Wyroby powroźnicze

Spośród innych wyrobów włókienniczych na uwagę zasługują: filce i wyroby powroźnicze. Filce powstają wskutek spilśnienia włókien zwierzęcych, polegającego na wzajemnym ich spleceniu się i zbiciu w jedną masę (program uprawnienia budowlane na komputer). Włókna zostają poddane działaniu pary wodnej, prasowaniu i walcowaniu. Po tych zabiegach spilśniony materiał jest podawany na maszynę zwaną pilśniarką młotową, na której zostaje zbity w folie lub arkusze, a następnie poddany zabiegom wykańczającym. W technice filce stosuje się do wyrobu uszczelek, amortyzatorów, izolacji cieplnej i akustyczne], filtrów, tarcz polerskich itp.

Wyroby powroźnicze otrzymuje się przez wielokrotne skręcenie lub splecenie przędzy w kierunku odwrotnym od jej skrętu pierwotnego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W zależności od średnicy przekroju rozróżnia się następujące wyroby powroźnicze: sznurki (0,5-h5 mm), sznury (5-P9 mm), linki (ponad 19 mm). Wyroby powroźnicze są stosowane do napędów cięgnowych, do izolacji przewodów kabli telefonicznych i elektrycznych, w okrętownictwie itp.

Paliwami nazywamy takie materiały palne, które są spalane w celu uzyskania energii cieplnej lub pośrednio energii mechanicznej, elektrycznej itp. W skład paliwa wchodzą substancje palne złożone ze związków chemicznych węgla, wodoru i siarki oraz woda i związki mineralne (uprawnienia budowlane). Paliwa są wykorzystywane w bardzo szerokim zakresie do celów przemysłowych, technologicznych, transportowych oraz w gospodarstwie domowym. Mogą one być stosowane jako paliwa opałowe (spalane zewnętrznie) lub napędowe (spalane wewnętrznie).

Paliwa stałe

Ze względu na sposób powstawania paliwa dzieli się na:

1. naturalne, występujące w przyrodzie (np.: węgiel, ropa naftowa, gaz ziemny),
2. sztuczne, otrzymywane w rozmaitych procesach technologicznych (np.: koks, benzyna, gaz koksowniczy) (program egzamin ustny).

W zależności od stanu skupienia rozróżnia się:

1. Paliwa stałe; do paliw stałych naturalnych zalicza się węgiel kamienny v. ęgiel brunatny, torf, drewno, a do sztucznych koks, półkoks, węgiel drzewny oraz brykiety paliwowe;
2. Paliwa ciekłe; do paliw ciekłych naturalnych zalicza się ropę naftową (opinie o programie).

Podstawową cechą charakteryzującą paliwo jest wartość opałowa. Wartością opałową paliwa nazywamy ilość ciepła wytworzonego przy całkowitym spaleniu 1 kg paliwa stałego lub ciekłego albo też 1 m³ paliwa gazowego w warunkach, gdy spaliny unoszą nie skroploną parę wodną. Wartość opałowa wyrażana jest w kcal/kg (kJ/kg) dla paliw stałych i ciekłych, lub kcal/m³ (kj/m³) dla paliw gazowych. Jej wielkość zależy od składu chemicznego paliwa. Im więcej jest w paliwie węgla i wodoru, a im mniej wody i związków mineralnych, tym większa jest jego wartość opałowa. Zestawienie wartości opałowych niektórych paliw (segregator aktów prawnych).

Każde paliwo zapala się dopiero po ogrzaniu do tzw. temperatury zapłonu. Jako temperaturę zapłonu paliwa przyjmuje się najniższą temperaturę, do jakiej należy je ogrzać, aby przy zetknięciu z płomieniem uległo zapaleniu. Paliwa stałe wymagają wyższych temperatur oraz dłuższego okresu nagrzewania wstępnego, podczas którego paliwo się wysusza, po czym rozpoczyna się właściwe spalanie. Podczas spalania węgiel łączy się z tlenem na dwutlenek węgla, wodór na wodę (parę wodną), a siarka na dwutlenek siarki. Jeśli przepływ powietrza jest niewystarczający, następuje niezupełne spalanie węgla.

Powstaje wtedy obok dwutlenku węgla C0₂ również tlenek węgla CO, zwany czadem. Spalanie niezupełne powoduje straty ciepła, a poza tym wydzielający się czad działa trująco na organizm ludzki. Tlenek węgla jest gazem palnym i bardzo łatwo można go spalić na dwutlenek węgla, jeśli tylko dostarczymy odpowiedniej ilości powietrza (tlenu) w trakcie spalania danego paliwa (promocja 3 w 1).

W skład paliw stałych wschodzą z reguły takie pierwiastki, jak węgiel, wodór, tlen i azot, oraz różne domieszki związki mineralne, które po spaleniu paliwa pozostają w postaci popiołu.