Zaczepy dolne

Zaczepy dolne przeskakują przy tym po przewiązkach słupów. Po zakończeniu skoku podnoszenia głowicy odwraca się ponownie kierunek obrotu śrub (faza IV) i osadza dolne zaczepy głowicy na przewiązkach wieży. Na koniec w miarę potrzeby reguluje się odchylenie wahaczy zaczepów dolnych dla uzyskania poziomego ustawienia głowicy, po czym można przystąpić do dalszych prac nowego cyklu budowy. Opuszczanie głowicy odbywa się analogicznie, przy czym zaczepy są odciągane podczas mijania przewiązek słupów wieży (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozwiązanie to pozwoliło na całkowite wyeliminowanie osobnych prowadnic, które trzeba było przemontowywać na wieży. Przez oparcie belki dźwigającej koła przewojowe wyciągu towarowego i osobowego na konstrukcji głowicy umożliwiono ich równoczesne podnoszenie z głowicą i wyeliminowano konieczność każdorazowego montowania kół na nowym poziomie wieży.
Głowica służy nie tylko do budowy trzona, ale po opuszczeniu jej wewnątrz komina (przy zdemontowanych belkach pomostowych) umożliwia wykonanie wykładziny ceglanej komina. Wieża rurowa wraz z osadzonymi na niej wtedy kołami wyciągów pozostaje w kominie do czasu ukończenia robót i jest następnie stopniowo demontowana za pomocą głowicy, która w końcu może być rozebrana na dole komina, w bezpiecznych i stosunkowo wygodnych warunkach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Głowicę komina wykonuje się przez odchylenie zewnętrznej części formy i wstawienie dodatkowego deskowania z drewna. Można również wykonać głowicę w osobnym deskowaniu przymocowanym do części zewnętrznej formy i ściągniętym od zewnątrz.
Wsporniki podwykładzinowe, które mają wysokość 1,25 m, a więc wysokość formy wewnętrznej, wykonuje się odchylając płaty wewnętrzne 2 do wymaganych wymiarów. Wsporniki rozpiera się krótkimi drewnianymi prętami 3 o zewnętrzną część formy 1 (uprawnienia budowlane).
Jeśli nie ma wzmocnień przy otworach, zakłada się do formy ramę drewnianą lub stalową, w obrębie której nie układa się betonu.

Po stężeniu betonu można usunąć ramę lub pozostawić ją jako obramowanie. W przypadku gdy otwory są duże i wymagają wzmocnień konstrukcji żelbetowej trzona w postaci pilastrów pionowych i poziomych wystających na zewnątrz, stosowanie form stalowych zwykle nie wystarcza (program egzamin ustny).

Górna część cieplaka

Jeśli otwory umieszczone są bardzo nisko, można dolną część trzona wykonać w osobnym deskowaniu z krążynami drewnianymi opartymi na słupach drewnianych lub stalowych rurowych ustawionych od strony zewnętrznej i wewnętrznej komina. Deskowanie takie formuje się odpowiednio, uwzględniając zgrubienia trzona, wycięcia i wsporniki. W otworach zakłada się ramy drewniane rozparte brusami, zdejmowanymi po stężeniu betonu (opinie o programie). Ponad przekrojami z otworami stosuje się zwykle formy stalowe.

W razie konieczności budowy komina w warunkach zimowych należy wykonać cieplak, którego zadaniem jest utrzymanie temperatury ok. +10°C w okresie wiązania betonu. W Polsce stosowano cieplaki przy budowie kominów w Elektrowni Jaworzno II w Hucie Aluminium w Skawinie i w Elektrowni Żerań (komin nr 1). Pełny cieplak wymaga uzupełnienia konstrukcji i zawieszenia na niej powłoki brezentowej. Powłoka ta składa się z 2 części: części górnej obejmującej zawieszenie pomostu roboczego oraz z części dolnej ściągniętej u dołu liną, obejmującej świeżo wykonane części trzona (segregator aktów prawnych).
Górna część cieplaka zatrzymuje cieple powietrze, które otrzymuje się przez nagrzewanie (nagrzewnicami lub piecykami koksowymi).
W naszych warunkach klimatycznych zima trwa krótko i zwykle można w tym czasie przerwać budowę komina na okres 3 do 4 miesięcy.

Aby uchronić się przed ujemnymi skutkami przymrozków, stosuje się tzw. półcieplaki, tj. ochronę z brezentu tylko dla świeżo zabetonowanej części trzona (promocja 3 w 1).