Wyposażenie wypadu

Wykonawstwo robót betonowych powinno uwzględniać szczególnie trudne warunki pracy płyt w okresie przejścia wielkich wód. Wystawione są one wtedy na działanie dużych prędkości wody, wynoszących nierzadko kilkanaście m/sek; czasami woda prowadzi rumowisko, które intensywnie ściera powierzchnie betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla zabezpieczenia płyty przed nadmiernym ścieraniem pożądane jest wykonanie jej wierzchniej warstwy, o grubości ok. 5-15 cm, z betonu szczególnie odpornego na ścieranie. W tej partii stosuje się więc zarówno bogatsze dozowanie betonu w cement, jak i najwyższej jakości kruszywo, np. bazaltowe lub andezytowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Spotyka się także rozwiązania, gdy na warstwie betonu wykonywa się specjalne wyprawy. Zdania co do celowości wypraw są u śród techników podzielone, gdyż nie brak krytycznych uwag, że wyprawy - z reguły znacznie bogatsze w cement od betonu - posiadają wskutek tego inne własności fizyczne (skurcz, odkształcalność), wobec czego łatwo się od betonu odłączają i ulegają szybciej zniszczeniu niż beton (uprawnienia budowlane).

Praktyka wykazuje, że wyprawy istotnie nie zawsze spełniają zadanie, jakie się im stawia. W każdym bądź razie przy ich użytku należy przestrzegać zasady, że wyprawa powinna być wykonywana na siatce (zwykła siatka z prętów stalowych 0 5-7 mm o okach kwadratowych 8-MO cm lub np. siatka cięto-ciągniona), gęsto zakotwionej w masywie płyty. Ponadto wyprawę należy wykonać dwuwarstwową o dolnej warstwie przejściowej grubości do 5 cm i górnej, nakładanej bezpośrednio na poprzednią, o grubości 2-1-3 cm i sporządzonej z materiałów takich, jak kruszywo porcelanowe (tzw. system Adamas) lub opiłki stalowe ze stali zwykłej (stalobeton), a nawet z nierdzewnej stali narzędziowej (tzw. beton diamentowy, opatentowany w swoim czasie przez Kleinlogla) (program egzamin ustny).

Trzeba także dodać, że jest rzeczą pożądaną, aby powierzchnia płyty nie była wygładzona, tylko możliwie szorstka i chropowata, gdyż taki jej stan ułatwia wytworzenie się odskoku hydraulicznego. Dla zwiększenia szorstkości można więc oblicować płytę ciosami kamiennymi, a także wykonywać w betonie inkrustacje kamienne o nieregularnych kształtach, natomiast z przestrzeganiem zasady dobrego zakotwienia kamieni w płycie, tak aby objętość występu nie przekraczała 15-25D/o objętości kamienia.

Rozbicie strumienia wody

Ze względów hydraulicznych, płyta jazowa jest niemal zawsze zagłębiona poniżej dna rzeki. Jako jej ograniczenie umieszcza się zawsze związany z płytą próg dolny o kształtach, przy czym Smetana zalecał szczególnie stosowanie progu schodkowego wg schematu (e) o stosunku a : b = 1:2 (opinie o programie).
Z punktu widzenia hydraulicznego okazuje się niekiedy celowe wykonanie na progu zębów. Mogą to być zęby proste albo tzw. progi zębate Rehbocka o wymiarach:
Krawędzie powyższych zębów dobrze jest wykonać z zaokrągleniem o promieniu r = 25-1-40 mm.

Dla wody zupełnie czystej zęby mogą być ze zwykłego betonu; gdy woda prowadzi niewielkie ilości drobnego rumowiska dobrze jest narożniki zębów chronić kątownikami; przy wodzie prowadzącej duże ilości grubego rumowiska zęby powinny być z ciosów z twardego kamienia (granit, sjenit, dioryt, andezyt) lub - przy wykonaniu z betonu - powinny być osłonięte płaszczem z płyt żeliwnych (segregator aktów prawnych).
Zasadniczym celem zębów jest rozbicie strumienia wody na szereg strug, płynących z różnymi prędkościami w różnych kierunkach. Przy takim układzie strug powiększa się tarcie wewnątrz masy wodnej, następuje jej lepsze napowietrzenie, zaś energia powodująca rozmycie koryta maleje, wobec czego i wielkość rozmyć ulega redukcji.

W dziedzinie badań rozpraszania energii prace poszukiwawcze prowadzone są stale we wszystkich laboratoriach wodnych świata. Jedną z nowszych tendencji, wysuwaną przez doc. Juniewicza z Politechniki Wrocławskiej [50], jest zastąpienie tradycyjnych form zębów przez bryły krzywoliniowe, zwłaszcza o kształcie zbliżonym do profilów opływowych (np. c").
Inną nieco tendencję reprezentuje profil płyty opracowany przez prof. Sielskiego z Politechniki Gdańskiej, gdzie szuka się rozproszenia energii wody przez takie skierowanie strug wody, aby wzajemnie uderzały na siebie czołowo (promocja 3 w 1).