Wyższa jakość obiektów prefabrykowanych

Wyższa jakość budynków prefabrykowanych wynika z następujących przyczyn:
- wyższej wytrzymałości i korzystniejszych cech mechanicznych i fizycznych elementów produkowanych fabrycznie,
- lepszego, bo fabrycznego wykończenia elementów, co daje w wyniku lepsze wykończenie budowli z nich montowanych,
- zastosowania i wprowadzenia do produkcji prefabrykatów nowych materiałów o większej efektywności oraz nowych materiałów wykończeniowych (np. betony lekkie, tworzywa sztuczne, aluminium itp.),
- wzrostu wartości użytkowej mieszkania przez zwiększenie jego powierzchni użytkowej w stosunku do powierzchni całkowitej, co wynika ze znacznego zmniejszenia grubości ścian, ścianek działowych i przegród. Rozwój i polepszenie technologii produkcji materiałów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Osiągnięcia w dziedzinie technologii betonu, np. betonu wysokowartościowego, uzyskane w produkcji prefabrykatów z betonu, przenoszone są i stosowane przy wytwarzaniu betonu na budowie. Beton odpowietrzony i beton próżniowy, stosowane przede wszystkim dla potrzeb prefabrykacji, wchodzą coraz bardziej w użycie także przy robotach wykonywanych na placu budowy; metody sztucznego dojrzewania betonu rozwinięte i udoskonalone przez prefabrykację zaczyna się stosować również do betonu wykonywanego na budowie , Powstawanie nowych materiałów. Potrzeby prefabrykacji wpłynęły na dynamiczny i owocny rozwój badań nad ulepszeniem materiałów dotychczas stosowanych oraz opracowaniem nowych, efektywniejszych . materiałów. Te nowe materiały zastosowane w prefabrykacji wprowadzane są również i do budownictwa tradycyjnego (np. maty pilśniowe, masy plastyczne, betony lekkie - komórkowe i na kruszywach porowatych, wyroby azbestowo-cementowe, szkło konstrukcyjne, aluminium itp.) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Strony ujemne

Oprócz zalet prefabrykacja wykazuje również pewne wady i strony ujemne wynikające z trudności wprowadzenia i stosowania tej nowej i na innych zasadach opartej techniki wznoszenia obiektów. Głównymi trudnościami występującymi przy wprowadzeniu metody prefabrykacji są:
- konieczność przestawienia się całego budownictwa we wszystkich jego dziedzinach na nową technikę budowania,
- konieczność uruchomienia produkcji specjalnych maszyn i urządzeń mechanicznych służących do wykonywania prefabrykatów, różnych dla poszczególnych technologii oraz wprowadzenia specjalizowanego sprzętu mechanicznego do transportu elementów i ich montażu,
- trudności w prawidłowym wykonywaniu styków, złącz i połączeń między elementami prefabrykowanymi,
- konieczność zachowania wielkiej dokładności w wykonaniu prefabrykatów oraz utrzymania odchyłek i tolerancji wymiarowych w założonych projektem granicach,
- trudności uzyskania sztywności przestrzennej obiektów z prefabrykatów, odpowiadającej sztywności obiektów żelbetowych monolitycznych,
- konieczność wprowadzenia nowej, odmiennej niż w budownictwie tradycyjnym, organizacji całego budownictwa, umożliwiającej pełne wykorzystanie zalet prefabrykacji (uprawnienia budowlane).

Rozwiązanie wszystkich powyższych problemów pozwoli na osiągnięcie znacznie wyższego poziomu techniki wznoszenia obiektów prefabrykowanych, na przejście w szerokim zakresie na metody uprzemysłowione w budownictwie i na produkcję fabryczną budynków i obiektów budowlanych w pełnym, tego słowa znaczeniu. Jedną z największych trudności, jakie napotyka budownictwo prefabrykowane, jest konieczność wykształcenia i wychowania kadr inżynierów, techników i wykwalifikowanych robotników w zakresie tej nowej techniki budowania. Ponieważ w całokształcie zagadnień prefabrykacji mamy do czynienia głównie z procesami technologicznymi w produkcji elementów oraz ze specjalizowanym transportem i montażem, zagadnienia te dominują nad zagadnieniami konstrukcyjnymi, które w budownictwie tradycyjnym stawiane są na pierwszym miejscu (program egzamin ustny). Problem wychowania nowych kadr jest sprawą długofalową i bardzo trudną, wymagającą uruchomienia specjalnych szkół wyższych lub wydziałów o nowych programach nauczania z przewagą szkolenia technologicznego oraz zorganizowania szkół technicznych średnich kształcących techników budownictwa prefabrykowanego (opinie o programie).

W budownictwie prefabrykowanym zanikają niektóre zawody budownictwa tradycyjnego, jak np. zawód murarza, cieśli, stolarza, tynkarza, a pojawiają się nowe - zawód technologa produkcji fabrycznej, mechanika zakładu produkcji elementów, montażysty, operatora itp. Brak fachowców w dziedzinie prefabrykacji w biurach projektowych, w zakładach wytwórczych elementów prefabrykowanych oraz na budowach wznoszonych z prefabrykatów, wreszcie - w administracji budowlanej jest główną przyczyną popełnianych błędów, powolnego rozwoju prefabrykacji oraz niedostatecznego wykorzystywania zalet tej nowej techniki (segregator aktów prawnych).

Stosowane w naszym kraju dokształcanie istniejących kadr technicznych w zakresie budownictwa prefabrykowanego na organizowanych w tym celu kursach, konferencjach szkoleniowych oraz na studiach podyplomowych, jak rozwiązanie doraźne i obejmujące nikły procent inżynierów i techników budownictwie, nie rozwiązuje tego palącego dla prefabrykacji zagadnienia (promocja 3 w 1).