Sinoszara barwa drewna

Sinoszara barwa drewna jest następstwem rozproszenia części widma białego światła przez zawarte w drewnie brunatne strzępki, podobnie jak rozprasza światło dym z papierosa lub kropelki skondensowanej pary wodnej w powietrzu (program uprawnienia budowlane na komputer). Niewidoczna żywa grzybnia umiejscowiona jest w drewnie w sąsiedztwie widocznych plam sinizny, od wewnętrznej strony pnia lub tarcicy.
Zarodniki i konidia rozprzestrzeniane są przez wiatr i wodę deszczową; niektóre owady, jak np. korniki, przenoszą również siniznę na opadane drzewa.

Zarodniki grzybów wywołujących siniznę rozwijają się na odsłoniętej powierzchni drewna; dlatego przechowywanie drewna w korze i zabezpieczanie czół powłokami ochronnymi zmniejsza niebezpieczeństwo wystąpienia sinizny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Optymalna dla rozwoju sinizny wilgotność drewna zawiera się w granicach 30-80%; całkowity zakres wilgotności drewna umożliwiającej rozwój odnośnych grzybów zawiera się w granicach 20-180% wilgotności.

Według innych autorów optymalna temperatura rozwoju wynosi 20-25 C, a wartości graniczne wynoszą -20 C i +60 C, przy czym w warunkach skrajnych grzyby nie giną, lecz jedynie rozwój ich zostaje zahamowany. Z przytoczonych liczb wynika, że drewno najłatwiej sinieje na wiosnę i w lecie; w tym też okresie należy szczególnie przestrzegać stosowania środków zapobiegawczych (uprawnienia budowlane).
Powstawaniu sinizny zapobiega się składując (konserwując) drewno w warunkach powyżej lub poniżej wilgotnościowego zakresu rozwoju sinizny oraz starając się w czasie naturalnego suszenia tarcicy możliwie szybko przejść przez zakres optymalnych warunków jej rozwoju. Dla drewna okrągłego stosuje się w tym celu składowanie wodne lub wilgotne składowanie lądowe, oparte na zraszaniu stosów wodą. Przy suchym składowaniu lądowym drewno powinno mieć nieuszkodzoną korę.

Przetarcie zimowe

Przetarcie zimowe w pewnej mierze zabezpiecza tarcicę przed zasinieniem, bo wówczas z nadejściem wiosny jest ona już częściowo przeschnięta; stosy powinny być w tym wypadku możliwie przewiewne (program egzamin ustny). Sztuczne suszenie bezpośrednio po przetarciu lub zanurzanie w roztworach antyseptycznych całkowicie zabezpiecza tarcicę przed zasinieniem. Jako środki antyseptyczne stosuje się różne preparaty firmowe, jak np. „Fungimors” (mieszanina sublimatu z siarczynem sodu) w roztworze wodnym o stężeniu 5-10%, „Dowicide” (stężenie 0,4-0,6%), „Pentolat”, „Fibrosan” itp. Orłoś zaleca stosowanie 7% roztworu kwaśnego węglanu sodu NaHCO.,, który jest stosunkowo tani i skuteczny (opinie o programie).

Zmiany w składzie chemicznym drewna zasiniałego są niewielkie; według Komarowa zmniejsza się nieco zawartość celulozy, pentozanów i substancji rozpuszczalnych w gorącej wodzie, jednocześnie zaś wzrasta zawartość ligniny i żywicy. Zmiany te, aczkolwiek bardzo nieznaczne, wskazywałyby na to, iż rozwój grzybni odbywa się nie tylko kosztem plazmy żywych komórek, lecz że naruszone zostają również składniki błon komórkowych. Badania Wołkow a, Nikitina i Komarowa dowiodły, że celuloza siarczynowa uzyskana z zasiniałego drewna świerkowego praktycznie nie różni się pod względem własności technicznych od celulozy wyprodukowanej z drewna zdrowego. Nie stwierdzono ani trudności w procesie produkcyjnym, ani spadku wydajności masy celulozowej (segregator aktów prawnych).

Naturalna trwałość drewna również nie zostaje obniżona przez siniznę. Stwierdzono natomiast w praktyce, że drewno zasiniałe wchłania przy nasycaniu mniej oleistych środków impregnacyjnych niż drewno nieza- barwione; mimo to ilość wchłoniętego impregnatu wystarcza do zabezpieczenia drewna.

Fizyczne i mechaniczne własności drewna zasiniałego były przedmiotem licznych i szerokich badań, które jednak nie doprowadziły do jednoznacznych wyników. Przeprowadzając krytyczną ocenę tych badań Pieriełygin dochodzi do wniosku, że przy obciążeniach statycznych wpływ sinizny na mechaniczne własności drewna jest praktycznie nieuchwytny (promocja 3 w 1).