Wytrzymałość zawiesi

Następną czynnością jest próbne podniesienie elementu na wysokość kilkudziesięciu centymetrów ponad poziom terenu (szczególnie przy podnoszeniu elementów, których ciężar jest równy względnie zbliżony do maksymalnego udźwigu żurawia), a to w celu sprawdzenia prawidłowości i wytrzymałości zawiesi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po pomyślnym wyniku próby należy podnieść element na pełną wysokość, ponad poziom podpory (podpór) przewidzianej dla danego elementu i naprowadzić go pionowo nad nią. Naprowadzanie i ustawianie elementu na podporze jest czynnością wymagającą szczególnie starannego zachowania środków ostrożności i dokładności wykonania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W czasie naprowadzania element powinien być przytrzymywany przez montażystów znajdujących się na poziomie terenu za pomocą lin konopnych lub cienkich, elastycznych linek stalowych. W zależności od kształtu i rozmiarów elementu oraz trudności w kierowaniu nim podczas podnoszenia liny kierujące zaczepia się w różnych miejscach do podnoszonego elementu (uprawnienia budowlane). W przypadku podnoszenia elementów lekkich o niezbyt dużych wymiarach wystarczy przymocowanie na skraju elementu jednej liny kierującej, przy większych wymiarach elementów należy stosować dwie liny lub nawet (dla większej pewności) cztery liny. W przypadkach szczególnych, jak np. w miejscach trudno dostępnych, wąskich przejściach itp. może zajść konieczność zastosowania nawet i pięciu lin kierujących, co daje dopiero gwarancję bezpiecznego wprowadzenia elementu na wyznaczone miejsce (program egzamin ustny).

Niedopuszczalne jest naprowadzanie elementu przez przesuwanie po ustawieniu na podporach. Niedopuszczalne również jest jednoczesne przesuwanie poziome przez wleczenie po terenie podnoszonego elementu, gdyż zwiększa to bardzo znacznie moment roboczy żurawia i grozi jego wywróceniem (opinie o programie).

Stężenia linowe

Ponadto przy naprowadzaniu należy posługiwać się specjalnymi trzpieniami stalowymi o małej zbieżności, służącymi do ścisłego ustawienia w osi odpowiadających sobie otworów dla śrub łączących poszczególne elementy. Przy naprowadzaniu słupów na śruby kotwiące osadzone już w fundamencie, należy chronić gwint śrub przed zniszczeniem, stosując kołpaki ochronne (segregator aktów prawnych).

Po ustawieniu elementu w projektowanym położeniu należy ponownie sprawdzić prawidłowość jego usytuowania w stosunku do osi i poziomów teoretycznych przed zamocowaniem go w konstrukcji. Wszystkie czynności przy podnoszeniu i ustawianiu elementów w konstrukcję powinny odbywać się pod ścisłym nadzorem jednego majstra, odpowiedzialnego za postęp robót, któremu powinni być podporządkowani wszyscy członkowie brygady montażowej wraz z obsługą żurawia (suwnicy).

Prowizoryczne zamocowanie poszczególnych montowanych elementów po ich podniesieniu i ustawieniu na podporach jest stosowane w celu jak najszybszego zwolnienia żurawia (co ma decydujący wpływ na jego wydajność) oraz stworzenia warunków dla sprawdzenia i wyregulowania styków montażowych przed ostatecznym ich połączeniem. Kolejność montowania poszczególnych elementów powinno się tak ustalać, aby zaraz po ich ustawieniu konstrukcja sama uzyskała własną stateczność, bez konieczności tymczasowego jej usztywniania (promocja 3 w 1). W każdym bądź razie należy zmniejszać do minimum konieczność stosowania dodatkowych stężeń linowych czy zastrzałów na okres montażu.

Stężenia linowe względnie zastrzały mogą się okazać niezbędne przy ustawianiu pierwszych elementów konstrukcyjnych, jak np. wysokie słupy (powyżej 7 m wysokości) czy wiązary skrajne konstrukcji dachowej, jednakże i w tym przypadku istnieje możliwość uniknięcia tych stężeń przez wykonanie np. od razu pełnego ostatecznego zamocowania słupów w stopie fundamentowej, a w przypadku wiązarów przez podnoszenie ich parami, powiązanych uprzednio między sobą stężeniami i płatwiami.