Zanurzanie i wyjmowanie areometru

Zawartość węglanu wapnia wykrywa się przy użyciu 30% kwasu solnego przy następującym założeniu:

• jeżeli burzenie się nie występuje, to znaczy, że zawartość węglanu wapnia wynosi < 1%,
• jeżeli burzenie się jest bardzo słabe, to znaczy, że zawartość węglanu wapnia wynosi 1 - 3%,
• jeżeli burzenie się jest średnie, to znaczy, że zawartość węglanu wapnia wynosi 3 - 5%,
• jeżeli burzenie się jest bardzo silne, to znaczy, że zawartość węglanu wapnia wynosi ponad 5% (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zanurzanie i wyjmowanie areometru powinno trwać około 30 sekund co ma. na celu zapobieżenie powstawaniu zaburzeń w zawiesinie zawartej w cylindrze. Po dokonaniu wszystkich odczynów zgodnie z czasami podanymi w tablicy  przystępuje się do wyznaczenia średnic cząstek występujących w próbce. W pierwszej rubryce podana jest średnia temperatura analizy. W następnych rubrykach podane są średnice wzorcowe cząstek w zależności od czasu odczytu i ciężaru właściwego. Wyniki analizy sitowej i areometrycznej stanowią podstawę do wykreślenia krzywej uziarnienia danego gruntu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Inną formą graficznego przedstawienia składu uziarnienia jest trójkąt Fereta. Jest to figura podzielona na różnej wielkości pola, odpowiadające różnym rodzajom gruntów, przy czym wzdłuż każdego boku wyznaczone są podziały procentowe. Posługiwanie się trójkątem Fereta polega na tym, że na dwu z jego boków odmierza się uzyskane procentowe ilości poszczególnych frakcji i z otrzymanych punktów prowadzi się proste równoległe do sąsiednich boków. Rodzaj gruntu określa pole, na którym następuje skrzyżowanie się poprowadzonych prostych (uprawnienia budowlane).

W celu określenia ciężaru właściwego w laboratorium, przeprowadza się badania przy użyciu piknometru. Piknometrem nazywa się szklane naczynie o określonej pojemności, na przykład 50 ml, z wąską szyjką, na której zaznaczona jest miara pojemności (program egzamin ustny).

Ciężar gruntu

Ciężar gruntu otrzymuje się przez ważenie na wadze analitycznej o nośności 100 G z dokładnością do 0,001 G, objętość zaś jest równa objętości wody wypartej przez grunt, przy założeniu, że poszczególne cząstki gruntu są od siebie oddzielone i, że nie znajdują się wśród nich pęcherzyki powietrza. Grunt użyty do badania powinien być wysuszony w temperaturze 105°C, roztarty na proszek, oraz przesiany przez sito 0 2 mm. Od tego ostatniego warunku można odstąpić w przypadku gruboziarnistych piasków i żwirów, jednak przy założeniu, że ziarna przejdą łatwo przez szyjkę piknometru (opinie o programie). Piknometr do badania 5 G gruntu odważonego na parowniczce. Grunt przesypuje się następnie do piknometru, dolewa się wody destylowanej tyle aby wypełniła ona mniej więcej pół pojemności piknometru i gotuje się zawartość w przeciągu około pół godziny, licząc od chwili zagotowania, w celu dokładniejszego rozluźnienia gruntu i pozbycia się z niego powietrza. Następnie studzi się piknometr w kąpieli wodnej względnie w chłodziarce, doprowadzając temperaturę do tej, w jakiej był on skalowany i która jest oznaczona fabrycznie na jego szkle. Po wystudzeniu dopełnia się wodą destylowaną o tej samej temperaturze ściśle do poziomu 50 ml (segregator aktów prawnych).

Z uwagi na to, że grunt stanowi układ trójfazowy, objętościowy ciężar gruntu zależny jest od stopnia zagęszczenia, porowatości, wilgotności gruntu, zawartości powietrza w porach oraz od ciężaru właściwego szkieletu skalnego. Przy określaniu ciężaru objętościowego gruntu w stanie naturalnym, wilgotność próbki musi być w trakcie badania zachowana.

Dla wyznaczenia objętości próbki stosowane są zasadniczo dwie metody w zależności od struktury gruntu:

• za pomocą miarowego naczynia,
• przez wypór cieczy.

Pierwsza polega na ważeniu cylindra stalowego (najdogodniej 100 ml) wypełnionego dokładnie gruntem i może być stosowana dla gruntów sypkich i spoistych. W przypadku badania próbki o strukturze naruszonej, należy doprowadzić ją do stanu zagęszczenia (przy gruntach sypkich) odpowiadającego w przybliżeniu zagęszczeniu w złożu; jeśli natomiast operuje się próbką o strukturze nienaruszonej, cylinder wciska się ostrym obrzeżem w grunt, wycinając bryłę ściśle wypełniającą jego wnętrze (promocja 3 w 1).