Wyroby na olejach zagęszczanych uprawnienia budowlane

Wyroby na olejach zagęszczanych odznaczają się wysokim połyskiem, dobrą twardością, odpornością na wodę i dobrą przyczepnością (program uprawnienia budowlane na komputer).

Oleje zagęszczane z dodatkiem sykatyw i rozpuszczalnika (najczęściej benzyny lakierniczej) noszą nazwę polipokostów. Polipokosty stosuje się przede wszystkim jako spoiwo do farb olejnych powierzchniowych, którym nadają rozlewność bliską lakierom. Pokosty „sztuczne” lub „oszczędnościowe”.

Są to preparaty o różnym składzie, nie mające nic wspólnego z pokostem naturalnym i nie mające większej wartości użytkowej. Są to w zasadzie lakiery żywiczne czyli roztwory tanich żywic w rodzaju kalafonii lub jej estrów (żywiczan wapnia, ester glicerynowy kalafonii itp.) lub żywicy kumaronowej w rozpuszczalnikach organicznych z dodatkiem lub bez dodatku olejów roślinnych, a czasem nawet mineralnych. Nadają się tylko do mało odpowiedzialnych robót wewnętrznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Powłoki z farb na spoiwie z tych pokostów nie stanowią trwałego zabezpieczenia przedmiotów i szybko ulegają zniszczeniu, zwłaszcza pod wpływem słońca i wilgoci.
Lakiery olejne. Powiększenie twardości, elastyczności i trwałości powłok olejnych uzyskuje się również przez dodatek do oleju żywic naturalnych i sztucznych. Przez dobór odpowiednich żywic można regulować własności produktu ostatecznego i w ten sposób otrzymywać wyroby o szerokim wachlarzu własności i o różnorodnym zastosowaniu. Kombinacje oleju z żywicami nazywamy lakierami olejnymi.

Żywicami nazywamy wysokomolekularne substancje organiczne stałe lub półpłynne, nierozpuszczalne w wodzie, a rozpuszczalne w pewnych warunkach w rozmaitych rozpuszczalnikach organicznych, i nie mające tendencji do krystalizacji dzięki strukturze jakby przechłodzonej cieczy, podobnej do szkła (uprawnienia budowlane).

Żywice syntetyczne

Żywice syntetyczne wprowadzone jako składnik lakierów do oleju stanowią produkty o określonych właściwościach i nie wymagają uprzedniej przeróbki, podczas gdy żywice naturalne wymagają uszlachetnienia (program egzamin ustny).
Z żywic naturalnych szczególnie cenne własności wykazują żywice kopalne, tzw. kopale. Są to wydzieliny iglastych drzew tropikalnych (Indie, Afryka, Ameryka Połudn., Australia) sprzed setek tysięcy lat, które przeleżały w ziemi i na skutek zaszłych w nich w tak długim okresie czasu zmian chemicznych stały się materiałem o wysokiej, trwałości, i wytrzymałości. Wydobywane z ziemi w postaci kęsów o różnych kształtach, barwach i przezroczystości, poddawane są suchej destylacji (wytapianiu) w temperaturze powyżej 280°C, po której to operacji kopale uzyskują rozpuszczalność w oleju. Nazwy kopali pochodzą od miejsc ich wydobywania, jak kopal Kongo, Angola, Accra, Dammar itd.

Obecnie ze względu na wysoką cenę kopale stosowane są tylko do najbardziej wartościowych wyrobów lakierniczych i przeważnie są zastępowane przez żywice syntetyczne tzw. „sztuczne kopale”. Do produkcji tańszych lakierów olejnych używa się również kalafonii. Jest to produkt podestylacyjny wycieków drzew iglastych (tzw. żywicy drzewnej). Z uwagi na kwasowy charakter kalafonii nie nadaje się ona do wyrobu lakierów. Poddaje się ją uszlachetnieniu przez ogrzewanie z gliceryną lub pentaerytrytem w procesie tzw. estryfikacji (opinie o programie).

Kalafonia estryfikowana znajduje zastosowanie nie tylko w przyrządzaniu lakierów olejnych, ale i nitrocelulozowych. Żywice syntetyczne otrzymujemy ze związków prostych, o małym ciężarze cząsteczkowym, na drodze reakcji chemicznych zwanych polimeryzacją lub polikondensacją. W przeciwieństwie do żywic naturalnych, których skład chemiczny i własności zależą od miejsca wydobycia - mają one określony skład chemiczny i zależnie od niego stałe własności. Te własności są niekiedy lepsze niż żywic naturalnych i bardziej różnorodne, które wykorzystuje się przy produkcji wyrobów malarskich przeznaczonych do rozmaitych zastosowań. Do produkcji lakierów i emalii olejnych największe zastosowanie mają żywice alkidowe oraz fenolowe.

Żywice alkidowe (glicero-ftalowe) otrzymywane są z bezwodnika kwasu ftalowego, gliceryny i olejów schnących lub półschnących (segregator aktów prawnych). Żywice te posiadają przeważnie konsystencję i wygląd zbliżony do miodu; po lekkim podgrzaniu, celem upłynnienia, rozpuszcza się je w benzynie lakowej lub terpentynie i po dodaniu sykatywy uzyskuje gotowe lakiery, których właściwości są różne w zależności od ilości oleju wprowadzonego do reakcji.

Żywice o mniejszej zawartości oleju (ok. 25%) nie rozpuszczają się w olejach i są stosowane samodzielnie lub częściej w kombinacji z innymi żywicami syntetycznymi do produkcji lakierów lub emalii tzw. piecowych (schnących w +120-140°C) dających powłoki o wysokim połysku, nadzwyczajnej twardości i odporności na zarysowanie (promocja 3 w 1).