Wysokość próbki

Wysokość próbki powinna być 1,5-3 razy większa od boku przekroju. W Anglii stosuje się próbki różnych kształtów i wymiarów; najbardziej rozpowszechniona jest próbka o wymiarach 1x1x4 cale. W Ameryce Północnej stosuje się próbki o wymiarach 2X2X8 cali. Szwajcaria posługuje się próbką dużą w postaci sześcianu o wymiarach 10x10x10 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Porównawcze badania przeprowadzone na próbkach o wymiarach przekroju 2×2 do 5×5 cm wykazują nieznaczne różnice, co pozwala traktować równorzędnie wyniki otrzymywane na różnych próbkach. Dotyczy to drewna o normalnej słoistości. Przy drewnie szerokosłoistym próbki małe dają zbyt niskie wyniki, co przemawia za stosowaniem próbek o wymiarach 5X5X5 cm.
Dodatnią stronę próbek małych stanowią: duża oszczędność materiału, możliwość wyrobienia próbek z tarcicy o nieznacznej grubości oraz możliwość przeprowadzenia badań na maszynie uniwersalnej o małym zakresie siły (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Próbki średnie, o wymiarach przekroju 5×5 cm oddają dobre usługi przy badaniu wytrzymałości drewna okrągłego, gdzie rozmieszcza się próbki jedna obok drugiej wzdłuż dwóch skrzyżowanych średnic. Dzięki większej powierzchni przekroju liczba wyrabianych próbek jest znacznie mniejsza, a w związku z tym zmniejsza się wydatnie nakład pracy związanej z przeprowadzeniem badania i wykonaniem obliczeń. Próbki duże, o wymiarach przekroju 10X10 cm lub oryginalnych wymiarach prostokątnych, dają najbardziej obiektywny pogląd na użytkową wartość elementów budowlanych (uprawnienia budowlane).
Badanie wytrzymałości drewna na ściskanie podłużne.

Przygotowane do badania próbki poddaje się klimatyzacji, tak by w chwili badania wykazywały wilgotność w granicach 10-20 %. Przed przystąpieniem do badania należy w celu określenia pola przekroju odniesienia wykonać w połowie wysokości próbek, za pomocą suwmiarki, pomiar boków przekroju w kierunku promieniowym (b) i w kierunku stycznym (h). Pomiar przeprowadza się z dokładnością 0,01 cm. Po pomnożeniu wymiaru b przez wymiar h otrzymuje się pole przekroju odniesienia A. Obliczenie przeprowadza się z zaokrągleniem do 0,01 cm2 (program egzamin ustny).

Regulowanie prędkości obciążenia

Próbkę umieszcza się centralnie na płycie maszyny probierczej w ten sposób, aby kierunek siły obciążającej pokrywał się z geometryczną osią badanej próbki. Normy radzieckie zalecają stosowanie w uniwersalnych maszynach probierczych przenośnego urządzenia o kulisto ułożyskowanej podporze, co zapewnia całkowicie równomierny rozkład obciążeń na całą powierzchnię przekroju (opinie o programie).

W myśl polskich norm próbki obciąża się w ten sposób, by przyrost siły obciążającej zawierał się w granicach 1200-1800 kG/min. W tych warunkach próba trwa. w zależności od gatunku badanego drewna. 1-2 minut. Regulowanie prędkości obciążenia odgrywa w badaniu materiałów istotną rolę. Przy szybkim obciążaniu otrzymuje się dla tego samego drewna wyższe wyniki niż przy obciążaniu powolnym. Celem zapewnienia porównywalności wyników należy odpowiednio regulować przebieg badania. Punkt wyjściowy dla ustalenia założeń stanowi prędkość, z jaką przebiega odkształcenie badanych próbek. Ze względu na trudności, związane z bezpośrednim odczytywaniem wielkości odkształceń przyjmuje się prędkość obciążania za miernik równolegle przebiegających odkształceń (segregator aktów prawnych).

Ustalone w ten sposób prędkości obciążania nie uwzględniają indywidualnych własności badanego drewna i mają charakter do pewnego stopnia szablonowy; ta sama prędkość obciążania daje inne efekty np. w odniesieniu do drewna o dużym i o małym udziale drewna późnego.
Próbkę należy obciążać aż do chwili jej zniszczenia, tj. do chwili, gdy wskazówka siłomierza wykaże wyraźny spadek siły obciążającej.
Odczyt wartości siły niszczącej (Pf) wykonuje się z zaokrągleniem do 10 kG (promocja 3 w 1).

Ostateczne odkształcenie ściskanych próbek przybiera różnorodną postać. Najczęściej występuje ono w postaci przesunięcia warstw drewna, wskutek czego na promieniowej ścianie próbki powstaje fałda przebiegająca ukośnie, pod kątem 40-60 w stosunku do pionowych krawędzi próbki.