Wysoki mur oporowy

Przekroje zwykle wykonywanych murów oporowych. Niewysokie mury mogą mieć przekrój prostokątny, przy większych wysokościach są one jednak nieekonomiczne ze względu na nadmierne zużycie materiału. W celu obniżenia kosztu poprzeczny przekrój muru dostosowuje się do linii ciśnień przez pochylenie przedniej lub obydwu krawędzi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pochylając stopę o kąt fix 10° w stosunku do poziomu zwiększa się pewność przeciw przesunięciu muru, gdyż przemieszczeniu w płaszczyźnie poziomej przeciwdziała tarcie wewnętrzne gruntu, większe niż tarcie między ścianą a gruntem.
Projektując wysoki mur oporowy można określić szerokość stopy adaptując odpowiednio wzory Nitschego, podane w uproszczonej formie dla murów o pionowej tylnej ścianie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jeśli jest spełniony warunek e < 0,15, to nie ma obawy obrotu muru wokół przedniej krawędzi fundamentu; przypadek ten nie stanowi więc podstawy do ustalenia wymiarów fundamentu. Jedynie dla dużych obciążeń naziomu należy rozpatrzyć tę możliwość i wtedy >3zostaje zawsze do dyspozycji wysunięcie stopy ku przodowi.

Po wstępnym przyjęciu kształtu i wymiarów muru należy przeprowadzić szczegółowe obliczenia stateczności oraz naprężeń pod stopą i w kilku innych przekrojach muru (meto- ia analityczną lub wykreślną). Przy wykreślnym sprawdzaniu stateczności należy parcie gruntu pomnożyć przez współczynnik s = k/m0k\ a wypadkowa zwiększonych obciążeń nie powinna przebijać stopy fundamentu w odległości większej niż 0,1 B od osi (uprawnienia budowlane).
Badając stateczność muru oporowego nie bierze się zwykle pod uwagę korzystnego opływu parcia gruntu na czołową powierzchnię fundamentu, wobec czego jego bezpieczeństwo wzrasta nieco w normalnych warunkach eksploatacyjnych.

Fundament muru oporowego

Fundament muru oporowego powinien być posadowiony poniżej granicy zamarzania gruntu (0,8-1,2 m poniżej najniższego naziomu, zależnie od lokalnych warunków klimatycznych). Jest to szczególnie ważne, gdy grunt wykazuje skłonność do wysadzin (np. pyły, gliny piaszczyste, piaski gliniaste). Przy posadowieniu na gruntach gruboziarnistych, powyżej poziomu wody gruntowej, można stosować płytsze posadowienie (program egzamin ustny).
Aby zmniejszyć niebezpieczeństwo powstawania rys w betonie, wywołanych skurczem i naprężeniami termicznymi, można ułożyć zbrojenie przy zewnętrznej powierzchni ściany.

Składa się ono wtedy z siatki z prętów 0 6-10 mm, rozstawionych co 25-30 cm. Można też zastosować zewnętrzną okładzinę muru z kamienia naturalnego, odpowiednio obrobionego lub płytek betonowych wysokiej jakości. Okładzina taka zmniejsza wahania temperatury na powierzchni betonu i zabezpiecza konstrukcję przed działaniem innych szkodliwych wpływów atmosferycznych (opinie o programie).
Ściany oporowe kątowe wymagają znacznie mniejszego zużycia materiału niż mury masywne i są ekonomiczniejsze przy dużych wysokościach.

Konieczne jest jednak staranniejsze wykonawstwo, szczególnie przygotowanie betonu odpornego na wpływy atmosferyczne. Niezbyt wysokie ścianki kątowe mogą być wykonane z gotowych prefabrykatów układanych wraz z izolacją na miejscu budowy. Można w ten sposób znacznie przyspieszyć roboty i uzyskać trwalszy obiekt (segregator aktów prawnych).
Stateczność ściany kątowej jest zapewniona głównie (poza wpływem ciężaru własnego) przez obciążenie gruntem spoczywającym na stopie. Obciążenie parciem gruntu przyjmuje się zwykle jak dla murów o pionowej powierzchni tylnej.

Szerokość stopy można wyznaczyć jak dla murów ciężkich zakładając a = 1 oraz „v = 0. Szerokość stopy wyznaczona z warunku zabezpieczenia przed przesunięciem wypada duża ze względu na małe współczynniki tarcia.

Skrócenie stopy można uzyskać stosując tzw. ostrogę, sięgającą poniżej poziomu posadowienia; przesunięcie konstrukcji mogłoby wtedy nastąpić po pokonaniu wewnętrznego tarcia gruntu, którego wypadkowa jest większa od wypadkowej tarcia w płaszczyźnie styku stopy z gruntem (promocja 3 w 1).