody

Gdy najwyższy poziom wody wznosi się ponad 40 cm ponad poziom izolacji posadzki. W tym przypadku nie uda się wyporu wody zrównoważyć ciężarem własnym posadzki. Przy znacznym obciążeniu budynku i małym naprężeniu dopuszczalnym dla gruntu najlepiej wykonać pod całym budynkiem fundament płytowy lub płytowo-belkowy z izolacją poziomą i pionową ścian. Wówczas izolacja otacza od zewnątrz nieprzerwanie ściany zewnętrzne i fundament budowli (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeżeli jednak wypór wody jest stosunkowo nieduży, a nośność gruntu znaczna i wystarczają wąskie ławy fundamentowe pod ścianami, to można wykonać płytę nośną, która przeniesie wypór wody. Nie powinna ona jednak przy osiadaniu budynku przekazywać obciążenia z budynku na grunt. W tym celu (podobnie jak w przykładzie pierwszym) posadzkę należy układać dopiero po wykonaniu budynku w stanie surowym, kiedy jego osiadanie można praktycznie uważać za zakończone (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dlatego omawiane rozwiązanie może być stosowane jedynie w przypadku posadowienia budynku na piasku lub innych rodzajach gruntu, w których proces osiadania następuje szybko po obciążeniu.

Roboty przebiegają w takiej kolejności, jak podano w pierwszym przykładzie, z tą jedynie różnicą, że w ścianie podziemi należy zostawić bruzdę, w której znajdzie oparcie płyta posadzkowa przy przekazywaniu obciążenia wskutek wyporu wody na ściany. Płytę należy obliczać jak swobodnie podpartą lub częściowo utwierdzoną w ścianach zewnętrznych i wewnętrznych budynku, obciążoną z dołu do góry wyporem wody zmniejszonym o ciężar płyty (uprawnienia budowlane).

W przypadkach wątpliwych, gdy istnieje możliwość osiadania budynku po wykonaniu płyty, zaleca się obliczać ją przy założeniu, że będzie ona przekazywać ciśnienie jednostkowe na grunt równe 0,5-ł-0,8 ciśnienia, jakie byłoby przekazywane wówczas, gdyby całe obciążenie budynku rozkładało się na powierzchnię ław fundamentowych i płyty posadzkowej (program egzamin ustny).

Czas trwania robót

Przez cały czas trwania robót, aż do chwili osiągnięcia przez beton płyty wymaganej wytrzymałości, należy utrzymywać poziom wody gruntowej obniżony (najlepiej za pomocą studni rurowych lub filtrów igłowych) do poziomu co najmniej spodu ław fundamentowych (opinie o programie).

Nie można też dopuścić do podniesienia się poziomu wody gruntowej, zanim ciężar wykonanej części budynku nie zrównoważy wyporu wody. Zabezpieczenie od wody i wilgoci budowli nowo wznoszonej, gdy poziom wody gruntowej znacznie przewyższa poziom izolacji dna budowli, a w wykopie otoczonym szczelną ścianą nie ma dostępu do wykonania izolacji po wykonaniu ścian. Przykładem obiektu wykonanego przy takich założeniach może być zapadnia osi parowozowych.

Poziom wody gruntowej wznosił się o 2,90 m ponad poziom posadowienia fundamentu zapadni. Odwodnienie wykopu wykonano za pomocą studni rurowych (segregator aktów prawnych). W tym celu wykonano wykop o nachyleniu skarp 1:1 z odsadzką nad poziomem pierwotnego zwierciadła wody gruntowej, wykorzystaną do ułożenia i obsługi instalacji odwadniającej. Dolną część ścian wykopu wysokości ok. 1,50 m wykonano pionowo i zabezpieczono szczelną ścianą z bali grubości 5 cm. Po obniżeniu zwierciadła wody do głębokości 50 cm poniżej dna wykopu wykonano podłoże pod izolację. Górną powierzchnię podłoża wyrównano gładzią cementową.

Następnie wykonano ściankę ochronną zewnętrzną (wzmocnioną pilastrami) na całą wysokość izolacji pionowej (ok. 3 m). Na ścianie tej wykonano gładź cementową i ułożono ciężką izolację asfaltową złożoną z 3 warstw wkładek papowych i 4 warstw lepiku na zimno. Izolację ułożono w całości najpierw na ścianach i następnie na dnie. Papę na ścianach nalepiono pasami pionowymi, przy czym górne brzegi zostały przymocowane do ściany ochronnej. Następnie izolację dna przykryto warstwą ochronną z klinkieru na płask, a izolację ścian zabezpieczono warstwą ochronną wewnętrzną (promocja 3 w 1).