Wytrzymałości na ściskanie

Jeśli poprzednio wprowadzone pojęcia przyrostu objętości (dylatacji) i wzajemnego zazębienia ziaren są słuszne, to wartość początkowa wskaźnika porowatości powinna naprężenia i odkształceniem osiowym odznacza się wyraźnym maksimum i dewiator naprężenia maleje po osiągnięciu przez krzywą maksimum (program uprawnienia budowlane na komputer). Natomiast krzywa wykonana dla próbki gruntu luźnego nie ma wyraźnego maksimum i dewiator naprężeń pozostaje zasadniczo stały od chwili osiągnięcia wytrzymałości na ściskanie. Ponadto próbka zagęszczana zwiększa swoją objętość w miarę odkształcenia, natomiast próbka z gruntu luźnego początkowo zmniejsza swą objętość, następnie znowu zwiększa i ostatecznie osiąga objętość, jaką miała na początku badania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Następujące właściwości zachowania się gruntów ziarnistych są zgodne z wprowadzonymi pojęciami przyrostu objętości i wzajemnego zazębienia ziaren:

• im bardziej jest zagęszczony piasek, tym większe jest wzajemne zazębienie ziaren, stąd tym większa wartość dewiatora naprężenia i kąta tarcia,
• im bardziej jest zagęszczony piasek, tym większy nastąpi przyrost jego objętości,
• w miarę wzrostu objętości piasku maleje jego opór na odkształcenie (uprawnienia budowlane),
• zmniejszenie oporu na odkształcenie jest najbardziej znamienne dla próbek o największym zagęszczeniu.

W stadium końcowym zazębienie między cząstkami gruntu maleje do tego stopnia, że możliwy jest ciągły przyrost odkształceń wywołanych działaniem sił ścinających bez dalszej zmiany objętości. W tym stadium wartość wskaźnika porowatości jest niezależna od jego wartości początkowej przed rozpoczęciem ścinania (program egzamin ustny). Zasadnicze właściwości tych krzywych są podobne do właściwości krzywych otrzymanych podczas ściskania jednowymiarowego (jednoosiowego).

Odpowiednie właściwości stanu

Obciążenia, jakich w rzeczywistości doznaje typowy element gruntu, nie są nigdy dokładnie takie same jak podczas standardowych badań trójosiowych ani jak przy badaniach w warunkach niemożliwej rozszerzalności bocznej. Jednak badania nad zachowaniem się gruntu podczas ściskania trójosiowego i przy uniemożliwionej rozszerzalności bocznej wyjaśniły podstawowe właściwości zależności stanu naprężenia i odkształcenia suchych gruntów ziarnistych (opinie o programie). Na ogół można będzie wnioskować o stanie naprężenia i odkształcenia, które wystąpią przy rzeczywistych obciążeniach. Na przykład na rysunkach podano ścieżki naprężeń dla różnych warunków obciążenia, które można otrzymać podczas badań w aparacie trójosiowym. Odpowiednie właściwości stanu naprężenia i odkształcenia. W celu uproszczenia wykonania wykresu wartości q podzielono przez wartości naprężeń pionowych a_v0 na początku przeprowadzonego badania. Dokładne przestudiowanie tych rysunków, a w szczególności danych związanych ze zmianą objętości i odkształceń poziomych, pozwoli na lepsze zrozumienie tematu.

Gdyby do badania użyto próbki piasku zagęszczonego, to otrzymano by krzywą zależności odkształcenia od naprężenia z wyraźnym maksimum oraz zanotowano by zwiększenie grubości próbki podczas ścinania (segregator aktów prawnych).

W typowym badaniu na ścinanie bezpośrednie największa część zniekształceń występuje w cienkiej warstwie o nieznanej grubości. Zatem odkształcenia w tej warstwie, które określają opór na ścinanie, są całkiem inne niż przesunięcia między dwiema częściami aparatu skrzynkowego, podzielone przez grubość próbki. Dlatego też dane otrzymane ze zwykłego badania na ścinanie bezpośrednie należy traktować jako wyniki jakościowe stanu naprężenia i odkształcenia.

W rozdziale tym wyjaśniono teoretycznie i zobrazowano doświadczalnie zarówno mechanizm odkształcenia gruntów ziarnistych, jak i pewne zasadnicze właściwości stanu naprężenia i odkształcenia(promocja 3 w 1). Głównym czynnikiem wywołującym odkształcenia, z wyjątkiem bardzo małych odkształceń, są względne przesunięcia (poślizgi i toczenie) między ziarnami. Odkształcenia samych ziaren są o tyle istotne, że wywołują względne przesunięcia. Kruszenie i pękanie ziaren jest szczególnie istotne przy naprężeniach większych niż 35 kG/cm². Natomiast w przypadku bardzo małych odkształceń występują jedynie sprężyste odkształcenia ziaren.