Wysokość piku endotermicznego

Wysokość piku endotermicznego na krzywych DTA zmniejsza się odpowiednio do wartości modułu nasycenia My dla zestawów wszystkich trzech serii (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wraz z obniżeniem modułu nasycenia, maksymalna szybkość dysocjacji kalcytu przesuwa się do zakresu niższych wartości temperatury, co najwyraźniej zaznacza się w mieszaninach surowcowych ze zwiększoną zawartością tlenków żelaza.

Jedną z zasadniczych różnic w procesach zachodzących w mieszaninach surowcowych trzech serii w omawianym przedziale temperatury jest stosunkowo mniejsza wysokość piku endotermicznego w mieszaninach serii I. Mniejsza wartość efektu endotermicznego tłumaczy się prawdopodobnie tym, że wydzielający się przy dysocjacji tlenek wapniowy zostaje tu prędzej związany niż w mieszaninach surowcowych serii II i III (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dużą reaktywność mieszanin surowcowych serii I można wytłumaczyć większą zawartością topników w porównaniu z mieszaninami serii III. W mieszaninach serii II, obok większej ilości topników, znajdują się w znacznych ilościach trudno rozkładające się związki zawierające magnez. Dlatego w mieszaninach tych proces reakcji w stanie stałym jest utrudniony (uprawnienia budowlane).

Powstanie w temperaturze 800-f900°C dostatecznej ilości reaktywnych tlenków powinno spowodować, w wyniku reakcji w stanie stałym, wytworzenie się krzemianu dwuwapniowego, którego obecność jednocześnie z glinianami i żelazianami wapnia jako pierwszej, niskotemperaturowej fazy  jest ogólnie przyjmowana. Jednakże na krzywych DTA dla mieszanin surowcowych wszystkich trzech serii nie zauważono egzotermicznego piku krystalizacji krzemianu dwuwapniowego. Prawdopodobnie efekt cieplny, wywołany powstawaniem C2S, następuje w obszarze dużego endotermicznego efektu dysocjacji węglanu wapniowego (program egzamin ustny).

Analiza rentgenowska

W mieszaninach surowcowych serii I i II w zakresie temperatury 960-990°C występuje efekt nakładający się na pik dekarbonizacji. Powstanie przegięcia na tym piku może być wywołane dwiema przyczynami: nałożeniem się na efekt endotermiczy rozkładu węglanu wapniowego albo efektu egzotermicznego, odpowiadającego powstawaniu monoglinianu lub jednożelazianu wapnia, albo efektu endotermicznego rozkładu pośredniej fazy spurrytu, utworzonego w niższej temperaturze.
W celu dalszego zbadania procesów klinkieryzacji wybrano zestawy 2 i 5 o podobnych modułach nasycenia i składzie mineralnym.

Zbadanie zachowania się tych mieszanin surowcowych przy ogrzewaniu umożliwia uzyskanie danych dotyczących klinkierów alitowych i belitowych (opinie o programie).
W celu przeprowadzenia analizy rentgenowskiej wypalano jednocześnie mieszaniny surowcowe wszystkich zestawów w zakresie temperatury 700-1200°C, wyjmując próbki co 100°C, a w zakresie temperatury 1250-M400°C - co 50°C. Rentgenogramy wyjściowych mieszanin surowcowych i spieków. Wynika z nich, że dysocjacja węglanu wapniowego w mieszaninach surowcowych 2 i 5 z każdej serii przebiega różnie. Zarówno w jednej, jak i w drugiej mieszaninie poszczególnych serii proces dysocjacji zaczyna się już w temperaturze 700°C (segregator aktów prawnych). Widoczne jego przyspieszenie następuje w temperaturze 800°C, w której wyraźnie widać spadek intensywności linii 3,029 A charakteryzującej obecność
kalcytu. Należy przy tym zaznaczyć, że proces dysocjacji węglanu wapniowego przebiega szybciej w mieszaninach surowcowych 5 o małym module nasycenia.

Proces ten kończy się w mieszaninach surowcowych wszystkich serii przed osiągnięciem temperatury 1000°C.
Synteza krzemianu dwuwapniowego w mieszaninach surowcowych serii I i II zaczyna się w temperaturze o 100°C niższej niż w mieszaninach surowcowych serii III. Tak więc, na rentgenogramach spieków serii I i II, wypalonych w temperaturze 800°C, pojawiają się linie 1,75 i 2,63 A, charakterystyczne dla belitu (promocja 3 w 1)..