Zakres pielęgnacji

W zakresie pielęgnacji pod względem cieplnym można wyróżnić:

1. zachowanie stałej temperatury + 18°C ±2°C (odnosi się to do badań laboratoryjnych);
2. zachowanie przez cały okres dojrzewania temperatury naturalnej, przez którą normy rozumieją temperaturę w granicach +10 do + 25°C, jaka może występować przy względnie naturalnych warunkach polowego dojrzewania betonu (program uprawnienia budowlane na komputer);
3. stworzenie warunków o podwyższonej temperaturze, tj. między +25 a +60°C (zwykle 30-P45°C). Warunki takie utrzymuje się zazwyczaj tylko w okresie zimowym w celu uzyskania przez beton odporności na działanie mrozu;
4. przetrzymywanie w temperaturze wysokiej, powyżej +60°C. Ten sposób nazywa się już obróbką cieplną i zalicza się raczej do odmian obróbki niż pielęgnacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W zakresie pielęgnacji, która ma nie dopuścić do uszkodzeń typu mechanicznego, rozróżnić można ochronę przed:

• działaniem deszczu i strug wody, co dotyczy zwłaszcza mieszanki betonowej i bardzo młodego betonu,
• przypadkowymi wstrząsami przenoszonymi przez grunt z odleglejszych miejsc (uprawnienia budowlane),
• wstrząsami spowodowanymi przez pracujących ludzi, np. przy transporcie materiału lub nieostrożnej pracy.

Ważniejsze metody postępowania w zakresie pielęgnacji omówiono dalej dla trzech charakterystycznych warunków pracy (program egzamin ustny).

Nawilżanie odkrytych powierzchni betonu jest metodą najczęściej stosowaną. Wymaga się, aby utrzymywać w wilgoci:

• beton z cementu glinowego przez minimum 3 dni,
• beton z cementu portlandzkiego przez minimum 7 dni,
• beton z cementu hutniczego przez minimum 14 dni (opinie o programie).

Pokrywanie powierzchni betonu

Podane wartości nie uwzględniają specjalnych warunków, np.:

1. duże powierzchnie betonowe (nawierzchnie, ściany zbiorników itp. należy utrzymywać w wilgoci co najmniej o 7 dni dłużej,
2. wielkie masywy betonowe należy utrzymywać w wilgoci co najmniej o 2-i-3 tygodni dłużej,
3. betony wyższych wytrzymałości, charakteryzujące się współczynnikiem W/C niższym od 0,55 mogą być krócej utrzymywane w wilgoci (do 3 dni),
4. betony zawierające nie więcej niż 250 kg cementu/m³ wykazują wyższy przyrost wytrzymałości, gdy ich pielęgnacja polega na zmiennym przetrzymywaniu w wilgoci i warunkach powietrznosuchych, zmienianych co 3-5 dni (segregator aktów prawnych).

Nawilżanie można realizować przez systematyczne polewanie, utrzymywanie na powierzchni betonu warstwy wody lub nakrycie materiałem nasyconym wodą, np. trocinami lub piaskiem. Podczas nawilżania należy zwracać uwagę, aby różnica temperatury między polewanym betonem a wodą nie była większa niż 20°C. W szczególnych przypadkach musi to być zatem woda podgrzewana. Nawilżanie należy rozpocząć po upływie 18-24 h od chwili zabetonowania.

Do pokrywania powierzchni betonu materiałami nie pozwalającymi na parowanie wody stosuje się folie lub nowoczesny rozwijający się sposób, polegający na natryskiwaniu substancjami, które zamieniają się w cienką paro- szczelną powłokę przylegającą do powierzchni betonu. Są to emulsje żywiczne, asfaltowe, parafinowe oraz szkła wodnego. W Polsce stosowany jest płynny preparat patentowy Hydro- lit, w którego skład wchodzą żywice syntetyczne, rozpuszczalniki organiczne, plastyfikatory i substancje barwiące. Hydrolit nanosi się na wilgotną powierzchnię betonu, lecz nie pokrytą warstwą wody. Można go z reguły nanosić już po 1-2 h od zabetonowania, rozpryskując za pomocą spryskiwacza ogrodowego lub pistoletu. Jego trwałość jako powłoki wynosi 2-3 tygodni.

Pokrywanie powierzchni betonu paroszczelnymi powłokami jest wystarczającym na ogół sposobem, choć nawilżanie daje z reguły lepsze efekty, zauważalne we wzroście wytrzymałości betonu. Mimo że środki emulsyjne dają się usuwać z powierzchni betonu, to jednak nie powinno się ich stosować w tych miejscach, gdzie ma być wykonany szczelny styk z nowo układanym betonem (promocja 3 w 1).

W celu zabezpieczenia powierzchni zabetonowanych przed destrukcyjnym działaniem deszczu i strug wody nakrywa się beton odpowiednio odpornymi materiałami, np. folią, brezentem, papą, deskami. W celu zabezpieczenia zabetonowanych powierzchni przed uszkodzeniami mechanicznymi należy przede wszystkim uniemożliwić zaistnienie przyczyn uszkodzenia, np. przez odgrodzenie zabetonowanej konstrukcji lub wydzielenie i zabezpieczenie pomostem pasów transportowych po powierzchni betonu.