Wyrośnięcie masy

Wyrośnięcie masy uzyskuje się przez dodatek wapna palonego dozowanego w ostatnim momencie mieszania zarobu, przez co gaz zawarty w pęcherzykach piany powiększa swą objętość (program uprawnienia budowlane na komputer).
Piana jest bardzo sztywna i zachowuje swą sztywność do 24 godzin od czasu jej wyprodukowania.
Gips surowy (0aSO4 • 2H20) (własności gipsu określa norma RN-59/MBiPMB-08018).

Gips stosowany jest między innymi jako dodatek regulujący wiązanie spoiw hydraulicznych i powietrznych. Normalny cement portlandzki zawiera ok. 3% gipsu, który dozowany jest bezpośrednio do młynów przemielających klinkier cementowy. Gips również używany jest do produkcji betonów komórkowych na spoiwach wapiennych oraz do mieszanek gazobetonowych, w których występują większe ilości związków glinu. Gips spełnia tu rolę regulatora czasu wiązania oraz czynnika przyśpieszającego powstawanie soli Candlotta jeszcze przed zakończeniem okresu wiązania. Stosuje się do tego celu przeważnie gips surowy (dwuwodny).
Mielenie gipsu surowego razem ze szlamem nie daje pożądanych rezultatów, natomiast mielenie gipsu surowego razem z wapnem na sucho stwarza dogodne warunki jego użycia.
Emulsje zmniejszające napięcie powierzchniowe wody zarobowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

We wszystkich czterech technologiach (BLB, PGS, SW i Unipol) stosuje się dodatki powierzchniowo czynnych emulsji, które eliminują konieczność prażenia proszku glinowego i zmniejszają ilościowo jego zużycie oraz zmniejszają napięcie powierzchniowe wody zarobowej i przez to między innymi ułatwiają wyrastanie masy przy zmniejszonej ilości proszku.
Obecnie przechodzi się na stosowanie nekaliny i sulfapolu jako środków mniej kłopotliwych w ich wytwarzaniu i stosowaniu. Dla porządku podaje się poniżej wymagania dla emulsji sodowej utwardzonej stosowanej jeszcze w niektórych zakładach (uprawnienia budowlane).
Sposób przygotowania emulsji (dla ilości na 20 1). Rozpuszcza się w 6 1 wody 0,85 kg technicznego NaOH i ogrzewa do około 90 °C. Do gorącego roztworu dodaje się stopniowo drobne kawałki kalafonii w ilości 5 kg często mieszając i ogrzewa się do temperatury 90-95 °C. W oddzielnym naczyniu rozpuszcza się w 6 litrach wody 3 kg kleju (program egzamin ustny).

Rozpuszczony klej

Rozpuszczony klej wlewa się do roztworu zmydlonej kalafonii i całość ogrzewa się do temperatury 90-95 °C często mieszając do otrzymania jednorodnej cieczy (ok. 1,5-2 godz). Następnie należy uzupełnić otrzymaną ciecz wodą do objętości 20 1.
Tak przygotowaną emulsję należy używać w rozcieńczeniu 1 :3 (1 część obj. emulsji i 3 części wody).

Okres przydatności tak przyrządzonej emulsji wynosi ok. 3 miesięcy (opinie o programie). Emulsja powinna być przechowywana w naczyniach zamkniętych w chłodnym pomieszczeniu. (Techniczny NaOH zawiera przeciętnie 90°/o czystego NaOH i dlatego dozować go należy z pewnym nadmiarem w stosunku do teoretycznej ilości potrzebnej do zmydlenia kalafonii).
Ponieważ inne syntetyczne powierzchniowo czynne środki i emulsje dostarczane są do zakładów produkcyjnych w gotowej postaci past lub płynów, nie ma potrzeby ich omawiania (segregator aktów prawnych).
Niezbędny zapas surowców, jaki musi znajdować się stale w zakładzie w celu wyeliminowania przestojów produkcyjnych na skutek chwilowego braku surowców, powinien być określony w oparciu o dokładne rozeznanie możliwości dostaw w zakresie ich regularności i opłacalności. Ze względów na oszczędności typu inwestycyjnego należy dążyć do takiej organizacji, która zapewni regularność dostaw surowca, co w konsekwencji pozwoli na zredukowanie gromadzenia zapasów surowcowych do minimum.

Zapasy surowców masowych powinny być składowane w silosach żelbetowych lub blaszanych z urządzeniami załadowczymi pneumatycznymi dla materiałów suchych i mechanicznymi dla mokrych, jak np. wilgotny piasek (promocja 3 w 1).

Tendencją rozwojową w tym zakresie powinno być stopniowe zmniejszanie zapasów w miarę wzrostu sprawności organizacyjno-transportowej dostawców, stosowanie silosów stalowych do przechowania spoiw, przy czym powinno się dążyć raczej do ograniczania ich objętości na korzyść zwiększenia ich ilości.