Zaczyn cementowy

Betonoznawstwo jest to nauka o betonach różnych rodzajów, ich składzie, właściwościach oraz sposobach otrzymywania i zastosowania. W budownictwie współczesnym stosuje się betony różnych rodzajów, wykonane na spoiwach mineralnych, jak i na lepiszczach organicznych. W niniejszym podręczniku rozpatruje się szczegółowo jedynie betony na spoiwach mineralnych. Beton jest to sztuczny kamień, otrzymywany w wyniku stwardnienia zagęszczonej mieszanki betonowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Spośród spoiw mineralnych największe zastosowanie mają cementy różnych rodzajów. Cement i woda są aktywnymi składnikami mieszanki betonowej. Zaczyn cementowy, powstający przy zarabianiu cementu wodą, otula ziarna piasku, tłucznia czy żwiru, wypełnia wolne przestrzenie między nimi i odgrywa rolę smaru nadającego mieszance niezbędną ciekłość. Następnie zaczyn cementowy twardniejąc wiąże ziarna kruszywa. Kruszywo tworzy sztywny szkielet betonu oraz zmniejsza jego skurcz, powstający w wyniku skurczu twardniejącego zaczynu cementowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Materiały, z których wykonywany jest beton, określają z góry jego skład i właściwości oraz wpływają na technologię produkcji wyrobów i ekonomiczność ich stosowania (uprawnienia budowlane).

Jako materiały wiążące do wyrobów z betonów zwykłych cementowych mogą zgodnie z SNiP I-W.2-69 ’> być stosowane:

• cement portlandzki i jego odmiany (szybkotwardniejący, uplastyczniony, hydrofobowy, siarczanoodporny, biały, kolorowy);
• cement portlandzki żużlowy, cement portlandzki żużlowy szybko twardniejący i cement portlandzki pucolanowy;
• cement portlandzki piaszczysty (najskuteczniej twardniejący w procesie autoklawizacji), stanowiący mieszaninę drobno mielonego klinkieru cementu portlandzkiego i piasku kwarcowego przy niezbędnym dodatku gipsu;
• cement glinowy, używany rzadko, w specjalnych przypadkach i tylko przy twardnieniu betonu bez obróbki cieplnej (program egzamin ustny).

Cementy portlandzkie

Stosuje się także cementy specjalne: bezskurczowe, ekspansywne i inne. Cementy portlandzkie tej samej marki, ale produkowane w różnych zakładach, mogą znacznie różnić się swoimi właściwościami, zależnie od mieszaniny surowcowej, mineralogicznego składu klinkieru i technologii produkcji. Wyboru cementu należy dokonać, niezależnie od sprawdzenia zgodności jego właściwości z wymaganiami norm GOST, z uwzględnieniem procesu technologicznego wykonywania wyrobów, ich przeznaczenia i warunków eksploatacji (opinie o programie).

Dla umożliwienia pełnego wykorzystania aktywności cementu i prawidłowego określenia ilości jego zużycia należy go uprzednio zbadać. W tym celu wykonuje się z cementu i zaplanowanych kruszyw, zgodnie z obliczonym składem betonu, sześciany o krawędzi 15 cm, które poddaje się obróbce cieplnej według ustalonych warunków technologicznych stosowanych w zakładzie. Następnie sześciany bada się na ściskanie, po ostygnięciu i po 28 dniach dojrzewania. Wyniki badań pozwalają uściślić zużycie cementu odpowiednio do wymaganej wytrzymałości betonu (segregator aktów prawnych).

Przy wykonywaniu wyrobów skrócenie okresu twardnienia cementu jest jednym z głównych zadań, które mają na celu szybkie narastanie wytrzymałości. W celu skrócenia okresów twardnienia, niezależnie od obróbki cieplnej, stosuje się cementy portlandzkie szybkotwardniejące.

Cement portlandzki szybkotwardniejący twardnieje szybko (w ciągu I-i-3 dni) wskutek zawartości w jego klinkierze dostatecznej ilości szybko twardniejących minerałów - C₃S i C₃A, rzędu 60-i-65%. Wprowadza się do niego dodatek gipsu (przy przemielaniu klinkieru, w ilości 1,5-3,5% w przeliczeniu na S0₃), a miałkość klinkieru wynosi wg Towarowa 3500H-4500 cm7g (promocja 3 w 1). Cement ten powinno się sporządzać z klinkieru, w miarę możliwości bez aktywnych drobno zmielonych dodatków hydraulicznych, ale dopuszcza się wprowadzenie do niego (przy przemiale) żużli wielkopiecowych granulowanych lub innych aktywnych dodatków mineralnych w ilości do 15% (w odniesieniu do masy cementu).