Wyprawy drobnoziarniste
W zależności od rodzaju obróbki powierzchniowej dzielimy wyprawy na drobnoziarniste, średnioziarniste i gruboziarniste. Stosownie do tego podziału ilości składników na 1 m2 wyprawy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jeżeli zastosujemy do mieszaniny podział ziaren dokładniejszy, podany w rozdziale „Mączki i grysiki", dostaniemy następującą tablicę mieszanin na 100 kg suchej wyprawy.
Jako ogólną zasadę należy przyjąć, że lepiej jest używać kolorowych grysików i mączek, a stosunkowo mało, lub nawet wcale - farby, wykorzystując jedynie barwę grysików.
Zwykle bowiem farba działa nieco osłabiająco na wytrzymałość zaprawy. Dobre efekty daje dodatek łyszczyku. Ziarna jego jednak nie mogą być większe od największych ziaren kruszywa (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zwykle przy grysikach drobnoziarnistych dajemy łyszczyk o wielkości do 1,5 mm, przy średnioziarnistych - do 4 mm, a przy gruboziarnistych - do 6 mm.
Jeżeli nie kupujemy gotowej suchej wyprawy, a przyrządzamy ją na budowie, to mieszamy najpierw dokładnie na sucho cement z farbą, aż otrzymamy mieszaninę o jednostajnym odcieniu. Dodajemy następnie suche wapno, dalej mączki i grysiki, po czym przesiewamy całość trzykrotnie przez sito, aby usunąć grudki, a dopiero na koniec powoli dolewamy czystej wody.
Łyszczyk dodajemy po przesianiu kruszywa, a przed dodaniem wody. Wyprawę tę najlepiej przyrządzać mechanicznie w specjalnych czysto utrzymanych pomieszczeniach zaopatrzonych w odpowiednie składy na każdy materiał osobno, aby się ze sobą nie pomieszały (uprawnienia budowlane).
Jak widzimy z tablicy 6 mamy tam na 100 kg mieszaniny 20 kg środków wiążących (16 kg wapna i 4 kg cementu), czyli stosunek spoiwa do kruszywa jak 1:4, a zarazem stosunek cementu do wapna również jak 1:4 (program egzamin ustny).
Obecność wapna
Obecność wapna jest korzystna, wywołuje bowiem lepszą urabialność zaprawy i opóźnia nieco czas wiązania cementu. Daje to więcej czasu na obróbkę powierzchni wyprawy.
Przy używaniu wapna w proszku (hydratyzowanego) należy je najpierw dobrze przesiać, gdyż w razie pozostania w nim grudek, mogą one zgasić się później w gotowej wyprawie na murze i spowodować odpryski (opinie o programie).
Przy wykonywaniu wypraw szlachetnych ważną rzeczą jest przygotowanie należytego podkładu. Będzie to zaprawa wapienno-cementowa lub cementowa. Dlatego temu zagadnieniu poświęcimy poniżej nieco uwagi.
Przygotowanie muru pod podkład. Przed wykonaniem podkładu ważną rzeczą jest przygotowanie muru pod podkład. Mur musi być oczyszczony z kurzu, z wszelkich nieczystości i nie może być przy tym gładki. Spoiny, jeżeli były wypełnione zaprawą lub wystawione na działanie mrozu, muszą być wyskrobane (segregator aktów prawnych).
Przed narzuceniem podkładu mur musi być dokładnie zwilżony. Jeżeli mur jest suchy i nie zostanie zwilżony (co się często zdarza przez zaniedbanie lub zapomnienie), wtedy wchłania on za prędko wilgoć ze świeżo narzuconego podkładu, przedwcześnie przerywając proces wiązania i twardnienia. Podkład staje się wtedy kruchy, a wytrzymałość jego jest ograniczona.
Należy specjalnie starać się o dobre związanie wyprawy z murem, gdyż inaczej wyprawa ta może w przyszłości odpaść.
Mur ma około 2 razy mniejszy współczynnik rozszerzalności cieplnej od wyprawy cementowej, a 1,5 razy mniejszy od wapiennej. Dlatego też w płaszczyźnie styku muru z wyprawą powstają naprężenia, mogące doprowadzić do spękania wyprawy.
Należy dalej uważać, aby przed pokryciem wyprawą mur był wyschnięty. Wyprawa położona na murze wilgotnym utrudnia jego wyschnięcie i przedłuży ten proces o kilka miesięcy. Ponadto wilgoć wychodząca z muru zabiera ze sobą sole, które osiadając na wyprawie tworzą brzydkie plamy (promocja 3 w 1).
Ważne jest dalej, aby mur pod wyprawę był wykonany na puste spoiny, tj. aby widoczne na zewnątrz spoiny były nie wypełnione zaprawą na głębokość 1 do 1,5 cm. Szczególnie jest to niezbędne przy murowaniu z cegły maszynowej, gładszej od ręcznej.
