Wzmocnienie strefy ściskanej

W takich przypadkach może być celowe wzmocnienie strefy ściskanej prętami stalowymi. przeznaczonymi do pracy na ściskanie. A więc w żelbecie można celowo wykorzystać wytrzymałość stali zarówno na ściskanie, jak i na rozciąganie. Jak wiadomo obie te wytrzymałości są co do wartości bardzo zbliżone (program uprawnienia budowlane na komputer).

Natomiast w stosunku do wytrzymałości betonu na ściskanie, wytrzymałość stali jest od 6 do 20 razy wyższa. Stąd w elementach żelbetowych występuje zdecydowana przewaga powierzchni przekroju betonu. Przekrój wkładek stanowi praktycznie 0,3-5% przekroju żelbetowego. Ogólnie z żelbetu wykonuje się elementy przeznaczone do pracy na ściskanie oraz na zginanie lub równoczesne zginanie i ściskanie albo rozciąganie, rzadziej na samo rozciąganie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Kryteria wytrzymałości tych elementów będą więc różne w zależności od sposobu obciążenia, stosunku wytrzymałości i przekrojów betonu i stali, kształtu i przekroju itp. O wytrzymałości złożonego elementu żelbetowego będzie najczęściej decydować jeden z bardziej niekorzystnie naprężonych materiałów składowych albo beton, albo stal. Ponieważ zarówno beton jak i stal są materiałami sprężysto-plastycznymi o dużych odkształceniach plastycznych przed zniszczeniem, często jak wiemy o wytrzymałości elementów decyduje równocześnie beton i stal (uprawnienia budowlane).

W betonie możemy wyróżnić na ogół następujące trzy podstawowe rodzaje zniszczeń:
a. przy wykorzystaniu wytrzymałości na rozciąganie następuje zniszczenie przez powstanie rys poprzecznych do kierunku obciążenia,
b. przy ściskaniu w momencie osiągnięcia wytrzymałości na ściskanie następuje zniszczenie przez wyczerpanie spoistości poprzecznej i powstanie rys podłużnych,
c. przy równoczesnym dwukierunkowym naprężeniu na ściskanie i rozciąganie, zniszczenie następuje przez powstanie rys wzdłuż naprężeń ściskających, co zgodne jest z zarysowaniem oddzielnych działań (program egzamin ustny).

Siły rozciągające

Rodzaj zniszczenia ma miejsce w praktyce w prętach rozciąganych i w strefie rozciąganej w prętach zginanych i mimośrodowo obciążonych. Ponieważ beton ma niską wytrzymałość na rozciąganie, zakłada się możliwość wystąpienia tego rodzaju zniszczenia w większości konstrukcji żelbetowych, a siły rozciągające przekazuje się na zbrojenie ułożone wzdłuż kierunku działania tych sił. W ten sposób uzyskuje się dowolnie żądane zwiększenie nośności konstrukcji. W fazie początkowego obciążenia zbrojenie współpracuje z betonem na rozciąganie (opinie o programie).

Po wystąpieniu rys, beton nie bierze udziału w pracy, a całe obciążenie rozciągające przenosi stal, beton zaś uczestniczy nadal w przenoszeniu obciążeń w strefie między rysami. Rodzaj zniszczenia występuje w prętach ściskanych i w strefie ściskanej prętów zginanych albo mimośrodowo ściskanych lub rozciąganych. Nośność przy tym obciążeniu jest - jak już wspomniano - ok. 10-krotnie wyższa niż przy rozciąganiu.

Dalsze zwiększenie nośności (w przypadkach koniecznych) uzyskuje się przez zastosowanie zbrojenia podłużnego oraz strzemion lub spiral uzwojenia. W fazie sprężystości zbrojenie podłużne współpracuje z betonem, doznając naprężeń proporcjonalnie większych w stosunku do modułów sprężystości. W fazie późniejszej, po wystąpieniu odkształceń plastycznych w betonie, udział stali w przenoszeniu obciążeń wzrasta, aż w chwili poprzedzającej zniszczenie zarówno beton jak i stal osiągają swoje graniczne wytrzymałości na ściskanie (segregator aktów prawnych).

Zbrojenie uzwajające podnosi wytrzymałość betonu na ściskanie przez zmniejszenie odkształceń poprzecznych betonu i opóźnienie chwili wystąpienia rys podłużnych. Wreszcie rodzaj zniszczenia ma miejsce w przypadkach obciążenia złożonego, np. w belkach zginanych, w obszarach równoczesnego obciążenia momentem i siłą poprzeczną. Zwiększenie wytrzymałości uzyskuje się przez zastosowanie zbrojenia w postaci strzemion lub prętów odgiętych wzdłuż kierunku działania naprężeń rozciągających (promocja 3 w 1).