Wyprzedzanie wzrostu

Wyprzedzanie wzrostu p_a nad p„ na początku naparzania można osiągnąć przy intensywnym doprowadzaniu pary do autoklawu, w którym powietrze przez swoje zwiększające się ciśnienie cząstkowe służyć będzie jako dodatkowe obciążenie. Dlatego (uwzględniając przy tym, że intensywne narastanie wytrzymałości betonu na spoiwach bezcementowych zachodzi dopiero w drugiej fazie naparzania) nie należy usuwać powietrza z autoklawu za pomocą wywoływania podciśnienia lub przedmuchiwania powietrza, gdyż sprzyja to rozwijaniu się nadciśnienia w betonie. Należy ściśle dobierać maksymalną temperaturę i czas ogrzewania izotermicznego przy tej temperaturze, z uwzględnieniem składu i właściwości naparzanych wyrobów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po obniżeniu ciśnienia w autoklawie do atmosferycznego pozostawia się w nim wyroby jeszcze przez 2 godziny do dalszego stygnięcia. Dla równomiernego studzenia na całym przekroju i zmniejszenia wilgotności końcowej w wyrobach z betonu komórkowego zaleca się wywołać podciśnienie w przestrzeni autoklawu, po czym w ciągu 30 min wyroby dodatkowo studzi się już przy otwartej pokrywie autoklawu. Gdy nie wytwarza się podciśnienia, należy otwarty autoklaw po wyładowaniu wyrobów i przed ponownym załadowaniem przedmuchać sprężonym powietrzem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pod koniec zmniejszania ciśnienia pary w autoklawie nie wyższej niż 1 atn otwiera się zawór dla wypuszczenia skroplin. Bardziej właściwym sposobem dalszego zmniejszania wilgotności wyrobów jest następne ich suszenie lub dojrzewanie w ocieplonym magazynie. Przy wyładunku z autoklawu temperatura wyrobów nie powinna przewyższać temperatury oddziału więcej niż o 40-f-50°C, a w zimie wywózka wyrobów z pomieszczenia fabrycznego jest dozwolona po ich ostygnięciu do temperatury nie wyższej niż 20-30°C (uprawnienia budowlane).

Naparzanie wyrobów z betonów silikatowych

Niedopuszczalne są większe niż półgodzinne przerwy w doprowadzaniu pary przy podnoszeniu ciśnienia i gwałtowne jego obniżenie przy wypuszczaniu pary z autoklawu, ponieważ w tych przypadkach prężność pary w porach betonu staje się wyższa od prężności pary w otaczającej przestrzeni, co może doprowadzić do wrzenia wody w porach i utworzenia siatki rys na wyrobach (program egzamin ustny).

Naparzanie wyrobów z betonów silikatowych przeprowadza się zwykle przy ciśnieniu 8-12 atn; jego podniesienie do 16 atn może zwiększyć skuteczność procesów hydratacji, zapewnić bardziej trwały skład fazowy hydrosilikatów wapniowych i skrócić czas izotermicznego ogrzewania. Dalsze zaś zwiększanie ciśnienia często obniża jakość betonu wskutek powstania procesów rekrystalizacji (opinie o programie).

Przy istnieniu kilku autoklawów w oddziale można zmniejszyć zużycie pary o 20-k25%, jeżeli do autoklawu ze świeżo uformowanymi wyrobami doprowadzać początkowo parę z autoklawu, w którym zakończono wstępne dojrzewanie wyrobów, a po wyrównaniu ciśnienia w obu autoklawach doprowadzać parę z kotłowni. Takie przepuszczanie pary powinno być powolne i równomierne dla uniknięcia wadliwej produkcji. Urządzenie i wyposażenie autoklawów. W autoklawie znajdują się wąskie tory do przesuwania wózków z wyrobami, a przed frontem autoklawów - tor poprzeczny z przesuwnicą do załadunku i wyładunku wózków (segregator aktów prawnych).

Istota i właściwości elektronagrzewu. Drugim, perspektywicznym rodzajem obróbki cieplnej betonów zwykłych i lekkich jest elektronagrzew, przy którym proces ogrzewania betonu do poziomu izotermicznego znacznie skraca się, zajmując często nie więcej niż 1-2 godz., a stygnięcie nagrzanego betonu lekkiego jest bardzo powolne. Pozwala to znacznie skrócić czas obróbki cieplnej. Zastosowanie do niej energii elektrycznej jest możliwe na drodze elektronagrzewu betonu w formach, ogrzewania go za pomocą przyrządów elektrycznych i wstępnego elektronagrzewu mieszanki betonowej w bunkrze z kolejnym jej układaniem do formy („gorące formowanie”) i następnie cieplnym wytrzymywaniem betonu bez dalszego dogrzewania (promocja 3 w 1).