Wysoka kwota

Za najdoskonalszy diament pod względem szlifu uważany jest znajdujący się we francuskim skarbcu koronnym Regent, znany również pod nazwą Pitt lub Milioner. Kamień ten, wielkości 410 kr został znaleziony około 1700 r. w Partial w jednej z kopalń diamentów Kompanii Wschodnio-Indyjskiej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Szczęśliwym znalazcą był niewolnik, który ukrył go w ranie zrobionej w nodze. Za obiecaną pomoc w ucieczce ofiarował znaleziony kamień marynarzowi, który jednak niewiele odniósł korzyści z wyłudzonego podstępem kamienia; sprzedał go za niezbyt wysoką kwotę, a roztrwoniwszy szybko otrzymane pieniądze powiesił się z rozpaczy. W końcu kamień dostał się do rąk gubernatora Madras, Pitta, który wywiózł go do Europy. W Londynie kamień został oszlifowany na doskonały brylant o masie 140,5 kr. Pitt sprzedał go w 1717 r. ówczesnemu regentowi Francji, księciu Orleańskiemu, za bajeczną cenę ponad 3 min franków (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W czasie Wielkiej Rewolucji Regent wraz z innymi koronnymi klejnotami został skradziony, a w 1793 r. odnaleziony w belce wiązania dachu. W końcu dostał się z powrotem do francuskiego skarbca koronnego w Luwrze, gdzie dotychczas stanowi jego najcenniejszą ozdobę. W czasie koronacji Napoleona na cesarza Francuzów (1804) użyty został dla ozdobienia jego szpady (uprawnienia budowlane).

Z Indii pochodzi diament Pigott przywieziony w 1775 r. do Anglii przez lorda Pigotta. Sprzedano go za 30 tys. funtów szteringów wicekrólowi Egiptu Ali Paszy. Jest to piękny, ośmiokątny brylant o masie 41 kr.
Ciekawe koleje losu przeszedł ponad 55-karatowy najczystszej wody diament indyjski Sancy. Dostał on się w XV w. do Europy do rąk księcia Burgundii Karola Śmiałego, który się z nim nigdy nie rozstawał, wierząc, że chroni go przed chorobami i ranami na polu bitwy (program egzamin ustny).

Klejnoty

Gdy Karol Śmiały zginął w bitwie pod Nancy, ciało ;ego zostało obrabowane przez jakiegoś żołnierza, który znaleziony kamień sprzedał za nieznaczną kwotę. Wspaniały kamień przechodził szybko z rąk do rąk, należał m.in. do króla Portugalii, później do barona Sancy (stąd nazwa diamentu), wreszcie do króla angielskiego Jakuba.

Król ten uciekając do Francji zabrał kamień, a znalazłszy się w kłopotach pieniężnych sprzedał go kardynałowi Mazarin. Z kolei kamień dostał się w posiadanie Ludwika XVI. W 1791 r. został on oszacowany na przeszło milion franków. W roku następnym, w czasie walk rewolucyjnych, zaginął wraz z innymi klejnotami królewskimi, później odnalazł się w skarbcu hiszpańskim, a wreszcie został sprzedany rosyjskiemu księciu Demidowowi (opinie o programie). Obecnie należy do maharadży z Patiala powrócił więc do swojej ojczyzny.
Piękny 51-karatowy Diament Cesarzowej Eugenii powrócił również do Indii, zakupiony przez Gaikwara z Barody po zdetronizowaniu cesarzowej. Cesarzowa otrzymała go jako podarunek ślubny od swojego małżonka Napoleona III, który kamień ten kupił od rosyjskiej książęcej rodziny Potiomkinów. Poprzednio nabyła go caryca Katarzyna II dla księcia Potiomkina (segregator aktów prawnych).

Do słynnych indyjskich diamentów należy Nassak, który przez długi okres znajdował się w świątyni Shiwy w Nassak na północny wschód od Bombaju. Z kolei przeszedł w posiadanie książąt z Peszawar, a następnie w 1818 r. stał się własnością Kompanii Wschodnio-Indyjskiej. Ważył on wówczas 90 karatów i oceniano go na 30 tys. funtów szterlingów. W 1860 r. w Londynie nadano mu kształt trójkąta, zmniejszając jego wielkość do 78 kr. W 1927 r. został zakupiony do Nowego Yorku, gdzie oceniono go na sumę 80 tys. funtów szterlingów (promocja 3 w 1).

Do słynnych wielkich diamentów należał również Florentyńczyk (Florentiner), noszący także nazwę Wielkiego Księcia Toskańskiego. Był to piękny, lekko żółtawy kamień o silnym ogniu, o masie 137,2 kr, o szlifie podobnym do Sancy, wykonanym przez Ludwika von Berquem. Diament ten należał do Karola Śmiałego, który prawdopodobnie utracił go wraz z innymi klejnotami w bitwie pod Grancon w 1476 r.