Wysokość nabrzeża

Ciekawe to nabrzeże zaprojektowano nad Sekwaną pod Paryżem z okazji przebudowy swobodnego skrzyżowania dwu ważnych bulwarów w Bercy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nabrzeże to zawiera szereg interesujących szczegółów, a że rozwiązanie takie może być również zastosowane w portach morskich, poświęcimy jego omówieniu nieco miejsca.
Uderzająca jest wysokość nabrzeża, która sięga rzędnej 6 do 10 m nad średnim poziomem wody w rzece.

Konstrukcję podwodną nabrzeża stanowi ścianka szczelna stalowa Larssen Illn. Ze względu na to, że ta część konstrukcji przez dłuższy czas budowy skrzyżowania i obiektów przyległych stanowiła samodzielne obrzeże podtrzymujące część placu budowy, musiała mieć własne osobne, tymczasowe zakotwienie, którym była ściana kotwiąca stalowa także z profilów Larssena, połączona ze ścianką czołową stalowymi ściągami o średnicy 32 mm. Tę tylną ścianę po wykonaniu dalszych części nabrzeża usuwano, odzyskując zużyty do niej materiał (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Część nadwodną stanowi mur kątowy w kształcie litery L posadowiony na betonowych palach pionowych wierconych, o dolnych końcach doprowadzonych do skały. Pale te o średnicy 1 m i o długości średnio 38 m pozostały orurowane na długości około 9 m, na której przechodzą przez miękkie warstwy aluwiów (uprawnienia budowlane).

Do przeniesienia sił poziomych działających na nabrzeże służą dwa rodzaje zakotwień: pozioma ława ciągła połączona z płytą nabrzeża ściągami z kablobetonu złożonymi z 12 lin 0 8 mm. Sprężenie kabli następowało od strony rzeki. Tam, gdzie założenie ławy poziomej okazało się utrudnione (np. z powodu istnienia innych budowli), zastosowano zakotwienie liniowe ukośne z nachyleniem do poziomu pod kątem 25°, 30° lub 35°. Każde zakotwienie stanowi kabel 10-żyłowy o uciągu 78 tys. kG i długości 20 m. Część nośna kabla ma długość 10 m; sprężenie za pomocą naciągów typu Freyssineta nastąpiło od strony rzeki. Zakotwienia wykonano w rurach wiertniczych o średnicy 120 mm zapuszczanych w grunt również od strony rzeki (program egzamin ustny).

Grodze komorowe

Mur nie spoczywa bezpośrednio na ściance szczelnej, lecz na rzędzie prefabrykowanych nakładek w kształcie odwróconej litery L, tworzących wieniec opadający przed ścianką w postaci krótkiego fartuszka. Wieniec ten podtrzymuje okładzinę kamiennego muru oraz kryje w okresach niskich stanów wody w rzece niezbyt estetyczne szczegóły nierówno wbitej ścianki. Inny rząd prefabrykatów z niską balustradą wieńczy mur na samym jego wierzchu (opinie o programie).

Do nabrzeży tych zaliczyć można dwie odmiany:
- nabrzeża o konstrukcji podwodnej, identycznej z konstrukcją grodzy komorowej (z reguły kolistej), tzw. nabrzeża-grodze lub nabrzeża na grodzy,
- nabrzeża powłokowe z zasypem zbrojonym.
Oba te rodzaje nabrzeży są oporowe, przy czym pierwsze z nich można by zaliczyć do masywnych, zapuszczanych, a drugie do kątowych, jednakże ze względu na to, że istotną ich część nośną stanowi sam grunt, elementy zaś metalowe stanowią jedynie powłoki, grunt ten utrzymujące - wydawało się celowe wydzielić je w osobną grupę (segregator aktów prawnych).

Przeznaczenie grodz jest zupełnie inne niż nabrzeży (t. IV), jednakże jak prawdziwe grodze komorowe - jeżeli położone są w linii projektowanego nabrzeża, można kosztem nieznacznych zmian konstrukcyjnych i uzupełnień przerobić na nabrzeża, tak również można zaprojektować nabrzeża od razu jako takie, o konstrukcji podwodnej identycznej z konstrukcją grodzy komoro we j.
Grodze komorowe stanowią ciągi komór o ścianach zaokrąglonych, utworzonych ze stalowych profilów ścianek szczelnych. Komory wypełnione są gruntem. Zależnie od układu i kształtu komór w rzucie poziomym grodze te można podzielić na grodze koliste oraz grodze lukowe (promocja 3 w 1).

Pierwsze z nich składają się z łańcuchów komór walcowych o rzucie poziomym w kształcie koła. Komory te nie przylegają ściśle do siebie, a przestrzenie między nimi wypełniają mniejsze komory łącznikowe o kształcie (w rzucie poziomym) zbliżonym do ósemek.