Zakres stosowania wypraw cementów

Do bezspornych zalet wypraw cementowo-glinianych zaliczamy przede wszystkim to, że w odróżnieniu od wyprawy wapiennej szybciej twardnieją i schną. Tak np. w dnie upalne już nazajutrz po wykonaniu można zaprawy malować, a przy średniej temperaturze - po paru dniach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy schnięciu wypraw cementowo- glinianych wydziela się mała ilość wody, co można stwierdzić dotykając dłonią wyprawy cementowo-glinianej - nie wyczuwamy zimna, ani wilgoci jak przy wyprawach wapiennych. Stąd zachodzi możliwość szybszego przekazania lokali użytkownikom i to w warunkach bardziej zdrowotnych. Wyeliminowanie wapna przyczynia się do tego, że nie zachodzi wygryzanie farby i dlatego przy malowaniu klejowym możliwe jest pominięcie białkowania i dwukrotnego malowania. Poza tym świeże tynki można malować kolorami pełnymi, co jest niemożliwe przy tynkach wapiennych i cementowo-wapiennych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Brak wapna w zaprawie ma jeszcze tą dodatnią stronę, że nie zachodzi łuszczenie się gładzi i nie ma odprysków w wyprawie wskutek obecności niezgaszonych części wapna. Znaczna zaś przyczepność zapraw cementowo-glinianych do powierzchni ścian czyni obrzutkę zbędną, a dzięki zawartości miałkiej gliny uzyskuje się powierzchnię zewnętrzną gładką, wobec czego zbędna jest również gładź (szlichta) i zbyteczne jest filcowanie tynków. Do zalet wypraw cementowo-glinianych należy zaliczyć także to, że można je wykonać jako higroskopijne (podobnie jak wapienne), ale przy odpowiedniej zmianie stosunku spoiwa cementowo-glinianego do piasku wyprawy te mogą być mało nasiąkliwe, a nawet wodoszczelne (uprawnienia budowlane).

Wyprawami cementowo-glinianymi można pokrywać mury z cegieł ceramicznych, cegieł cementowych i cementowo-glinianych, ściany z gazo- i pianobetonu, płyty pilśniowe i płyty wiórkowo-cementowe oraz podsufitki z trzciny. Również bez obawy można wyprawy te użyć przy robotach remontowych, gdyż w miejscach styku starej wyprawy wapiennej z nową przy zastosowaniu wyprawy cementowo-glinianej nie występują rysy skurczowe (program egzamin ustny).

Wyprawy wodochronne

W ścianach wewnętrznych, nie narażonych na zawilgocenie i niską temperaturę dajemy wyprawy o słabej marce, a w ścianach zewnętrznych o wyższej , dzięki czemu ściany są mniej nasiąkliwe i bardziej mrozoodporne (opinie o programie). Wyprawy te nadają się do wykonywania wypraw zewnętrznych półszlachetnych, po dodaniu do mieszaniny cementowo-glinianej pod- żwirku i barwnika. Częstokroć przez odpowiednią zmianę granulacji i gatunku żwirku lub dzięki dodaniu pyłu ceglanego, lub popiołu - można uzyskać wymaganą barwę wyprawy. Dla zwiększenia efektu można również dosypywać sproszkowane szkło butelkowe, które robi wrażenie dodawanego do wyprawy łyszczyku. W ten sposób wykonana faktura uzyskuje walory dekoracyjne i żądane uziarnienie oraz może być przy tym gładka, młotkowana, szczotkowana lub wykonana „barankiem” i łudząco przypominać wyprawę szlachetną bądź kamień naturalny (segregator aktów prawnych).

Jak podano wyżej, \v zależności od proporcji piasek wyprawy mogą mieć własności izolacji wodochronnej. Wodochronne wyprawy są tłuste, przy czym optymalne ilości dodatku gliny oraz cementu ograniczone są możliwością powstawania rys skurczowych i pęknięć włoskowatych. Wodochronność zapraw cementowo-glinianych pochodzi niewątpliwie z tego, że cząsteczki gliny wypełniają pory w wyprawie uszczelniając ją. 1 dlatego przy twardnieniu nie widać włoskowatych rys, które często zjawiają się na powierzchni betonu lub wypraw cementowych. Brak rys pochodzi ze stosunkowo wysokiej wytrzymałości na rozciąganie - około dwukrotnie większej niż przy użyciu cementu bez gliny.

Wodochronność wypraw cementowo-glinianych nie polega na wytworzeniu szczelnej powłoki (np. metodą fluatowania), lecz cała wyprawa w swym przekroju jest wodochronna. Na przykład dla zbiornika wody o wymiarach 1,00 x 2,00 X 3,00 m wystarczy wyprawa od wewnątrz na grubość 3 cm, aby zbiornik stał się wodoszczelny (promocja 3 w 1).