Wzmacniacze elektryczne

Do wzmacniania sygnałów elektrycznych stosuje się zazwyczaj układy elektroniczne. Wzmacniacze z lampami elektronowymi, zależnie od konstrukcji, mogą mieć bardzo różnorodne charakterystyki. Ogólnie mówiąc, najlepiej nadają się do wzmacniania prądów zmiennych w zakresie częstotliwości od około 10 Hz do około 60 MHz (program uprawnienia budowlane na komputer). Wzmacniać można także mniejsze bądź większe częstotliwości, ale ze znacznie większą trudnością. Wzmacnianie prądów stałych metodami elektronicznymi możliwe jest przy dużych opornościach wewnętrznych źródła; w przypadku źródeł o małych opornościach konieczne jest stosowanie specjalnych układów, w których zazwyczaj odbywa się przekształcanie prądu stałego na zmienny. Wzmacniacze prądu zmiennego mogą być nastrojone na wąskie pasmo częstotliwości, mogą też wzmacniać pasmo bardzo szerokie. Trudniej jest skonstruować wzmacniacz szerokopasmowy („video") niż wzmacniacz o umiarkowanej szerokości pasma (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wzmacniacze różnią się ponadto w zależności od oporności obwodu, do którego przekazują sygnał wyjściowy. Jeżeli oporność ta jest mała, to wzmacniacz określa się jako wzmacniacz mocy, ponieważ dostarcza znacznej mocy przy małym wzroście napięcia. Jeżeli oporność wyjściowa jest duża, a więc moc dostarczana ma wartość małą, to wzmacniacz określa się jako wzmacniacz napięcia (uprawnienia budowlane).

 W niektórych wzmacniaczach na jeden stopień wzmocnienia używa się jednej lampy elektronowej („wzmacniacz niesymetryczny"), podczas gdy w innych na jeden stopień przypadają dwie lampy połączone przeciwsobnie. Często ostatnim stopniem wzmacniacza jest przeciwsobny stopień mocy. We wzmacniaczach napięciowych współczynnik wzmocnienia na stopień wynosi na ogół od 10 do 100. Wartość ta zależy od dodatkowych warunków, które musi spełnić wzmacniacz; na przykład w celu uzyskania maksymalnej stabilności i szerokości pasma częstotliwości często wprowadza się ujemne sprzężenie zwrotne powodujące zmniejszenie wzmocnienia (program egzamin ustny).

Elektronicy

Przy wyborze układu wzmacniacza, bądź gotowego przyrządu dostępnego w^: handlu, użytkownik powinien podać następujące dane: współczynnik wzmocnienia, oporność źródła sygnału i oporność układu dołączanego do wyjścia wzmacniacza, zakres i charakterystykę częstotliwości, wymaganą stabilność, rodzaj zasilania (z uwzględnieniem stabilności źródła zasilania), wymagania dotyczące przesunięcia fazowego i liniowości oraz, jak zwykle w takich przypadkach, górną granicę kosztu, rozmiarów i ciężaru (opinie o programie). Jedną z najpospolitszych trudności związanych ze stosowaniem elektroniki w badaniach jest niemal powszechna niechęć „ekspertów" elektronicznych do przyjęcia układu, który z powodzeniem służył innym. Elektronicy mają zwykle wrażenie, że uda im się ulepszyć układ, a skutek jest taki, że upływają miesiące, zanim usunie się wszystkie nieprzewidziane trudności - następstwa wprowadzonych zmian. Wyjąwszy tych, którzy w imię własnych zainteresowań zajmują się badaniami elektronicznymi, należy doradzić wszystkim posługiwanie się znormalizowanymi, wypróbowanymi układami, jeżeli tylko są dostępne (segregator aktów prawnych).

Ostatnio zostały opracowane magnetyczne wzmacniacze prądu stałego. Na uwagę zasługuje również rozwój elementów półprzewodnikowych (np. germanowych) jako zamienników lamp elektronowych. Granica wzmocnienia użytecznego. Powiększając lub wzmacniając jakąkolwiek bądź wielkość fizyczną dochodzi się wreszcie do punktu, którego nie warto już przekraczać. Punkt ten wyznacza zazwyczaj pewna postać uogólnionego „szumu” optymalnej czułości przyrządu. 0 górnej granicy czułości użytecznej stanowią oprócz szumu - uchyby systematyczne, niestałość punktu pracy, histereza itp. W wielu przypadkach czas zużywany na czynności pomiarowe nie jest istotny, w innych natomiast szybkość pomiaru ma zasadnicze znaczenie (promocja 3 w 1). Przykładem mogą być pomiary ciśnienia w chwili wybuchu, naprężeń w wirującym śmigle, napięcia piorunu, pomiary temperatury powietrza dokonywane z samolotu oraz, z natury rzeczy, pomiary dowolnych wielkości rejestrowanych jako funkcje czasu.