Zagadnienie kauczuku

W celu otrzymania lateksu stosuje się nacięcia podobnie jak przy żywicowaniu. Drzewo kauczukowe dojrzewa do użytkowania w ciągu 5 lat, użytkowanie można prowadzić przez 25-35 lat. Średnia roczna wydajność wynosi 450-500 kg kauczuku z 1 ha plantacji, przy starannej selekcji i uprawie może dochodzić do 2000 kg (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zagadnienie kauczuku straciło w pewnym stopniu swe znaczenie od czasu uruchomienia opartej na węglu produkcji kauczuku syntetycznego.

Guta jest drugim ważnym składnikiem występującym w lateksie drzew rosnących na Borneo i na Sumatrze, jak np. Ysonandra gutta Hook i inne, prócz tego występuje w rozpowszechnionej u nas trzmielinie. Guta należy do grupy węglowodorów. Jest ona zbliżonym do kauczuku polimerem izoprenu (C5H8) n; od kauczuku różni się krótszym i odmiennie powiązanym łańcuchem. Przy pozyskiwaniu z drzew żywych lub z surowców roślinnych otrzymuje się gutę zawsze w połączeniu z innymi składnikami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W tej postaci określa się ją mianem gutaperki; techniczna wartość gutaperki jako surowca zależy od zawartości guty. Gutaperka stosowana jest jako domieszka uszlachetniająca w produkcji gumy i wyrobów kauczukowych, jako materiał do produkcji matryc oraz jako materiał do izolowania kabli morskich. Przemysłowe i techniczne znaczenie gutaperki jest bardzo duże.
W Rosji otrzymuje się gutę z pospolitych krzewów leśnych, z trzimieliny zwyczajnej (Evonymus europaea L.) i z trzmieliny brodawkowatej (Evonymus verrucosa Scop). Obok użytkowania krzewów rosnących dziko w lesie stosuje się hodowlę trzmieliny w plantacjach (uprawnienia budowlane).

Guta występuje głównie w korze pierwotnej, w mniejszej ilości w łyku pędów trzmieliny. Według Kudaszowej zawartość guty wzrasta z wiekiem krzewu, zamykając się w korze korzeni trzmieliny brodawkowatej w granicach 0,5—34%, w korze zaś pędów między 0 a 12%. Największa ilość guty występuje w górnej części korzenia, w sąsiedztwie szyi korzeniowej. Przeciętna zawartość guty w trzmielinie wynosi około 7% (program egzamin ustny).

Gutodajność trzmieliny

Badania nad bazą trzmielinową w Polsce przeprowadzone zostały przez zakład ubocznych użytków leśnych Instytutu Badawczego Leśnictwa pod kierownictwem W. Grochowskiego. Wykazały one, że naturalne stanowiska trzmieliny zwyczajnej (Evonymus europaea L.) i brodawkowatej (Evonymus verrucosa Scop.) są za ubogie, aby mogły stanowić źródło surowca dla przyszłego przemysłu gutaperkowego, mogą natomiast stanowić punkt wyjściowy do produkcji plantacyjnej (opinie o programie).

Na podstawie obfitego materiału analitycznego ustalono, że w Polsce przeciętna zawartość guty w korze korzeni trzmieliny zwyczajnej wynosi 5,03%-0,115%, a u trzmieliny brodawkowatej 7,03%—0,143%. Polska trzmielina zwyczajna jest nieco bogatsza, a trzmielina brodawkowata nieco uboższa w gutę w porównaniu z przeciętnymi wartościami podawanymi przez źródła radzieckie. Kora korzeni obu tych gatunków trzmieliny nadaje się do wykorzystania jako surowiec gutodajny. Według J urkie- wieża przeciętny ciężar powietrznosuchej kory korzeniowej otrzymanej z jednego krzewu trzmieliny zwyczajnej wynosi 81 g, gdy tymczasem u trzmieliny brodawkowatej tylko 12 g.

Można więc przyjąć, że krzew trzmieliny zwyczajnej produkuje w naszych warunkach średnio 4,07 g guty, a krzew trzmieliny brodawkowatej zaledwie 0,84 g (segregator aktów prawnych). Opierając się na tych przesłankach oraz na własnościach biologicznych ustalono, że w Polsce podstawowym gatunkiem do produkcji surowca gutodajnego powinna być trzmielina zwyczajna hodowana w plantacjach, a uzupełniającym gatunkiem może być trzmielina brodawkowata, którą należy rozmnażać w półuprawach. Wniosek ten jest zgodny z tendencjami przejawiającymi się ostatnio w Rosji.

Gutodajność trzmieliny (wyrażona w % ciężaru bezwzględnie suchej kory) jest cechą bardzo zmienną. Według badań Instytutu Badawczego Leśnictwa zamyka się ona w następujących granicach:
- trzmielina brodawkowata (Evonymus verrucosa Scop.) 0%—26%, przy współczynniku zmienności 58,2%;
- trzmielina zwyczajna (Evonymus europaea L.) 0%—24%, przy współczynniku zmienności 71,2% (promocja 3 w 1).