Względy ekonomiczne

Względy ekonomiczne przemawiają za wymiarowaniem płyt wyłącznie na siły, jakie występują w nich po ułożeniu w konstrukcji i zabezpieczeniem się przed nieprzewidzianymi w obliczeniach siłami przez dokładne opracowanie metod przechowania, transportu i montażu płyt (program uprawnienia budowlane na komputer).

Płyty o jednakowym obustronnym wyglądzie dla zabezpieczenia się przed ułożeniem odwrotną stroną powinny być odpowiednio znakowane. Przy konstruowaniu oparcia płyt na płatwiach należy kierować się zasadami podanymi dla płyt gazo- i pianobetonowych. Ze względu na prostotę konstrukcji szczegółowe omawianie metod wykonania pełnych płyt żelbetowych jest zbędne. Względnie mały zakres ich zastosowania w praktyce przemawia za wykonaniem płyt metodami rzemieślniczymi w zakładach polowych na budowie z ewentualnym za- stosowaniem form drewnianych takich, jakich się używa przy płytach pianobetonowych. Ze względu na małą grubość stosowanych w praktyce płyt szczególna uwaga przy ich wykonaniu powinna być zwrócona na zachowanie zgodnego z projektem położenia zbrojenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Nieznaczne nawet zmiany w tym położeniu mogą być powodem dużego procentowo zwiększenia ramienia sił wewnętrznych, co może spowodować powstawanie rys w płytach, a nawet i awarię przekrycia. Wykonanie płyt w zakładach polowych powinno być zlecane doświadczonemu personelowi lub poddane dokładnemu nadzorowi. Ze względu na nieduże grubości i względnie duży ciężar żelbetowe płyty pełne stanowią prefabrykat łatwo ulegający złamaniu przy niewłaściwym przechowaniu, transporcie i montażu. Wpływ sił dynamicznych występujących przy przesuwaniu, podnoszeniu, opuszczaniu i transporcie płyt jest tu większy niż przy płytach grubszych, wykonanych z lżejszego materiału. Tak np. płyta żelbetowa o grub. 5 cm jest przy tych samych wymiarach w planie cięższa od płyty gazo- lub pianobetonowej o grubości 10 cm, skutki więc wstrząsów jednakowego rzędu są w płycie żelbetowej znacznie niekorzystniejsze niż w płytach z betonów lekkich, a to ze względu na jej większą bezwładność i występowanie większych sił wewnętrznych przy 2 razy mniejszym ich ramieniu (uprawnienia budowlane).

Przejęcie naprężeń rozciągających

Przejęcie naprężeń rozciągających powstałych od wstrząsów przypada w jednym i w drugim przypadku na zbrojenie, tak więc zabezpieczenie płyty żelbetowej przed wszelkimi siłami dynamicznymi mogącymi powstać przy transporcie i montażu wymagałoby znacznie większego uzbrojenia strefy górnej, aniżeli płyt z betonów lekkich (program egzamin ustny).

Z powyższych rozważań wynika, że przy płytach o niewielkiej grubości zabezpieczenie się przed uszkodzeniami i złamaniami może być dokonane w sposób bardziej celowy drogą zwiększenia środków ostrożności przy transporcie i montażu, aniżeli wzmocnienia zbrojenia strefy górnej na trudne do przewidzenia rodzaje sil mogących powstać przy tych czynnościach (opinie o programie).
Pełne płyty żelbetowe powinny być przechowywane, transportowane i montowane zawsze w pozycji na rąb. Podobnie jak i wszelkie inne płyty powinny być one ustawiane przy transporcie długością w kierunku jazdy. Wyjątkowo staranne opakowanie płyt i całkowite ustabilizowanie ich pozycji w czasie transportu przy pomocy odpowiednich podkładek, przekładek między płytami i umocowań do środków transportu jest najpewniejszym rodzajem zabezpieczenia tego rodzaju płyt przed złamaniem.

Zasadniczym przeznaczeniem płyt trzcinowych jest ocieplenie ścian i stropów budynków prowizorycznych (segregator aktów prawnych). W ostatnich latach znalazły one jednak u nas zastosowanie na kilku obiektach przemysłowych jako stałe przekrycia dachowe, w związku z czym wskazane jest dokonanie analizy tego materiału użytego jako konstrukcja nośna przy małych rozstawach elementów je podtrzymujących.
Płyty trzcinowe wyrabiane są z surowca istniejącego w kraju w dużych ilościach. Otrzymuje się je przez prasowanie ciętej trzciny powiązanej równoległymi drutami. Na 1 m płyty używa się 7-ł-9 drutów. Ciężar objętościowy sprasowanej płyty waha się od 200-^360 kG/nr’.

Współczynnik przewodności cieplnej wynosi przypuszczalnie 0,07-^0,11 kcal/m’h°C. Wymiary w planie produkowanych płyt wynoszą 93 X 265 cm, a grubość - 3,5, 5,0, 7,0 oraz 10,0 cm. Płyty trzcinowe są materiałem łatwopalnym. Jak wiele innych materiałów pochodzenia organicznego, ulegają łatwo gniciu, szczególnie w miejscach wilgotnych i bez dostępu powietrza (promocja 3 w 1).