Wzrost temperatury mieszanki

Z kolei omówione będzie mieszanie w ciągu długiego okresu. Na ogół występuje wtedy wyparowywania wody z mieszanki, powodujące pogorszenie się urabialności i wzrost wytrzymałości. Drugorzędnym efektem jest wówczas kruszenie się kruszywa, szczególnie, jeśli jest miękkie; uziarnienie kruszywa staje się bardziej drobne i pogarsza się urabialność. Efektem tarcia jest wzrost temperatury mieszanki (program uprawnienia budowlane na komputer).

W przypadku betonu napowietrzonego przedłużony okres mieszania zmniejsza zawartość powietrza o ok. 1/6 na godzinę, w zależności od rodzaju czynnika napowietrzającego, podczas gdy zwłoka w ułożeniu bez ciągłego mieszania powoduje spadek zawartości powietrza jedynie o ok. 1/10 na godzinę. Z drugiej strony zmniejszenie czasu mieszania poniżej 2 lub 3 min może prowadzić do nieodpowiedniego napowietrzenia mieszanki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przerywane (okresowe) mieszanie aż do ok. 3 h, a w niektórych przypadkach do 6 h, jest nieszkodliwe, jeśli chodzi o wytrzymałość i trwałość, lecz z upływem czasu pogarsza się urabialność, o ile nie zapobiegnie się ucieczce wilgoci z betoniarki (uprawnienia budowlane). Dodawanie wody w celu przywrócenia urabialności prowadzić będzie do obniżenia wytrzymałości betonu. Niektórzy autorzy twierdzą, że ta strata wytrzymałości jest niższa, niż mogłaby być oczekiwana przy przyjęciu do obliczenia stosunku wodno-cementowego całkowitej ilości wody; inni natomiast uważają, że strata ta będzie taka sama, jak w przypadku, gdyby tę dodatkową ilość wody dodać do wody zarobowej w czasie początkowego mieszania (program egzamin ustny).

Proces zagęszczania betonu

Wyjaśnienia tej różnicy doszukiwać się należy w sposobie, w jaki nastąpiła utrata wody; woda utracona wskutek wyparowywania nie powinna być uwzględniona w rzeczywistym stosunku wodno-cementowym, lecz jeśli dodatkowo dodana woda zastępuje wodę zużytą w procesie hydratacji, wtedy stanowi ona część rzeczywistej wody zarobowej, która ma wpływ na wytrzymałość. Jak wskazują badania, dodawana w czasie powtórnego mieszania woda zwiększa nieznacznie skurcz, lecz ma to prawdopodobnie miejsce jedynie wtedy, kiedy wskutek tego dodatku ulega zwiększeniu rzeczywisty stosunek wodno-cementowy (opinie o programie).

Mogą istnieć przypadki, gdy beton musi być mieszany ręcznie, a ponieważ trudniej jest wówczas uzyskać jednorodność, konieczna jest szczególna staranność. Kruszywo powinno być układane jednorodnymi warstwami na twardym, czystym i nieporowatym podłożu; cement należy rozprowadzić na powierzchni kruszywa i zmieszać dokładnie suche składniki od jednego końca warstwy do długiego, aż mieszanka będzie jednorodna. Zwykle wymaga się trzykrotnego przemieszania składników. Następnie dodaje się stopniowo wodę, tak aby nie mogła uciec z mieszanki ani sama, ani z cementem. Zwykle przerzuca się całą mieszankę trzy razy, dopóki nie stanie się jednorodna pod względem koloru i konsystencji. Jest rzeczą oczywistą, że w czasie mieszania ręcznego nie można pozwolić, aby do mieszanki dostała się ziemia lub inne obce materiały (segregator aktów prawnych).

Proces zagęszczania betonu polega w zasadzie na eliminowaniu uwięzionego powietrza. Najstarsze sposoby polegały na ubijaniu i wygniataniu powierzchni betonu w celu usunięcia powietrza i doprowadzenia do bardziej ścisłego ułożenia składników. Bardziej nowoczesnym środkiem zagęszczenia jest wibrowanie, w czasie którego cząsteczki ulegają chwilowemu rozdzielaniu, co w efekcie pozwala na ich zagęszczenie i tworzenie zwartej masy (promocja 3 w 1). Wibrowanie jako środek do zagęszczania pozwoliło na stosowanie bardziej suchych mieszanek niż te, które mogły być zagęszczone ręcznie (wskaźnik zagęszczenia poniżej ok. 0,75 lub 0,80, aż do 0,60, gdy może być jeszcze konieczne stosowanie ciśnienia). W rzeczywistości nawet mieszanki bardzo suche i sztywne mogą być w sposób zadowalający wibrowane, a więc dla danej wymaganej wytrzymałości beton może być wykonany z mniejszą ilością cementu.