Wzbogacenie warstwy urodzajnej

W takim klozecie w miejsce zbiornika z wodą znajduje się skrzynia z torfem lub igliwiem oraz szufla. Po każdorazowym użyciu zamiast spuszczania 10 1 wody następuje zasypanie igliwiem. W ten sposób przegradzana masa fekaliowa ulega biologicznym procesom w skrzyni znajdującej się pod siedzeniem klozetu. Po zapełnieniu skrzyni wywozi się ją na odpowiednio przygotowane hałdy kompostowe, gdzie po przesypaniu wapnem oraz przekopaniu kompost może być wykorzystany w ogrodnictwie przy produkcji jarzyn, przez wzbogacenie warstwy urodzajnej, bez zakażania głębszych warstw jałowych. Wiele uznanych za wzorowe małych schronisk turystycznych oraz rozproszonych budynków wiejskich w Szwecji, Norwegii czy Szwajcarii jest wyposażonych w opisane suche klozety, właśnie z uwagi na duże użytkowe i higieniczne zalety tych instalacji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Nie ma uzasadnienia, aby mieszkańcy wsi nie korzystali ze wszystkich takich urządzeń techniczno-komunalnych, z których korzystają mieszkańcy miast. Przekonanie o mniejszym zagrożeniu epidemiologicznym na wsi w wyniku rozproszonej zabudowy nie jest już dzisiaj pewne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Sprawa stanu zdrowotności ludności wiejskiej została w świetle danych statystycznych rozstrzygnięta na jej niekorzyść w porównaniu ze zdrowotnością ludności dużych miast. Na stan ten wpływają różne czynniki jak np.: kultura życia, sposób odżywiania się, wysiłek codziennej pracy w gospodarstwie, mniejsze wygody osobiste, mniejsza dbałość o zdrowie własne i rodziny, a przede wszystkim znacznie gorsze warunki higieniczno-sanitarne w obrębie gromady i poszczególnej zagrody (uprawnienia budowlane).

Wydaje się oczywiste, iż wszystkie nowo projektowane obiekty budownictwa mieszkaniowego, realizowane z pomocą funduszów państwowych, bez względu na charakter własności państwowy, spółdzielczy czy prywatny powinny całkowicie odpowiadać współczesnym wymaganiom (program egzamin ustny). Nowe budownictwo wiejskie, o nowoczesnym standardzie wyposażenia w urządzenia techniczno-sanitarne, stanie się wzorem dla ludności i przełamie jej wiekowe przyzwyczajenia i prymitywne wymagania co do wygody i higieny życia codziennego w własnym domu.

Hipsometria terenu

Trzeba przypomnieć w tym względzie zarządzenie Nr 232 Prezesa Rady Ministrów z dnia 28. X. 1958 w’ sprawie wykonywania zadań gospodarki komunalnej na wsiach (M. P. Nr 94, poz. 512), które szczegółowo ustala objęcie przez nią wszystkich zagadnień budowy i eksploatacji wspólnych urządzeń technicznych (opinie o programie).

Patrząc na zagadnienie wyposażenia sanitarnego nowego budownictwa mieszkaniowego na wsi od strony technicznej i gospodarczej, należy rozróżnić dwa odmienne układy lokalizacyjne zabudowy wiejskiej: a) zabudowa rozproszona w terenie, b) zabudowa skupiona i zwarta z elementami urbanizacyjnymi. Rozwiązania techniczne oraz koszty budowy podstawowych urządzeń sanitarno-technicznych dla pojedynczej zagrody oraz wspólnych dla gromady czy wsi będą zupełnie różne.

Nie można ślepo naśladować urządzeń spotykanych w miastach. Rodzaj i gęstość zabudowy, sposób gospodarki, warunki hydrogeologiczne, hipsometria terenu, będące do dyspozycji materiały budowlane i wyposażeniowe mają tutaj decydujące znaczenie. Odmienne jest też podejście do wyposażenia technicznego zagrody wiejskiej w jej części gospodarczej, a odmienne dla jej części mieszkaniowej (segregator aktów prawnych).

Z podanych względów projektanci obiektów wiejskich powinni - bardziej nawet niż projektanci budynków- miejskich - konsultować swe koncepcje projektowo-lokalizacyjne ze specjalistami dyscyplin technicznych z zakresu inżynierii sanitarnej i komunalnej. Wyjaśniamy, że techniczne modernizowanie - w zakresie naszego tematu - starego, tradycyjnego budownictwa wiejskiego, drewnianego czy murowanego, nie jest objęte niniejszym opracowaniem, gdyż wymagałoby oddzielnego opracowania, z dużą rozmaitością specjalnych wzorów i rozwiązań.

Spośród wszystkich rodzajów- urządzeń techniczno-sanitarnych na wsi, na pierwszym miejscu stawiane jest zawsze zaopatrzenie w dobrą wodę do picia, w ilości pełnego zapotrzebowania dla ludzi oraz dla gospodarki hodowanej i ogrodniczej. Dla na razie częściowego wyrównania zaniedbań w tej dziedzinie przewidziano w planie na lata 1961-65 sumę 1,5 mld zł na odbudowę i budowlę na wsiach wodociągów publicznych, lokalnych lub grupowych, wraz z urządzeniami pompowymi i sieciami rozdzielczymi (promocja 3 w 1).