Zakotwienie właściwe

Rozwiązanie, w którym ścianka współpracuje z zakotwieniem, pracując jak przedni rząd pali kozłowych. Zakotwienie właściwe stanowi rząd sztywnych pali stalowych wbitych od tyłu ukośnie z pochyleniem dochodzącym nawet do 1 : 1 i pracujących w zasadzie na wyciąganie lub również i na zginanie. Rozwiązanie takie zalecane jest tylko w nabrzeżach średniej wysokości oraz gdy ścianki są stalowe oraz wtedy gdy nie ma z tyłu miejsca na umieszczenie zakotwień poprzednio opisanych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jako pale mogą być wbijane pojedyncze brusy tego samego typu co ścianka szczelna. Ponieważ ścianka przenosi w tym wypadku również i siły osiowe, przeto głębokość jej wbicia musi być większa niż ścianek nie obciążonych osiowo, na tyle, aby nośność jej była wystarczająca. Wyrównanie takiej ściany nastręcza duże trudności i może być dokonane jedynie za pomocą kleszczy, które też w tym wypadku powinny być mocniejsze niż normalnie. Pale ukośne zwykle wbija się wcześniej - przed wbiciem ścianki i trudno jest nieraz stworzyć stalowe połączenie pomiędzy palem a brusami ścianki, ściśle odpowiadające projektowi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z tych względów stosuje się obecnie chętnie pośrednie oczepy (wieńce) żelbetowe dostosowane pod względem wymiarów i uzbrojenia do rzeczywistego położenia wbitych elementów. Wieńce te osadza się przy ściance na wąsach stalowych o kształcie kabłąków dospawanych do ścianki. W podobny sposób przez dospawanie do pali wąsów stalowych wytwarza się połączenie pomiędzy palami a oczepem.
Beton oczepu powinien być marki co najmniej 250. Co ok. 30 m należy oczep dylatować.

Spoiny dylatacyjne powinny w rzucie poziomym tworzyć zamek. Wypełnia się je papą, ewentualnie falistą. Boczne ściany wypustów i wpustów należy powlec bitumem. Wieńce powinny wykazywać tę samą wytrzymałość co para kleszczy stalowych stosowanych w danych warunkach (uprawnienia budowlane).
Ściankę szczelną wbito pomiędzy dwoma rzędami pali ukośnych, zbieżnych u góry ku sobie. Głowice brusów i pali obu rzędów rozkuwa się, a wkładki wypuszcza i łączy ze sobą.

Nowoczesne rozwiązanie

Całość przykrywa się oczepem żelbetowym, uzbrojonym wkładkami podłużnymi, równoległymi do krawędzi nabrzeża i dodatkowymi strzemionami, pomiędzy strzemionami utworzonymi H wkładek pali i ścianki (program egzamin ustny).
Wadą nabrzeży kozłowych jest, jak wspomniano, przedni pochyły rząd pali, który uniemożliwia uzyskanie pionowej płaszczyzny czołowej nabrzeża. Rozwiązanie takie zatem nadaje się jedynie do obrzeży lub do nabrzeży dla łodzi.
Również tylko w podobnych wypadkach mogą być stosowane nabrzeża podparte, w których siły poziome działające na ściankę przenoszą się na rząd pali podpierających, wbitych ukośnie przed ścianką, od strony wody. Rozwiązanie to częste jest przy obrzeżach drewnianych (opinie o programie).

Przednie pale podpierające podchodzą pod przednią belkę kleszczy, którą zakłada się normalnie, bądź też jak na rysunku skośnie. Podparcie uzyskuje się przez podklinowanie belki nad każdym palem.
Nowoczesne rozwiązanie nabrzeża oczepowego na wolno stojącej ściance falistej, która dzięki swej sztywności nie wymaga zakotwienia (segregator aktów prawnych).
Nabrzeże oczepowe na ściance szczelinowej oryginalnego kształtu. Ścianka ta, podobnie jak poprzednio przedstawiona falista ścianka stalowa, jest wolno stojąca, tj. dzięki sztywności swego przekroju utrzymuje się sama w równowadze, bez żadnych dodatkowych zakotwień.

W rzucie poziomym otrzymała kształt połączonych ze sobą ostróg złożonych z części łukowej i z tzw. płetwy. Właśnie płetwa ta służy do zrównoważenia ścianki i jako jej zakotwienie. Dwa stykające się ze sobą łuki łączą się w słup walcowy (po odsłonięciu ścianki - wyłożony okładziną kamienną). Oczep ma tu charakter płyty z kilkoma murkami pionowymi — nadwodnym i dalszymi dla utworzenia kanału bądź spełniającego zadanie usztywnień (promocja 3 w 1).