Zakonserwowane drewno

Wyschnięte natomiast i dobrze zakonserwowane drewno tych gatunków wykazuje dużą trwałość; za przykład mogą służyć niezwykle trwałe gonty osikowe (program uprawnienia budowlane na komputer).
Cenne zabytki drewniane przechowuje się w klimatyzowanych pomieszczeniach, utrzymując temperaturę i względną wilgotność powietrza na niezmiennym poziomie; w ten sposób zapewnia się korzystne warunki konserwacji, dzięki czemu drewno posiada praktycznie nieograniczoną trwałość.

Trwałość drewna drzew beztwardzielowych na wolnym powietrzu jest niska, zwłaszcza przy stosowaniu w postaci podkładów kolejowych (buk). Można ją wydatnie zwiększyć przez suszenie, nasycanie przeciwgnilne i stosowanie powłok chroniących drewno od zmian wilgotności. Drewno beztwardzielowe (bielaste) ma po nasyceniu dużą trwałość, na ogół większą od trwałości impregnowanego drewna twardzielowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Tłumaczy się to tym, że drewno beztwardzielowe ulega przesyceniu na całej powierzchni przekroju poprzecznego, natomiast drewno twardzielowe przyjmuje impregnat tylko w strefie bielu, twardziel zaś pozostaje nie nasycona.

Odrębnego omówienia wymaga zagadnienie pory cięcia drewna bukowego, które zawiera 15-25% łatwo rozpuszczalnych związków odżywczych i wskutek tego stanowi dobre podłoże dla rozwoju grzybów już to w postaci zgnilizny, już to w postaci zaparzenia. Z przytoczonego wykresu wynika, że drewno bukowe ścięte w okresie od początku grudnia do końca kwietnia jest mało narażone na zaparzenie, w okresie natomiast od września do końca listopada niebezpieczeństwo zaparzenia jest wyraźne (uprawnienia budowlane).

W dużym stopniu występuje możliwość zaparzenia bukowego drewna ściętego w okresie letnim począwszy od maja osiągając najwyższe nasilenie w odniesieniu do drewna ściętego w lipcu i sierpniu. Dlatego też Czechosłowacki Instytut Badawczy Drzewnictwa w oparciu o prace CNIIMOD i własne prace badawcze wysuwa tezę rygorystycznego przestrzegania ścinki zimowej i przerobu drewna bukowego w ciągu miesięcy zimowych lub należytego zabezpieczenia surowca (np. wodne składowanie) w zakładach przemysłowych. Na marginesie tych zagadnień nasuwa się potrzeba dokładnego zbadania przebiegu zaparzania drewna bukowego w miesiącach jesiennych (program egzamin ustny).

Trwałość drewna

Według ollmanna buki ścięte w maju i w czerwcu i pozostawione z liśćmi do czasu ich zeschnięcia nie ulegają zaparzeniu lub zmiany w drewnie są nieznaczne. Przy ścince w lipcu i w sierpniu zabieg ten nie daje pozytywnych wyników (opinie o programie). W związku z tym zagadnieniem nasuwają się wątpliwości wymagające doświadczalnego potwierdzenia. Niezależnie od tego letnia ścinka drewna bukowego powinna być stosowana tylko pod warunkiem natychmiastowej dostawy do zakładu przemysłowego oraz natychmiastowego przerobu drewna i parzenia tarcicy; w ten sposób można uniknąć szkód od spękania, zagrzybienia, pleśni itp.

Trwałość drewna można wydatnie zwiększyć przez zastosowanie powłok ochronnych, środków przeciwdziałających rozwojowi grzybów oraz przez stosowanie antyseptycznych środków grzybobójczych. Dużą rolę odgrywa również stosowanie środków zwiększających odporność drewna w stosunku do ognia. Metody utrwalania drewna dobiera się w zależności od zastosowania drewna oraz warunków, w jakich drewno ma spełnić swoje zadanie (segregator aktów prawnych).
Utrwalanie drewna w budownictwie.

Powłoki ochronne stosuje się w celu ochrony drewna, głównie stolarki budowlanej, przed ujemnym wpływem czynników atmosferycznych i związanych z tym zmian poziomu wilgotności drewna. Malowanie drzwi i okien ma na celu nie tylko momenty estetyczne, lecz przede wszystkim ma ono stworzyć warstwę izolacyjną, chroniącą drewno od bezpośredniego działania czynników zewnętrznych.

Liczbową ocenę stosowanych powłok umożliwia podane poniżej zestawienie , przy założeniu, że całkowitej ochronie odpowiada ochronna wartość powłoki 100%.
Nie ma powłok dających całkowitą izolację drewna od warunków zewnętrznych, co odpowiadałoby wartości ochronnej 100% (promocja 3 w 1).