Zainstalowanie przenośnika łopatkowego

Nóż skrzyni składa się z 3 elementów, z których środkowy może być wysuwany lub zamieniany na nóż z 5 zębami dla zwiększenia możliwości odspajania gruntów spoistych. Urobek odspojony nożem dostaje się na przenośnik, składający się z 13 łopatek przymocowanych do 2 łańcuchów przenośnika. Przenośnik ma 4 prędkości: szybsze do gruntów niespoistych, a powolniejsze do gruntów spoistych. Przed rozpoczęciem wypychania urobku ze skrzyni przenośnik należy unieść, aby utworzyć odpowiedniej wielkości szczelinę (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zainstalowanie przenośnika łopatkowego nie tylko umożliwia wykorzystanie pełnych możliwości napełnienia skrzyni zgarniarki, ale wpływa istotnie na zmniejszanie oporów w skrzyni przy napełnianiu jej urobkiem, w szczególności w ostatnich stadiach, gdy masy urobku zmuszone są do przepychania się poprzez znajdujące się już w skrzyni masy ziemi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stałą tendencją obserwowaną w krajach wysoko uprzemysłowionych (w szczególności w USA) jest powiększanie mocy silników wysokoprężnych. Wzór ten można jeszcze przedstawić w zależności od długości poszczególnych odcinków drogi oraz odpowiednich prędkości jazdy z uzwględnieniem czasu niezbędnego na zmiany biegów i kierunków jazdy (uprawnienia budowlane).

Największy wpływ na czas trwania cyklu roboczego zgarniarki ma czas przejazdu z urobkiem -1₂ i czas przejazdu powrotnego - t₄. Przy długości drogi przewozu wynoszącej 250 m czas t₂i t_x stanowi 50-75%, a przy 500 m - 60-80% czasu trwania całego cyklu roboczego zgarniarki. W tych warunkach wydajność zgarniarki zależna jest w przeważającym stopniu od prędkości jazdy z urobkiem, a w szczególności jazdy powrotnej, gdyż przy skrawaniu gruntu i nagarnianiu urobku stosuje się najmniejszą prędkość (I bieg) (program egzamin ustny).

Współczynnik spoistości gruntu

Współczynnik spoistości gruntu S₃ stanowi odwrotność współczynnika spulchnienia, którego wielkość dla gruntów średnich wynosi 1,14-1,3. Współczynnik napełnienia skrzyni S_n wynosi 0,84-1,0, a przy napełnianiu skrzyni _trz czubem” - 1,14-1,3 (opinie o programie).

Współczynnik wykorzystania czasu roboczego Su, jest przy pracy zgarniarek duży (0,804-0,90), co jest wynikiem korzystnych warunków pracy zgarniarek, które w porównaniu z pracą koparek pracują prawie nieprzerwanie (mimo że są maszynami pracy cyklicznej). Dane ogólne. Przy projektowaniu technologii robót ziemnych wykonywanych za pomocą zgarniarek należy uwzględniać przede wszystkim specyficzne warunki ich pracy. Podstawowym warunkiem umożliwiającym wykorzystanie ich zalet jest zabezpieczenie odpowiednio dużego frontu robót oraz przygotowanie i wytyczenie w terenie dróg, aby mogły one rozwijać w pełni swe prędkości robocze jazdy; dotyczy to w szczególności zgarniarek samobieżnych (segregator aktów prawnych).

Praca zgarniarek powinna się odbywać na podstawie ściśle opracowanej technologii, realizowanej wg szczegółowo ustalonych harmonogramów robót. Jeśli roboty wykonywane są w terenie, w którym pozostały korzenie po wykarczowaniu pni, lub jeśli rodzaj gruntu uniemożliwia bezpośrednie skrawanie gruntu, wówczas zastosować należy zrywaki, które z korzyścią mogą być stosowane w suchych

spoistych gruntach gliniastych i gliniasto-piaszczystych; stosowanie zrywaków w gruntach wilgotnych jest niecelowe, gdyż po ich przejściu pozostają jedynie wąskie bruzdy. Przygotowanie dróg dla przejazdu zgarniarek polega na wyrównaniu ich korony i zapewnieniu odpływu wody, przy czym praca ta może być wykonana za pomocą samej zgarniarki lub spycharki, albo też równiarki (promocja 3 w 1). Drogi wyboiste i nierówne zmuszają do znacznego zmniejszania roboczych prędkości maszyn, a zatem obniżania ich wydajności. Wjazdy na nasypy z ukopu powinny się rozpoczynać od wewnętrznej krawędzi ukopu, zaś ich szerokość powinna wynosić około 4 m.