Względy urbanistyczne

Konkretne względy urbanistyczne nie zawsze muszą doprowadzić do analogicznego rozwiązania przestrzennego; często stanowią one o niecelowości bezpośredniego nałożenia nowego centrum na obszar centrum zabytkowego. Jednakże troska o odzwierciedlenie w ustosunkowaniu przestrzenno-plastycznym starego i nowego ośrodka, ich żywej ciągłości ideologicznej jest stale spotykaną prawidłowością całej praktyki urbanistyki socjalistycznej. W konkretnym wypadku Moskwy względy komunikacyjne, gospodarcze, architektoniczne, realizacyjne zbiegły się z dążnością do jak najściślejszego powiązania tradycji z współczesnością poprzez bezpośrednie nałożenie, sprzęgnięcie ich architektoniczno-urbanistycznych pomników (program uprawnienia budowlane na komputer).

Lokalizując nowe centrum Moskwy w jej historycznie narosłym centrum plan generalny stolicy przesądził tym samym konieczność gruntownego przeobrażenia układu historycznego założeń śródmiejskich. Wzbogacając się nowymi elementami, stając się coraz bardziej wielostronnym i skomplikowanym założenie centralne Moskwy rozrastało się na kanwie jej pajęczego układu. Wzrost miasta i jego znaczenia wywołały rozszerzenie terytorialne ośrodka centralnego i gruntowne przeobrażenie jego skali architektonicznej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przystosowując otoczenie Kremla i placu Czerwonego do nowej roli społecznej socjalistycznego śródmieścia, do ruchu wielkich mas ludzkich, do demonstracji i zabaw ludowych, do nowych potrzeb komunikacyjnych wyburzono w tym rejonie całe wielkie bloki tworząc naokoło Kremla system rozległych placów. Zachowując bezcenne skarby architektury zmieniono w ten sposób ich otoczenie przestrzenne. Dawne wąskie, zamknięte, pełne skrótów perspektywicznych panoramy Kremla zostały uzupełnione otwartymi dalekimi perspektywami (uprawnienia budowlane).

Monumentalne gmachy

Plac Czerwony, który dawniej był placem zamkniętym, otrzymał cztery wielkie prześwity wychodzące na otwarte przestrzenie doliny rzeki Moskwy oraz placu Maneżowego. Dwa nowoczesne mosty zbudowane u stóp Kremla i obliczone również na skalę milionowych demonstracji zmieniły całkowicie panoramę nadrzeczną. Wreszcie w sąsiedztwie zabytków z odległych wieków powstały nowoczesne monumentalne gmachy (Mauzoleum Lenina, gmach Rady Ministrów hotel „Moskwa“, a później wieżowce) (program egzamin ustny).

Nową Moskwę buduje się nawiązując do zrekonstruowanego centrum, zjednoczoną z nim wspólną, socjalistyczną treścią. Nie ma granicy i przeciwstawienia między Moskwą zabytkową i Moskwą nowoczesną jest jedna Moskwa socjalistyczna, której serce stanowi jej zabytkowe centrum (opinie o programie).

Jednym z najciekawszych przykładów odnowy i zarazem ciągłości historycznej w rozwoju założenia zabytkowego jest przebudowa placu Czerwonego i jego otoczenia dokonana w kilku etapach w latach 1924-1937. Plac Czerwony pochodzący z najodleglejszej epoki dziejowej Moskwy powstał u stóp założenia kremlowskiego, w oparciu o jego północno-wschodnią elewację, kształtowany z przeciwległej strony przez hale targowe, za którymi zaczynała się zabudowa Kitajgorodu (segregator aktów prawnych). Tak jak i inne place targowe miast rosyjskich związane z przeprawą plac Czerwony miał podłużną formę z główną osią poprzeczną do rzeki. W latach 1555-1560 na placu wyrosła świątynia Wasyla Błogosławionego, dzieło mistrzów rosyjskich - Barmy i Posnika. W latach 1624-1G26 powstała świetna architektura nadbudowy wieży Spasskiej, a nieco później-strzeliste zwieńczenie wież Senatorskiej, Arsenalskiej i Nikolskiej. W tym okresie rozwojowym kompozycja placu opierała się na jego jedynej, wzdłużnej osi, którą zamyka widokowo świetna bryła świątyni. Istotną innowację wniósł do kompozycji placu Czerwonego Kazakow budując w r. 1776 gmach Senatu (późniejszego Sądu) (promocja 3 w 1). Gmach ten usytuowany wewnątrz obwarowań kremlowskich, tuż przy murze wychodzącym na plac Czerwony i wyrastający ponad kremlowskie blanki zaprojektował Kazakow w ten sposób, że kopuła jego wznosi się na osi wieży Senatorskiej jednakowo odległej od dwu skrajnych wież kremlowskiej elewacji placu - Spasskiej i Nikolskiej.