Wysokość komina

Wysokość komina ponad dachem warunkuje się przy wszelkich pokryciach - możliwością zabezpieczenia dachu od zacieków, możliwością urządzenia wygodnego wylotu oraz stworzenia pomyślnych warunków ciągu (program uprawnienia budowlane na komputer). Ze względu na ostatni warunek pożądane jest wznieść komin tak wysoko, ażeby wylot znajdował się powyżej strefy możliwego zagęszczenia powietrza przy wietrze natrafiającym na przeszkody znajdujące się w pobliżu.

Taką przeszkodą może być attyka lub ściana tarasu, jeżeli płaszczyzna poprowadzona przez nią i przez najbliższą krawędź komina ma nachylenie do poziomu mniejsze od 12° (tg 12° = ok. 0,20): w tym przypadku zagęszczone
powietrze między ścianą i kominem przy ukośnym wietrze przeszkadza wydobywaniu się gazów z komina. W bardzo niekorzystnych warunkach znajdują się kominy budynku niższego, ustawione obok budynku wyższego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeżeli wiatr wieje na ścianę budynku wyższego, wówczas zagęszczone powietrze jest wpychane do komina i ciąg staje się odwrotny. Aby tego uniknąć należałoby komin wyprowadzić w górę aż poza strefę możliwego zagęszczenia powietrza przy wietrze. Taki komin przy znacznej wysokości byłby niestateczny (uprawnienia budowlane).

Z tego powodu najczęściej stawia się kominy bezpośrednio przy ścianie szczytowej wyższego budynku, wyprowadzając je ponad dach tego budynku, jeżeli zaś wypadnie w niższym budynku zrobić i inne kominy położone dalej, wówczas nie zwiększa się ich wysokości, licząc się z przeszkodami przy niekorzystnym kierunku wiatru, lub też w razie potrzeby zakłada się wentylatory wyciągowe. Wyloty do atmosfery kanałów wentylacyjnych powinny być odległe co najmniej o 1 m od odpowietrzników kanalizacji w celu zabezpieczenia od przenikania gazów o przykrym zapachu.

Grubość ścianek zewnętrznych kanałów dymowych w kominach wynosi co najmniej V2 cegły. Zasady wiązań cegieł w kominach zwykłych budynków są takie same, jak w murach z kanałami dymowymi i wentylacyjnymi.
Dziewięć przykładów wiązania dwuwarstwowego z kanałami w jednym rzędzie podajemy (program egzamin ustny).

Wskazane jest projektowanie kominów z kanałami w dwóch rzędach, gdyż w tym przypadku straty cieplne są mniejsze z powodu krótszej długości ścianek zewnętrznych. 

Załamanie kanałów

Ponad dachem - w kominach nietynkowanych, a niekiedy i tynkowanych, grubość ścianek zewnętrznych górnej części komina zwiększa się do 3 cegły, a to dlatego, aby w cieńszej dolnej części znajdującej się bezpośrednio nad dachem można było założyć kołnierz z blachy chroniący od przeciekania wody (opinie o programie).
Jeżeli, biorąc przykładowo, zasadnicze wiązanie cegieł w trzonie kominowym jest to wiązanie w pogrubionej górnej części będzie. Pierwsza warstwa cegieł w pogrubionej części będzie zwisała na zewnątrz o 1U cegły: narożne cegły wypadnie podeprzeć tymczasowo przy murowaniu.

Załamanie kanałów w płaszczyźnie pionowej może być dokonane przy pomocy odcinków pochyłych o odchyleniu od pionu nie większym niż 30°. Odcinek pochyły wygląda pod względem układu cegieł tak samo, jakby to był komin pionowy przechylony w jedną stronę. Dzięki temu uzyskuje się gładkie płaszczyzny wewnętrzne nie zatrzymujące sadzy i odporne na uderzenie kuli kominiarza (segregator aktów prawnych).
Pochyły odcinek spoczywa na murze, którego przedłużeniem wzwyż jest górny odcinek komina. Wierzch komina. Na poddaszu zewnętrzne powierzchnie komina pokrywa się szczelnym tynkiem, najczęściej rapowanym. Ponad dachem kominy bywają od zewnątrz albo wyprawiane tynkiem dwuwarstwowym zacieranym, albo spoinowane. Cegła stosowana na kominy ponad dachem powinna być odporna na czynniki atmosferyczne; zaprawa powinna być o ile możności cementowo-wapienna lub cementowa.

Ponad dachem dolna część komina powinna być obrobiona w ten sposób, ażeby nie było szczelin przepuszczających wodę do poddasza.

Przykład odpowiedniego obrobienia komina tynkowanego przenikającego przez pokrycie dachówkowe. Komin ujęty jest w zlutowany kołnierz z blachy cynkowej o grubości 0,6-P 0,75 mm (promocja 3 w 1).